Περνάνε οι εποχές η μία μετά την άλλη και φεύγουμε με τις καρδιές μας με βαλβίδα που χτυπάνε για την ειρήνη. Κάποιοι από εμάς φεύγουν από ανάμεσά μας μετά από μακρά ή σύντομης διάρκειας ασθένεια. Με μια καρδιακή προσβολή. Σε μια στιγμή εντελώς αναπάντεχα. Μένει άδειο το κρεβάτι στο σπίτι τους. Ο τόπος τους στο τραπέζι. Μας προκαλούν στεναχώρια τα ρούχα τους στο ερμάρι. Η ζωή μας κρέμεται από μια κλωστή.
Ο ποιητής λέει ότι «είναι ηρωισμός να ζει κανείς ξέροντας ότι θα πεθάνει». Δεν έχω καμία αμφιβολία γιΆ αυτό. Είναι ηρωισμός βεβαίως. Αλλά ταυτόχρονα είναι και βλακεία να καβγαδίζει κανείς ξέροντας ότι θα πεθάνει, να μην μπορεί να μοιραστεί πράγματα, να πολεμά, να σκοτώνει ο ένας τον άλλο, ή να παρεξηγείται με τον άλλο για πράγματα που δεν αξίζουν καθόλου να τους δίδεται σημασία. Η βλακεία των ηρώων. Βλακεία είναι να χωρίζεται η ανθρωπότητα σε έθνη και θρησκείες. Και οι μεγαλύτεροι βλάκες είναι σίγουρα όσοι νιώθουν περήφανοι γιΆ αυτά και πολεμούν για χάρη τους. Έχετε φανταστεί καθόλου τον εαυτό σας να μην είναι ούτε Τούρκος ούτε Έλληνας; Αν δεν το κάνατε, κρίμα.
Σημαίνει ότι χάσατε πολλά πράγματα. Χάσατε μιαν ευτυχία που δεν θα μπορούσατε να χορτάσετε ποτέ. Σημαίνει ότι δεν ζήσατε καθόλου την ανακούφιση της απαλλαγής από ένα βαρύ φορτίο που καταπλακώνει το σώμα και την ψυχή σας. Είστε Τούρκος και σκέφτεστε σαν Τούρκος. Είστε Έλληνας και σκέφτεστε σαν Έλληνας. Δεν σας στενοχωρεί καθόλου να είστε ένα ον ρυθμισμένο σύμφωνα με την εθνική σας ταυτότητα; Η εθνική σας ταυτότητα καθορίζει την ικανότητά σας να σκέφτεστε και να αποφασίζετε. Λόγω της εθνότητας έχουν στηθεί τόσο ψηλά τείχη μέσα στο πνεύμα σας που και να θέλατε δεν μπορείτε να τα γκρεμίσετε εύκολα. Καθορίζετε το δίκαιο και το άδικο σύμφωνα με την εθνική σας ταυτότητα.
Το περί δικαιοσύνης σας αίσθημα διαμορφώνεται σύμφωνα με την εθνική σας ταυτότητα. Αν απαλλασσόσασταν από το να θεωρείτε τον εαυτό σας Τούρκο ή Έλληνα και αν αντιλαμβανόσασταν ότι είστε ίσος με όλους τους άλλους ανθρώπους, δεν θα κάνατε καμία από τις ανοησίες που κάνετε τώρα. Δεν θα ασχολούσασταν με ανοησίες όπως οι «υποστηρικτές των Ελλήνων ή των Τούρκων». Δεν θα γινόσασταν δούλοι μιας σημαίας, ενός εθνικού ύμνου, ενός αγάλματος. Δεν θα αποκαλούσατε «δικό μας» ό,τι είναι ελληνικό και «δικό σας» ό,τι είναι τουρκικό. Δεν θα διαχωρίζατε τα αγαθά της ζωής με μιαν παράλογη αντίληψη, όπως τα τουρκικά και τα ελληνικά συμφέροντα. Μακάρι να καταλαβαίνατε ότι δεν υπάρχει καμία απολύτως διαφορά ανάμεσα στην εκλογή Τούρκου ή Έλληνα Προέδρου της Δημοκρατίας.
Ξέρετε γιατί σας αποκαλούν «προδότες της πατρίδας» αυτοί που το κάνουν; Επειδή δεν διαχωρίζετε το δίκαιο και το άδικο σύμφωνα με την εθνική σας ταυτότητα. Επειδή δεν γράφετε ότι μόνο οι Τούρκοι σκότωσαν τους Έλληνες ή ότι μόνο οι Έλληνες σκότωσαν τους Τούρκους. Αν δεν σκεφτόσασταν σαν Τούρκος, αν δηλαδή σκεφτόσασταν απλά σαν φυσιολογικός άνθρωπος, θα αντιλαμβανόσασταν και εσείς ότι μιαν ώρα αρχύτερα πρέπει να δοθεί πίσω στους παλιούς του ιδιοκτήτες το κλειστό Βαρώσι, το οποίο παραδώσαμε στα φίδια και εδώ και 35 χρόνια. Αν δεν σκεφτόσασταν σαν ένας Έλληνας, θα αντιλαμβανόσασταν τι μεγάλη αδικία ήταν αυτά που έγιναν στην τουρκική κοινότητα μετά το 1963.
