12 Σεπ 2008

Η θέση της Πλατφόρμας για τις αντιδράσεις στα βήματα για ένα σχολείο συμφιλίωσης


12 Σεπτεμβρίου 2008

Πλατφόρμα Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων εκπαιδευτικών
ΕΝΩΜΕΝΗ ΚΥΠΡΟΣ
[ Ελληνοκυπριακό τμήμα ]

Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Σ Η

Ο χαραχτήρας των αντιδράσεων και η θέση μας

Με αφορμή την εξαγγελία της πολιτικής του Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού για την αναθεώρηση των αναλυτικών προγραμμάτων των σχολείων, αλλά και την πρόσφατη εγκύκλιο προς τα σχολεία που καθορίζει ως πρώτο στόχο της χρονιάς την καλλιέργεια κουλτούρας ειρήνης, είχαμε τις αναμενόμενες αντιδράσεις από την πλευρά εκείνων οι οποίοι έχουν καταδικάσει την Παιδεία της χώρας σε αιχμαλωσία στις πιο συντηρητικές δυνάμεις της κοινωνίας μας, και επομένως στη στασιμότητα.
Οι αντιδράσεις αυτές συνοπτικά εκφράζουν ως συνήθως φόβους, είτε σε βαθμό λελογισμένο είτε σε βαθμό υστερίας, οι οποίοι αναφέρονται στον κίνδυνο διάβρωσης της εθνικής ταυτότητας, της γλώσσας, του θρησκευτικού αισθήματος και στην παραχάραξη της Ιστορίας.
Πρόκειται για θέσεις χρόνια επαναλαμβανόμενες όποτε εμφανισθεί η όποια προσπάθεια εκσυγχρονισμού ή όποτε εμφανισθεί έστω και στον μακρινό ορίζοντα η παραμικρή ελπίδα συνεννόησης με την άλλη κοινότητα.
Είναι αξιοσημείωτο ότι οι αντιδράσεις εκδηλώνονται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, πάνω στα ίδια θέματα και με τους ίδιους προβληματισμούς, τόσο στην ελληνοκυπριακή πλευρά όσο και στην τουρκοκυπριακή.
Ειδικά στα θέματα της Παιδείας, και ενώ ακόμα συνεχίζονται οι αντιδράσεις από την μεταρρύθμιση στην τουρκοκυπριακή πλευρά, οι ίδιες και εντονότερες φωνασκίες εκδηλώνονται και ανάμεσα στους Ελληνοκύπριους. Πρόκειται για μια ιδιότυπη συμμαχία και από τις δυο πλευρές της γραμμής ενάντια σε κάθε προσπάθεια εξευρωπαϊσμού, εκσυγχρονισμού στην Παιδεία, αλλά και σε κάθε προσπάθεια καλλιέργειας κλίματος συνεννόησης ανάμεσα στις δύο κοινότητες.
Η Πλατφόρμα θεωρεί ότι η μεταρρύθμιση ειδικά σε ότι αφορά το θέμα του πολυπολιτισμού, του σεβασμού της διαφοράς στην εθνότητα, στη θρησκεία και γενικά στην κουλτούρα, και η καλλιέργεια ειρηνικής διάθεσης ανάμεσα στις κοινότητες, έχει καθυστερήσει όσο και τα χρόνια της Κυπριακής Δημοκρατίας. Αποτελεί ντροπή για το εκπαιδευτικό μας σύστημα το γεγονός ότι ανακαλύπτει τις βασικές αυτές παιδαγωγικές αξίες ως ανάγκες μετά την ένταξη της χώρας μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και όχι ως ανάγκες ενδογενείς οι οποίες θα μπορούσαν μάλιστα να σταθούν εμπόδιο στις εθνικιστικές διαμάχες που κατέστρεψαν τον τόπο. Οι ίδιες οι αντιδράσεις στην υιοθέτηση των προτεινόμενων αλλαγών δείχνουν απλώς ότι το κυπριακό σχολείο δεν έκανε την δουλειά που έπρεπε την ώρα που έπρεπε, με αποτέλεσμα να έχει τώρα με ψηλότερο κόστος και δυσκολίες να αντιμετωπίσει αυτές τις δυσμορφίες.
Ας σημειωθεί ότι η Πλατφόρμα στηρίζει κατά βάση την προσπάθεια του Υπουργείου να θέσει σε τροχιά εκσυγχρονισμού το εκπαιδευτικό σύστημα προς τις κατευθύνεις που εξαγγέλθηκαν. Θέλουμε ταυτόχρονα να ελπίζουμε ότι δεν θα υπάρξουν τόσοι συμβιβασμοί με τις συντηρητικές δυνάμεις έτσι ώστε να χάσει η όλη προσπάθεια το περιεχόμενο της.
Καλούμε τους εκπαιδευτικούς που αναλογίζονται τις ευθύνες μας έναντι της κοινωνίας να αγωνιστούν έτσι ώστε οι δυνάμεις της αδράνειας που πνίγουν το κυπριακό σχολείο αλλά και την κοινωνία να πάψουν να διαδραματίζουν τον καθοριστικό λόγο. Το σχολείο μας πρέπει να χτίζει το μέλλον κι’ όχι να αναμασά το παρελθόν. Το σχολείο πρέπει να ανατρέψει την παγίωση της διχοτόμησης στον χώρο που το αφορά.