Έγινε πολύ ιδεαλιστικό το άρθρο αυτό, έτσι δεν είναι; Ας είναι. Στο τέλος η ανθρωπότητα θα αντιληφθεί σίγουρα μια μέρα πόσο χρόνο σπατάλησε με τις ανοησίες περί έθνους και θρησκείας και πόσα θύματα έδωσε άδικα για χάρη τους. Δεν μου αρέσει καθόλου να χρησιμοποιώ τη φράση «μια μέρα», όπως οι προφήτες και οι χαρτορίχτρες. Αλλά εδώ ήταν ιερή υποχρέωση μου φαίνεται. Αν δεν ήταν, μη δίνετε σημασία.
Όποιον συναντάω τελευταίως στο νησί μού λέει ότι του έχουν βάλει βαλβίδα στην καρδιά. Ή του έχουν κάνει by-pass. Υποβλήθηκε σε αγγειογραφία, λέει. Έχει πίεση, διαβήτη, χοληστερόλη. Είναι δύσκολο να συναντήσεις κάποιον υγιή.
Αχ, Κύπρος.
Κατάλαβέ μας πια.
Οι καρδιές με βαλβίδα χτυπάνε για σένα.
Είναι ηρωισμός να μαραζώνει κανείς μια ζωή για σένα εδώ.
Έστω και αν είναι βλακώδης ηρωισμός.
Πολίτης, 24.9.09
![Πλατφόρμα Ε/κ και Τ/κ Εκπαιδευτικών "Ενωμένη Κύπρος" [ε/κ τμήμα]](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgjzrtoPdRpfs5Ki5saTSNPMXHZ5oyjFv42CMiFGTaupdEvNhFV8QfWn1zO_4fO2y4dZ05bsQzi3yzl690QkmpuCilYrKqsGNAt_VeffvHUb8aiFYmeI5w3-vi-TQNbnqHV2PoIMPr0qA0/s1600-r/idea3.gif)
13 Σεπ 2009
Διαβάστε το έκτατο τεύχος του έντυπου "Το καλέμι"
Μπορείτε να "κατεβάσετε" το Καλέμι, πατώντας στην επιλογή "more". Εάν θέλετε να πάρετε έντυπα το Καλέμι, επικοινωνήστε μαζί μας.
8 Σεπ 2009
Το περιστατικό στο Λιμνίτη πρέπει να γίνει μάθημα στους πολιτικούς ηγέτες αλλά και στους πολίτες
Πλατφόρμα Ελληνοκυπρίων
και Τουρκοκυπρίων εκπαιδευτικών
«Ενωμένη Κύπρος»
και Τουρκοκυπρίων εκπαιδευτικών
«Ενωμένη Κύπρος»
Λευκωσία, 6 Σεπτεμβρίου 2009
Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Σ Η
Έχει γίνει πλέον καθεστώς στην Κύπρο, οι πρώτες αντιδράσεις απέναντι σε γεγονότα όπως τα πρόσφατα στο Λιμνίτη, να κυριαρχούνται από έντονο πολιτικό και συναισθηματικό λόγο. Γι’ αυτό εξάλλου και ως Πλατφόρμα επιλέξαμε να τοποθετηθούμε αφού προηγουμένως κατακαθίσει ο κουρνιαχτός των θορυβοποιών – που συνήθως κρύβει μέρος ή όλη την αλήθεια – και αφού συλλέξουμε τις απαραίτητες πληροφορίες που συνθέτουν το όλο σκηνικό.
Μετά από μελέτη των στοιχείων για το περιστατικό, θεωρούμε ότι:
1.Η τροπή που πήρε το θέμα της διέλευσης των προσκυνητών από το οδόφραγμα του Λιμνίτη, εξυπηρετεί εξόφθαλμα τις εθνικιστικές αντιλήψεις στις δυο κοινότητες. Εξάλλου, για άλλη μια φορά είδαμε μερίδα των ΜΜΕ στις δυο πλευρές (εκείνη τη μερίδα που εκφράζει όσους δεν επιθυμούν λύση στο Κυπριακό) να συμπεριφέρονται με πανομοιότυπο τρόπο.
2.Τα κενά στη συμφωνία που προηγήθηκε, αλλά και τα κενά που σκόπιμα δημιουργήθηκαν παραμονές της διέλευσης, απέδειξαν ότι στην Κύπρο «όποια τρύπα αφήσεις ανοιχτή, περνούν από μέσα χίλιοι διαβόλοι»: Σχετικές ασάφειες στον τρόπο ελέγχου των προσκυνητών, δημόσια υπόσκαψη της συμφωνίας από τον κοινοτάρχη Κάτω Πύργου (με τη στήριξη και σε συνεννόηση με τον πρόεδρο της ΕΔΕΚ κ. Γιαννάκη Ομήρου), σκόπιμη επιβίβαση σε λεωφορεία την τελευταία στιγμή αφενός κατοίκων που δεν είχαν δηλωθεί και αφετέρου δημοσιογράφων (με εντολή συγκεκριμένου διευθυντή καναλιού, γνωστού για τις απόψεις του στο Κυπριακό). Σε αυτά, εκτός από την επίσης σκόπιμη αργοπορία δύο ωρών στην άφιξη λεωφορείων, ήρθε να προστεθεί η επιμονή από τουρκοκυπριακής πλευράς για έλεγχο ταυτοτήτων και η επί τόπου επίδειξη σχολαστικότητας και ανελαστικότητας από τουρκοκυπριακής πλευράς.
3.Και στις δυο πλευρές, οι ακραίες δυνάμεις που δεν επιθυμούν λύση του Κυπριακού εμφανίστηκαν έτοιμες για έντονη αντίδραση και επανάληψη των γνωστών στερεοτύπων για «πονηριά της άλλης πλευράς», «βαρβαρότητα», «αδυναμία με αυτούς να υπάρξει λύση». Η ετοιμότητα αυτή και η ομοιογένεια στις αντιδράσεις πολύ δύσκολα γίνεται πιστευτό ότι ήταν τυχαία.
Με δεδομένα τα πιο πάνω, η Πλατφόρμα «Ενωμένη Κύπρος» καλεί
(α) Τους κυρίους Χριστόφια και Ταλάτ να μην αφήνουν στο μέλλον τέτοια ζητήματα στα χέρια εθνικιστών, οι οποίοι με μαθηματική ακρίβεια θα τα οδηγήσουν σε αρνητικά αποτελέσματα, και μάλιστα θα υποχρεώσουν εκ των υστέρων τους ιδίους να τους δικαιολογούν κιόλας στα μάτια της κοινότητάς τους, μιλώντας ο καθένας για «αδιαλλαξία της άλλης πλευράς».
(β) Εκείνες τις πολιτικές δυνάμεις και στις δυο κοινότητες που επιθυμούν λύση να θέσουν τέρμα στις καλοκαιρινές τους διακοπές, να συνειδητοποιήσουν την κρισιμότητα της φάσης στην οποία εισερχόμαστε και το πόσο καλά οργανωμένοι και αποφασισμένοι είναι οι αντίπαλοι της λύσης.
(γ) Τους πολίτες των δυο κοινοτήτων που θέλουν λύση, να συνειδητοποιήσουν ότι έχει λήξει η περίοδος της «στάσης αναμονής», και ότι τους αναλογεί σοβαρό μερίδιο ευθύνης στην ενημέρωση των συμπολιτών τους και στη διαμόρφωση θετικού κλίματος ανάμεσα στις δυο κοινότητες.
6 Σεπ 2009
Κυκλοφορεί το 9ο, έκτατο Τεύχος του Καλεμιού
Αγαπητοί φίλοι,
κυκλοφορεί αύριο το νέο τεύχος του εντύπου της πλατφόρμας "το καλέμι" (μπορείτε να δείτε τα προηγούμενα τεύχη πατώντας τον σύνδεσμο "Το καλέμι" στα δεξιά της σελίδας). Μ' αυτή την έκτακτη και εκτενέστερη έκδοση καταθέτουμε τους προβληματισμούς μας σε σχέση με την Παιδεία στην Κύπρο και εξετάζουμε ζητήματα όπως ο ρόλος της Εκκλησίας στην Παιδεία και γενικότερα στην πολιτική διοίκηση, τα σχολικά εγχειρίδια, ο ρόλος των ε/κ και τ/κ εκπαιδευτικών οργανώσεων, η εθνοτική σύγκρουση 1956-1974, το μάθημα των θρησκευτικών κ.ά.
Εάν θέλετε να πάρετε το Καλέμι, ελάτε την Τρίτη στο καφενείο "Τα καλά Καθούμενα" στις 19.00.
κυκλοφορεί αύριο το νέο τεύχος του εντύπου της πλατφόρμας "το καλέμι" (μπορείτε να δείτε τα προηγούμενα τεύχη πατώντας τον σύνδεσμο "Το καλέμι" στα δεξιά της σελίδας). Μ' αυτή την έκτακτη και εκτενέστερη έκδοση καταθέτουμε τους προβληματισμούς μας σε σχέση με την Παιδεία στην Κύπρο και εξετάζουμε ζητήματα όπως ο ρόλος της Εκκλησίας στην Παιδεία και γενικότερα στην πολιτική διοίκηση, τα σχολικά εγχειρίδια, ο ρόλος των ε/κ και τ/κ εκπαιδευτικών οργανώσεων, η εθνοτική σύγκρουση 1956-1974, το μάθημα των θρησκευτικών κ.ά.
Εάν θέλετε να πάρετε το Καλέμι, ελάτε την Τρίτη στο καφενείο "Τα καλά Καθούμενα" στις 19.00.
Μισές Αλήθειες (για τον Λιμνήτη)
του Διονύση Διονυσίου
Πολίτης, 6/9/09
Θα ξεκινήσω καταγράφοντας το λεχθέν υπό ανωνύμου: "Φοβού τη μισή αλήθεια. Μπορεί να κρατάς τη λανθασμένη μισή". Η αφορμή δίνεται εξόφθαλμα από τα πρόσφατα γεγονότα στο οδόφραγμα του Λιμνίτη. Η είδηση στα ε/κ ΜΜΕ έσκασε σαν βόμβα: "Οι Τούρκοι παραβίασαν τη συμφωνία ανοίγματος του οδοφράγματος". Το εκπαιδευμένο ελληνοκυπριακό, από ευπαίδευτους δημοσιογράφους, κοινό έκανε αμέσως τον απαραίτητο συνειρμό: "Οι Τούρκοι δεν θέλουν λύση" για να ακολουθήσει εν είδει αυτόματης γραφής η σουρεαλιστική αποτύπωση... της πραγματικότητας: "Ποτέ οι Τούρκοι δεν τήρησαν τις συμφωνίες που κάναμε".