Η Εκκλησία
Το σύνταγμα του 1960 αλλά και η επιδιωκόμενη λύση διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας, προδιαγράφουν με σαφήνεια ένα κοσμικό κράτος. Η Εκκλησία της Κύπρου καταχρηστικά θεωρεί ότι, όπως έλεγχε ασφυκτικά και καταπιεστικά κάθε δραστηριότητα επί Οθωμανικής αυτοκρατορίας – μέσω των υπερπρονομίων που της είχαν παραχωρηθεί – και επί Αγγλοκρατίας, το ίδιο θα πρέπει να κάνει και τώρα. Πιστεύουμε ότι σε μια ευρωπαϊκή Κύπρο του 21ου αιώνα, που θέλει την ειρήνη, την ανάπτυξη, τη συνεργασία και την ανοιχτοσύνη στις ιδέες και στις αντιλήψεις, δεν έχει καμιά θέση η φοβική συμπεριφορά του Αρχιεπισκόπου. Η ανάμειξή του στα ζητήματα εκπαιδευτικής πολιτικής είναι ένας αναχρονισμός που μας εκθέτει ως κοινωνία και μας σπρώχνει βαθιά μέσα στην αγκαλιά ενός σύγχρονου μεσαίωνα, παρέα με κράτη διεθνώς απομονωμένα και πολύ λίγο δημοκρατικά. Καλούμε τους πολίτες να κάνουν το διαχωρισμό των θρησκευτικών πεποιθήσεων του καθενός από το ρόλο υπερ-θεσμού που επιδιώκει για λόγους ξένους προς το όποιο θρησκευτικό συναίσθημα ο Αρχιεπίσκοπος. Και να απαιτήσουν οι ίδιοι να σταματήσει την ανάμειξή του σε πολιτειακά ζητήματα, μεταξύ των οποίων και αυτό της Εκπαίδευσης.