Στο πλαίσιο της πιο πάνω διαδικασίας ήδη στο μυαλό τους κάποιοι άρχισαν να σκέφτονται ότι με το άρθρο αυτό θέλω να υποστηρίξω τους Τούρκους. Απαντώ σε μελό τόνους ότι είμαι εθνικά σκεπτόμενος. Το Εθνικόν είπε κάποτε ο Διονύσιος Σολωμός είναι το αληθές. Προσπαθώντας κανείς να αναζητήσει την αλήθεια οφείλει να κάνει υπερβάσεις, να ξεπερνά τον εαυτό του, τα πιστεύω του, τις ιδεοληψίες, τις φοβίες και τα πάθη του. Κανένας δεν μπορεί να υποστηρίξει ότι κατέχει την πάσα αλήθεια σύμφωνα με τον Andre Gide. "Αν όμως πρέπει να πιστέψετε σε κάποιους, εμπιστευθείτε αυτούς που αναζητούν την αλήθεια και όχι αυτούς που είναι σίγουροι ότι την βρήκαν".
Λιμνίτης
Το πρόσφατο γεγονός στο Λιμνίτη έχει ενδιαφέρον όχι τόσο ως μια αξιόλογη φάση του Κυπριακού, αλλά ως μικρογραφία της συμπεριφοράς Ε/Κ και Τ/Κ σε σχέση με τις προσπάθειες που καταβάλλονται για επίλυσή του. Εάν κρίνουμε από την από αέρος αντιπαράθεση (στο Τρίτο του ΡΙΚ) των δύο ηγετών της περιοχής Πύργου, Καρού και Μιχαηλίδη και οι δύο μέσω της διέλευσης επιχείρησαν να κερδίσουν πόντους παρά να επιλύσουν ένα πρόβλημα.
* Έστειλε ο καθένας τους δικούς του καταλόγους στο προεδρικό. Στους καταλόγους δεν καταγράφηκαν τα ονόματα με ακρίβεια, όπως αυτά αναγράφονται στις πολιτικές τους ταυτότητες. Τα αυτοκίνητα του κ. Καρού προηγήθηκαν της υπόλοιπής πομπής. Ο κ. Καρός πέρα από τη συμφωνία είχε επιτρέψει την επιβίβαση στα λεωφορεία του σε 13 άτομα τα οποία δεν βρίσκονταν στους καταλόγους.
* Από την πλευρά του ο κ. Μιχαηλίδης δεν γνώριζε ή δεν αναγνώριζε τη συμφωνία που είχε συνάψει ο Γιώργος Ιακώβου με τον Οζντίλ Ναμί. Η δική μας πλευρά είχε συμφωνήσει ότι οι Τούρκοι που θα περνούσαν στα Κόκκινα προ μηνός δεν θα ελέγχονταν διότι δεν θα κατέβαιναν από τα λεωφορεία. Αντίθετα οι Τούρκοι ήθελαν έλεγχο ταυτοτήτων, όπως κάνουν σε όλα τα οδοφράγματα, διότι οι Ε/Κ του Πύργου θα έμπαιναν από τις ελεύθερες περιοχές στην κατεχόμενη Μόρφου. Ο Γιώργος Ιακώβου είχε δηλώσει ότι με βάση τη συμφωνία θα γινόταν δειγματοληπτικός έλεγχος ταυτοτήτων, ο Ναμί από το βράδυ ανταπάντησε ότι θα γίνουν έλεγχοι, ωστόσο ο κ. Ιακώβου δεν ενημέρωσε τους κατοίκους της περιοχής. Ο κ. Μιχαηλίδης είχε δηλώσει ότι δεν θα επεδείκνυαν οι άνθρωποί του ταυτότητες. Αν ήταν ενήμερος ίσως αποφάσιζε να μην πήγαινε ποτέ, όπως κάνει το 50% των Ε/Κ που δεν επισκέπτονται τα κατεχόμενα διότι δεν θέλουν να επιδείξουν ταυτότητα. Ήταν σαφές πάντως από την πρώτη στιγμή ότι το προσκύνημα στη Μόρφου δεν μπορούσε να αναδειχθεί ως μια εκδήλωση κατάργησης της κατοχής της πατρίδας μας. Εκτός βέβαια κι αν όλα όσα λέγονται από πλευράς κατοίκων του Κάτω Πύργου τα τελευταία χρόνια για άνοιγμα του οδοφράγματος για ανθρωπιστικούς λόγους δεν ισχύουν.
Οι Τούρκοι
Στο απυρόβλητο βέβαια δεν μπορεί να μείνει η τουρκική πλευρά. Αν οι κάτοικοι του Κάτω Πύργου παραβίασαν το γράμμα της συμφωνίας για άνοιγμα του οδοφράγματος, οι Τούρκοι παραβίασαν το πνεύμα της. Όλη η προσπάθεια πίσω από την κάθοδο των κατοίκων του Πύργου στον Άγιο Μάμα συνοψιζόταν στη δημιουργία μιας καλύτερης ατμόσφαιρας η οποία θα υποβοηθούσε την πορεία των ήδη δύσκολων συνομιλιών για το Κυπριακό. Θα μπορούσαν λοιπόν οι αστυνομικοί του ψευδοκράτους, αντί να κατεβάσουν τους ανθρώπους από τα λεωφορεία, να συμπληρώσουν τα ονόματα όσων δεν είχαν εγγραφεί και να τους αφήσουν να περάσουν. Να προσκυνήσουν τον Άγιο Μάμα πήγαιναν οι άνθρωποι και όχι για καταδρομική επιχείρηση. Πίσω από την άτεγκτη λοιπόν στάση των αστυνομικών του "κράτους", είναι διάχυτη η καχυποψία, η υπεροψία και κυρίως η στενοκεφαλιά. Αυτή η στάση σκότωσε το πνεύμα της συμφωνίας του Λιμνίτη και βύθισε σε νέες περιπέτειες τη διαδικασία εξεύρεσης λύσης στο Κυπριακό.
Τα ΜΜΕ
Ρώτησα την Πέμπτη το απόγευμα έναν φίλο δημοσιογράφο γιατί το κανάλι του δεν κάλυψε στα δελτία του την κόντρα Μιχαηλίδη-Καρού η οποία ήταν ενδεικτική και των δικών μας ευθυνών για το φιάσκο στο Λιμνίτη. Η απάντηση του ήταν αφοπλιστική: "Σκεφτήκαμε ότι δεν έπρεπε να δώσουμε όπλα στους Τούρκους για να μας κατηγορούν. Ειδησεογραφικά όμως αυτή έπρεπε να ήταν η πρώτη είδηση".
Ο "Φιλελεύθερος" και η "Σημερινή" στις ελεύθερες περιοχές και η Βολκάν στα κατεχόμενα, όχι από βλακεία, αλλά συνειδητά, επέλεξαν να προβάλουν μισές αλήθειες. Για όλα φταίνε οι Τούρκοι τελεία και παύλα. Ο "Φ" μάλιστα, διά του διευθυντή του, υποστήριξε ότι όσοι επιχειρούν (όπως π.χ. ο "Πολίτης") να δώσουν και τις δύο όψεις του νομίσματος, συνειδητά αντιστρατεύονται τα δίκαια και τα δικαιώματα των Ε/Κ, τα δε άτομα αυτά "διαθέτουν αξιολύπητες συνειδήσεις". Προφανέστατα ο φίλος Άριστος Μιχαηλίδης συγχέει εδώ την προσωπική του, δίκην πτωχής μνήμης, εκδοχή με την καθαρή συνείδηση. Τα ΜΜΕ στην Κύπρο ένθεν και ένθεν του οδοφράγματος, χωρίς δυστυχώς πάντα να διαθέτουν την απαραίτητη δημοσιογραφική σοβαρότητα, έχουν πολύ σοβαρό λόγο στη διαμόρφωση της κοινής γνώμης. Ένας έντιμος δημοσιογράφος ωστόσο όταν ασκεί το λειτούργημά του, προσπαθεί κατά κύριο λόγο να καταγράφει την πραγματικότητα, αναζητώντας την αλήθεια. Δυστυχώς στην Κύπρο πάρα πολλοί δημοσιογράφοι θεωρούν την αλήθεια ως αίρεση. Στην κυπριακή δημοσιογραφία, κι αυτό αφορά όλο το εύρος του Κυπριακού, λειτουργούν κατά κύριο λόγο ως μέλη της εθνικής τους ομάδας και κατά δεύτερο ως καταγραφείς της πραγματικότητας. Έτσι "για όλα φταίνε οι άλλοι. Εμείς έχουμε πάντα δίκαιο". Στα πιο πάνω υπάρχουν σίγουρα μεγάλες δόσεις αλήθειας, οι οποίες όμως διατυπώνονται υπό μορφή αφορισμού. Ο αφορισμός όμως ποτέ δεν ταυτίζεται με την αλήθεια, αλλά με τη μισή αλήθεια. Η μισή αλήθεια δεν διαφέρει από την προπαγάνδα. Συνεκδοχικά, στη μη λύση του Κυπριακού συντελεί και η πτωχή πληροφόρηση του κυπριακού λαού ένθεν και ένθεν του οδοφράγματος. Από κάποιους δημοσιογράφους που δεν σέβονται το λειτούργημά τους. Ένας λαός ο οποίος υπετροφοδοτείται με μισές αλήθειες, δεν μπορεί παρά να καταστεί έρμαιο σκοπιμοτήτων και συμφερόντων. Μέσω της τραγικής διαπίστωσης περί ανεπάρκειας των κυπριακών ΜΜΕ, πορευόμαστε όλα αυτά τα χρόνια μεταξύ άσπρου και μαύρου με ελάχιστους να δίνουν τη μάχη της αναζήτησης της αλήθειας. Με ελάχιστους να υποστηρίζουν ότι το Κυπριακό είναι ένα πρόβλημα για το οποίο και οι δύο κοινότητες έχουν τα δίκαια και τα άδικά τους. Αν κάποιος δεν εκκινεί την ανάλυση από αυτό το σημείο με αρωγό τα πορίσματα της ιστορίας, δεν έχει καμία μα καμία πιθανότητα να συναντηθεί με τον αντίπερα εχθρό. Ο "Φ", η "Σημερινή", ο "Αντένα", το "Σίγμα" και η "Βολκάν" εξόφθαλμα μας παραπληροφόρησαν για την υπόθεση Λιμνίτη. Διερωτάται λοιπόν κανείς πώς θα ενημερώσουν τον κυπριακό λαό εάν και όταν θα έρθει η στιγμή της λύσης; Ή μήπως θα πρέπει να το χωνέψουμε λαμβάνοντας υπόψη τον πρότερο δημοσιογραφικό βίο τους; Ότι δηλαδή γι' αυτούς κάθε λύση είναι κακή λύση επειδή ακριβώς δεν θέλουν λύση. Το μόνο παρήγορο στα πιο πάνω είναι η διαχρονική διαπίστωση του Σοπενχάουερ: "Κάθε αλήθεια", είπε, "περνά από τρία στάδια. Πρώτον διακωμωδείται. Δεύτερον βρίσκει βίαιη αντίσταση. Τρίτον γίνεται αποδεκτή ως αυταπόδεικτη". Στην Κύπρο βρισκόμαστε στο δεύτερο στάδιο. Δεν γνωρίζω εάν έχουμε τα χρονικά περιθώρια για το τρίτο, να αναγνωρίσουμε δηλαδή κάποιες πικρές αλήθειες. ΄Οταν για παράδειγμα ο μακαριστός Τάσσος Παπαδόπουλος το 2006 είχε δηλώσει ότι "οι συνθήκες Ζυρίχης -Λονδίνου είναι ευλογία" η αλήθεια των λόγων του ήταν σε όλους μας αυταπόδεικτη. Τί σημασία όμως είχε όταν όλοι γνωρίζαμε ότι αυτή η αλήθεια δεν μπορούσε να έχει πλέον πολιτικό αντίκρισμα;