Η Ιστορία
Με κακόγουστο τρόπο οι οπαδοί της μη επίλυσης του Κυπριακού, έχουν φέρει στην επιφάνεια το θέμα της διδασκαλίας της Ιστορίας, με στόχο να ξυπνήσουν φοβίες για απώλεια εθνικής συνείδησης και απώλεια ελέγχου του τι διδάσκεται. Με πανομοιότυπο τρόπο, οι οπαδοί της διχοτόμησης και του μίσους και στις δύο πλευρές του συρματοπλέγματος, επισύρουν τον κίνδυνο η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση να αλλοιώσει την Ιστορία. Πέρα από τις αντιεπιστημονικές κορώνες που συνοδεύουν τις αντιδράσεις αυτές, εκείνο που πραγματικά φοβούνται είναι μήπως σταματήσει η αποσιώπηση της Ιστορίας. Οι οπαδοί της αποσιώπησης, όχι μόνο επιθυμούν να συντηρούν και να ελέγχουν τον αντιεπιστημονικό μύθο της ιστορικής μονοσημαντότητας, της απαρασάλευτης εθνικής μονολιθικότητας, αλλά επιδιώκουν να συνεχίσει η αποσιώπηση ολόκληρων φάσεων της Ιστορίας. Και δεν πρόκειται εδώ τόσο για τον κοινό τόπο της για αιώνες αιματηρής και καταστροφικής αντιπαλότητας κλασικού Ελληνισμού και Χριστιανισμού, όσο για την Ιστορία της Κύπρου του 20ου αιώνα. Θέλουν να συνεχίσει η σιωπή για τα γεγονότα των δεκαετιών του ΄30, του ΄40 και του ΄50, αλλά κυρίως η σιωπή για τα εγκλήματα και τις πρακτικές εθνοκάθαρσης, από το 1960 μέχρι το 1974. Την ίδια στιγμή που όλος ο κόσμος ξέρει και έχει άποψη για τη διμερή (και όχι μονομερή) φύση του Κυπριακού.
Θεωρούμε ιδιαίτερα κρίσιμο, όσοι δεν συμφωνούν με τη σιωπή της Ιστορίας, όσοι πιστεύουν ότι η επιστημονική προσέγγιση, με σεβασμό στις διαθέσιμες πηγές και στην καλλιέργεια του κριτικού πνεύματος μέσω της διδασκαλίας της Ιστορίας, να αντισταθούν όχι αμυνόμενοι αλλά με παρρησία και τόλμη στους οπαδούς της σιωπής. Το ίδιο χρέος έχει και το Υπουργείο Παιδείας, αν θέλει να καταξιώνει τον τίτλο του.

10 Σεπ 2008

Εθνικό Λαϊκό Μέτωπο


ΕΛΛΗΝΑ ΕΚΑΠΙΔΕΥΤΙΚΕ ΚΑΙ ΜΑΘΗΤΗ
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ Η ΕΠΙΒΙΩΣΗ ΕΝΟΣ ΕΘΝΟΥΣ ΞΕΚΙΝΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ
ΟΙ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΜΑΣ, ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΚΑΙ ΜΑΣ ΚΡΙΝΟΥΝ
ΘΑ ΦΑΝΟΥΜΕ ΑΝΤΑΞΙΟΙ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΝΑ ΚΡΑΤΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΕΛΛΗΝΙΚΗ;
ΜΗΝ ΥΠΟΚΥΨΕΤΕ ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΣΒΗΣΟΥΝ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ
ΚΑΜΜΙΑ ΕΠΑΝΑΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΣ
ΚΑΜΜΙΑ ΕΙΡΗΝΙΚΗ ΣΥΜΒΙΩΣΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΙΩΝΙΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ ΤΗΣ ΦΥΛΗΣ
ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΤΑ ΠΡΟΩΘΟΥΝ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΠΟΥ ΠΡΟΔΩΣΑΝ ΤΗΝ ΕΟΚΑ ΤΟ 55-59 ΚΑΙ ΕΜΕΙΝΑΝ ΑΤΙΜΩΡΗΤΟΙ, ΔΕΝ ΤΙΜΩΡΗΘΗΚΑΝ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΕΙΝΑΙ ΕΤΟΙΜΟΙ ΝΑ ΔΩΣΟΥΝ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΣΤΟΝ ΤΟΥΡΚΟ ΚΑΤΑΚΤΗΤΗ.
ΑΔΕΛΦΙΑ
ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΜΑΣ ΦΤΥΝΟΥΝ ΚΑΤΑΜΟΥΤΡΑ ΚΑΙ ΛΕΜΕ ΟΤΙ ΨΥΧΑΛΙΖΕΙ
ΑΙΣΧΟΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΦΡΟΝΗΣΗ ΣΤΟΥΣ ΑΝΘΕΛΛΗΝΕΣ ΤΟΥ ΑΚΕΛ ΚΑΙ τους ΥΠΟΥΡΓΟΥΣ ΤΟΥ
ΑΙΣΧΟΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΦΡΟΝΗΣΗ ΣΤΟΥΣ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΕΣ (ΕΘΝΙΚΟΦΡΟΝΕΣ) ΤΟΥ ΔΗΣΥ
ΦΩΤΙΑ ΚΑΙ ΤΣΕΚΟΥΡΙ ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ
ΙΤΕ ΠΑΙΔΕΣ ΕΛΛΗΝΩΝ … ΝΥΝ ΥΠΕΡ ΠΑΝΤΩΝ Ο ΑΓΩΝ …