Πολίτης, 6/9/09
Θα ξεκινήσω καταγράφοντας το λεχθέν υπό ανωνύμου: "Φοβού τη μισή αλήθεια. Μπορεί να κρατάς τη λανθασμένη μισή". Η αφορμή δίνεται εξόφθαλμα από τα πρόσφατα γεγονότα στο οδόφραγμα του Λιμνίτη. Η είδηση στα ε/κ ΜΜΕ έσκασε σαν βόμβα: "Οι Τούρκοι παραβίασαν τη συμφωνία ανοίγματος του οδοφράγματος". Το εκπαιδευμένο ελληνοκυπριακό, από ευπαίδευτους δημοσιογράφους, κοινό έκανε αμέσως τον απαραίτητο συνειρμό: "Οι Τούρκοι δεν θέλουν λύση" για να ακολουθήσει εν είδει αυτόματης γραφής η σουρεαλιστική αποτύπωση... της πραγματικότητας: "Ποτέ οι Τούρκοι δεν τήρησαν τις συμφωνίες που κάναμε".
Στο πλαίσιο της πιο πάνω διαδικασίας ήδη στο μυαλό τους κάποιοι άρχισαν να σκέφτονται ότι με το άρθρο αυτό θέλω να υποστηρίξω τους Τούρκους. Απαντώ σε μελό τόνους ότι είμαι εθνικά σκεπτόμενος. Το Εθνικόν είπε κάποτε ο Διονύσιος Σολωμός είναι το αληθές. Προσπαθώντας κανείς να αναζητήσει την αλήθεια οφείλει να κάνει υπερβάσεις, να ξεπερνά τον εαυτό του, τα πιστεύω του, τις ιδεοληψίες, τις φοβίες και τα πάθη του. Κανένας δεν μπορεί να υποστηρίξει ότι κατέχει την πάσα αλήθεια σύμφωνα με τον Andre Gide. "Αν όμως πρέπει να πιστέψετε σε κάποιους, εμπιστευθείτε αυτούς που αναζητούν την αλήθεια και όχι αυτούς που είναι σίγουροι ότι την βρήκαν".
Λιμνίτης
Το πρόσφατο γεγονός στο Λιμνίτη έχει ενδιαφέρον όχι τόσο ως μια αξιόλογη φάση του Κυπριακού, αλλά ως μικρογραφία της συμπεριφοράς Ε/Κ και Τ/Κ σε σχέση με τις προσπάθειες που καταβάλλονται για επίλυσή του. Εάν κρίνουμε από την από αέρος αντιπαράθεση (στο Τρίτο του ΡΙΚ) των δύο ηγετών της περιοχής Πύργου, Καρού και Μιχαηλίδη και οι δύο μέσω της διέλευσης επιχείρησαν να κερδίσουν πόντους παρά να επιλύσουν ένα πρόβλημα.
* Έστειλε ο καθένας τους δικούς του καταλόγους στο προεδρικό. Στους καταλόγους δεν καταγράφηκαν τα ονόματα με ακρίβεια, όπως αυτά αναγράφονται στις πολιτικές τους ταυτότητες. Τα αυτοκίνητα του κ. Καρού προηγήθηκαν της υπόλοιπής πομπής. Ο κ. Καρός πέρα από τη συμφωνία είχε επιτρέψει την επιβίβαση στα λεωφορεία του σε 13 άτομα τα οποία δεν βρίσκονταν στους καταλόγους.
* Από την πλευρά του ο κ. Μιχαηλίδης δεν γνώριζε ή δεν αναγνώριζε τη συμφωνία που είχε συνάψει ο Γιώργος Ιακώβου με τον Οζντίλ Ναμί. Η δική μας πλευρά είχε συμφωνήσει ότι οι Τούρκοι που θα περνούσαν στα Κόκκινα προ μηνός δεν θα ελέγχονταν διότι δεν θα κατέβαιναν από τα λεωφορεία. Αντίθετα οι Τούρκοι ήθελαν έλεγχο ταυτοτήτων, όπως κάνουν σε όλα τα οδοφράγματα, διότι οι Ε/Κ του Πύργου θα έμπαιναν από τις ελεύθερες περιοχές στην κατεχόμενη Μόρφου. Ο Γιώργος Ιακώβου είχε δηλώσει ότι με βάση τη συμφωνία θα γινόταν δειγματοληπτικός έλεγχος ταυτοτήτων, ο Ναμί από το βράδυ ανταπάντησε ότι θα γίνουν έλεγχοι, ωστόσο ο κ. Ιακώβου δεν ενημέρωσε τους κατοίκους της περιοχής. Ο κ. Μιχαηλίδης είχε δηλώσει ότι δεν θα επεδείκνυαν οι άνθρωποί του ταυτότητες. Αν ήταν ενήμερος ίσως αποφάσιζε να μην πήγαινε ποτέ, όπως κάνει το 50% των Ε/Κ που δεν επισκέπτονται τα κατεχόμενα διότι δεν θέλουν να επιδείξουν ταυτότητα. Ήταν σαφές πάντως από την πρώτη στιγμή ότι το προσκύνημα στη Μόρφου δεν μπορούσε να αναδειχθεί ως μια εκδήλωση κατάργησης της κατοχής της πατρίδας μας. Εκτός βέβαια κι αν όλα όσα λέγονται από πλευράς κατοίκων του Κάτω Πύργου τα τελευταία χρόνια για άνοιγμα του οδοφράγματος για ανθρωπιστικούς λόγους δεν ισχύουν.
Οι Τούρκοι
Στο απυρόβλητο βέβαια δεν μπορεί να μείνει η τουρκική πλευρά. Αν οι κάτοικοι του Κάτω Πύργου παραβίασαν το γράμμα της συμφωνίας για άνοιγμα του οδοφράγματος, οι Τούρκοι παραβίασαν το πνεύμα της. Όλη η προσπάθεια πίσω από την κάθοδο των κατοίκων του Πύργου στον Άγιο Μάμα συνοψιζόταν στη δημιουργία μιας καλύτερης ατμόσφαιρας η οποία θα υποβοηθούσε την πορεία των ήδη δύσκολων συνομιλιών για το Κυπριακό. Θα μπορούσαν λοιπόν οι αστυνομικοί του ψευδοκράτους, αντί να κατεβάσουν τους ανθρώπους από τα λεωφορεία, να συμπληρώσουν τα ονόματα όσων δεν είχαν εγγραφεί και να τους αφήσουν να περάσουν. Να προσκυνήσουν τον Άγιο Μάμα πήγαιναν οι άνθρωποι και όχι για καταδρομική επιχείρηση. Πίσω από την άτεγκτη λοιπόν στάση των αστυνομικών του "κράτους", είναι διάχυτη η καχυποψία, η υπεροψία και κυρίως η στενοκεφαλιά. Αυτή η στάση σκότωσε το πνεύμα της συμφωνίας του Λιμνίτη και βύθισε σε νέες περιπέτειες τη διαδικασία εξεύρεσης λύσης στο Κυπριακό.
Τα ΜΜΕ
Ρώτησα την Πέμπτη το απόγευμα έναν φίλο δημοσιογράφο γιατί το κανάλι του δεν κάλυψε στα δελτία του την κόντρα Μιχαηλίδη-Καρού η οποία ήταν ενδεικτική και των δικών μας ευθυνών για το φιάσκο στο Λιμνίτη. Η απάντηση του ήταν αφοπλιστική: "Σκεφτήκαμε ότι δεν έπρεπε να δώσουμε όπλα στους Τούρκους για να μας κατηγορούν. Ειδησεογραφικά όμως αυτή έπρεπε να ήταν η πρώτη είδηση".
Ο "Φιλελεύθερος" και η "Σημερινή" στις ελεύθερες περιοχές και η Βολκάν στα κατεχόμενα, όχι από βλακεία, αλλά συνειδητά, επέλεξαν να προβάλουν μισές αλήθειες. Για όλα φταίνε οι Τούρκοι τελεία και παύλα. Ο "Φ" μάλιστα, διά του διευθυντή του, υποστήριξε ότι όσοι επιχειρούν (όπως π.χ. ο "Πολίτης") να δώσουν και τις δύο όψεις του νομίσματος, συνειδητά αντιστρατεύονται τα δίκαια και τα δικαιώματα των Ε/Κ, τα δε άτομα αυτά "διαθέτουν αξιολύπητες συνειδήσεις". Προφανέστατα ο φίλος Άριστος Μιχαηλίδης συγχέει εδώ την προσωπική του, δίκην πτωχής μνήμης, εκδοχή με την καθαρή συνείδηση. Τα ΜΜΕ στην Κύπρο ένθεν και ένθεν του οδοφράγματος, χωρίς δυστυχώς πάντα να διαθέτουν την απαραίτητη δημοσιογραφική σοβαρότητα, έχουν πολύ σοβαρό λόγο στη διαμόρφωση της κοινής γνώμης. Ένας έντιμος δημοσιογράφος ωστόσο όταν ασκεί το λειτούργημά του, προσπαθεί κατά κύριο λόγο να καταγράφει την πραγματικότητα, αναζητώντας την αλήθεια. Δυστυχώς στην Κύπρο πάρα πολλοί δημοσιογράφοι θεωρούν την αλήθεια ως αίρεση. Στην κυπριακή δημοσιογραφία, κι αυτό αφορά όλο το εύρος του Κυπριακού, λειτουργούν κατά κύριο λόγο ως μέλη της εθνικής τους ομάδας και κατά δεύτερο ως καταγραφείς της πραγματικότητας. Έτσι "για όλα φταίνε οι άλλοι. Εμείς έχουμε πάντα δίκαιο". Στα πιο πάνω υπάρχουν σίγουρα μεγάλες δόσεις αλήθειας, οι οποίες όμως διατυπώνονται υπό μορφή αφορισμού. Ο αφορισμός όμως ποτέ δεν ταυτίζεται με την αλήθεια, αλλά με τη μισή αλήθεια. Η μισή αλήθεια δεν διαφέρει από την προπαγάνδα. Συνεκδοχικά, στη μη λύση του Κυπριακού συντελεί και η πτωχή πληροφόρηση του κυπριακού λαού ένθεν και ένθεν του οδοφράγματος. Από κάποιους δημοσιογράφους που δεν σέβονται το λειτούργημά τους. Ένας λαός ο οποίος υπετροφοδοτείται με μισές αλήθειες, δεν μπορεί παρά να καταστεί έρμαιο σκοπιμοτήτων και συμφερόντων. Μέσω της τραγικής διαπίστωσης περί ανεπάρκειας των κυπριακών ΜΜΕ, πορευόμαστε όλα αυτά τα χρόνια μεταξύ άσπρου και μαύρου με ελάχιστους να δίνουν τη μάχη της αναζήτησης της αλήθειας. Με ελάχιστους να υποστηρίζουν ότι το Κυπριακό είναι ένα πρόβλημα για το οποίο και οι δύο κοινότητες έχουν τα δίκαια και τα άδικά τους. Αν κάποιος δεν εκκινεί την ανάλυση από αυτό το σημείο με αρωγό τα πορίσματα της ιστορίας, δεν έχει καμία μα καμία πιθανότητα να συναντηθεί με τον αντίπερα εχθρό. Ο "Φ", η "Σημερινή", ο "Αντένα", το "Σίγμα" και η "Βολκάν" εξόφθαλμα μας παραπληροφόρησαν για την υπόθεση Λιμνίτη. Διερωτάται λοιπόν κανείς πώς θα ενημερώσουν τον κυπριακό λαό εάν και όταν θα έρθει η στιγμή της λύσης; Ή μήπως θα πρέπει να το χωνέψουμε λαμβάνοντας υπόψη τον πρότερο δημοσιογραφικό βίο τους; Ότι δηλαδή γι' αυτούς κάθε λύση είναι κακή λύση επειδή ακριβώς δεν θέλουν λύση. Το μόνο παρήγορο στα πιο πάνω είναι η διαχρονική διαπίστωση του Σοπενχάουερ: "Κάθε αλήθεια", είπε, "περνά από τρία στάδια. Πρώτον διακωμωδείται. Δεύτερον βρίσκει βίαιη αντίσταση. Τρίτον γίνεται αποδεκτή ως αυταπόδεικτη". Στην Κύπρο βρισκόμαστε στο δεύτερο στάδιο. Δεν γνωρίζω εάν έχουμε τα χρονικά περιθώρια για το τρίτο, να αναγνωρίσουμε δηλαδή κάποιες πικρές αλήθειες. ΄Οταν για παράδειγμα ο μακαριστός Τάσσος Παπαδόπουλος το 2006 είχε δηλώσει ότι "οι συνθήκες Ζυρίχης -Λονδίνου είναι ευλογία" η αλήθεια των λόγων του ήταν σε όλους μας αυταπόδεικτη. Τί σημασία όμως είχε όταν όλοι γνωρίζαμε ότι αυτή η αλήθεια δεν μπορούσε να έχει πλέον πολιτικό αντίκρισμα;
1 Σεπ 2009
Διεκδικούμε την επανένωση
Διεκδικούμε την επανένωση σήμερα στις 18.00 στην Πλατεία Ελευθερίας (για περισσότερες πληροφορίες δες προηγούμενες αναρτήσεις της Πλατφόρμας) και αύριο στο γήπεδο του Ορφέα.
Πλατφόρμα Ελληνοκυπρίων
και Τουρκοκυπρίων εκπαιδευτικών
«Ενωμένη Κύπρος»
Πλατφόρμα Ελληνοκυπρίων
και Τουρκοκυπρίων εκπαιδευτικών
«Ενωμένη Κύπρος»
Λευκωσία, 30 Αυγούστου 2009
Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Σ Η
Στήριξη και συμμετοχή στη δικοινοτική εκδήλωση
που διοργανώνουν ΠΕΟ και DEV-IS για την Παγκόσμια Ημέρα Ειρήνης
Η κινητοποίηση για την Παγκόσμια Ημέρα Ειρήνης είναι ένα ιδιαίτερο χρέος για τις συνδικαλιστικές οργανώσεις. Οι εργάτες σε όλο τον κόσμο, έχοντας επίγνωση του γεγονότος ότι η τάξη τους είναι το πρώτο θύμα κάθε πολέμου, υπογραμμίζουν με διάφορες δραστηριότητες τη σημασία της ειρήνης κάθε 1η Σεπτεμβρίου.
Στην Κύπρο, η ιδιαιτερότητα της κατάστασης διαχωρισμού που υπάρχει, προσδίδει σ’ αυτή την ημέρα ένα επιπλέον χαρακτήρα προσπάθειας για ξεπέρασμα της διαίρεσης, τόσο στο έδαφος με το στόχο της λύσης του Κυπριακού, όσο και στις ψυχές και στα μυαλά των ανθρώπων, με την ανάληψη κοινών δικοινοτικών πρωτοβουλιών.
Ως Πλατφόρμα αναγνωρίζουμε ότι αυτόν ακριβώς το χαρακτήρα έχει η κοινή εκδήλωση της ΠΕΟ και της DEV-IS. Γι’ αυτό και καλούμε όλους να ενισχύσουν με την παρουσία τους τον εορτασμό των δύο συνδικαλιστικών οργανώσεων, την Τετάρτη 2 Σεπτεμβρίου, στις 8.00 μ. μ., στον κήπο Χρυσαλινιώτισσας.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)