ΕΘΝΙΚΟ ΛΑΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ

1 Σεπ 2008

Στόχοι Σχολικής Χρονιάς 2008-2009

ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ
Αρ. Φακ.: 7.1.05.21
27 Αυγούστου 2008
Διευθυντές/ ντριες
Σχολείων Τεχνικής, Μέσης και Δημοτικής Εκπαίδευσης


Σας αποστέλλουμε τους στόχους της σχολικής χρονιάς 2008-2009 και εισηγήσεις για τρόπους προώθησής τους.

1ος Στόχος: Καλλιέργεια κουλτούρας ειρηνικής συμβίωσης, αμοιβαίου σεβασμού και συνεργασίας Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων με στόχο την απαλλαγή από την κατοχή και την επανένωση της πατρίδας και του λαού μας

Η παιδεία του τόπου δεν μπορεί και ούτε πρέπει να αγνοεί τις ιδιαίτερες συνθήκες μέσα στις οποίες λειτουργεί. Από την εποχή της διαμόρφωσης της παιδείας στην Κύπρο ως κοινωνικού αγαθού μπορούμε να ξεχωρίσουμε δυο βασικά κατευθύνσεις. Εκείνη την παιδεία που απευθύνεται στους Ελληνοκύπριους και την παιδεία που απευθύνεται στους Τουρκοκύπριους. Αυτό το γεγονός οφείλεται στη σύνθεση του κυπριακού λαού, ο οποίος αποτελείται βασικά από δυο εθνικές κοινότητες που έχουν τις καταβολές τους, την ιστορία τους, τα ιδιαίτερα πολιτιστικά χαρακτηριστικά τους και τον ιδιαίτερο χαρακτήρα τους. Η ιδιαιτερότητα αυτή στην παιδεία της Κύπρου θα συνεχίσει να υπάρχει ακόμα και όταν κατορθώσουμε να επανενώσουμε την Κύπρο υπό τη στέγη ενός κοινά αποδεχτού, ανεξάρτητου και κυρίαρχου ομοσπονδιακού κράτους. Η ελληνοκυπριακή παιδεία θα εξακολουθήσει να είναι ελληνική παιδεία γιατί θα καλλιεργεί την ελληνική γλώσσα, τις παραδόσεις και τα ιδιαίτερα πολιτιστικά γνωρίσματα που μας χαρακτηρίζουν ως Ελληνοκύπριους. Αναμένεται ότι ανάλογη θα εξακολουθήσει να είναι και η τουρκοκυπριακή παιδεία. Ταυτόχρονα, όμως, η παιδεία στην Κύπρο πρέπει να καλλιεργεί και τα στοιχεία εκείνα που μας ενώνουν και που μας χαρακτηρίζουν ως ένα λαό. Οι σχέσεις Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση της σύγχρονης ιστορίας της Κύπρου, ενώ συνεχίζουν να επηρεάζουν σε μεγάλο βαθμό τις παρούσες και μελλοντικές πολιτικές εξελίξεις του τόπου μας. Κύριο και συχνά καθοριστικό ρόλο στην πρόσφατη ιστορία του νησιού μας είχαν ασφαλώς οι ξένες επεμβάσεις, με αποκορύφωμα την παράνομη και βάρβαρη τουρκική εισβολή και τη συνεχιζόμενη μέχρι σήμερα κατοχή του 37% του εδάφους της Κυπριακής Δημοκρατίας. Στο σημερινό στάδιο του αγώνα μας για απαλλαγή από την κατοχή και τα τετελεσμένα της και για επανένωση της πατρίδας και του λαού μας, η καλλιέργεια κουλτούρας ειρηνικής συμβίωσης Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων αποτελεί κρίσιμη παράμετρο, που βοηθά την επίτευξη των επιδιώξεών μας. Είναι, επίσης, και βασική
προϋπόθεση, για να λειτουργήσει στην πράξη η λύση που ενδεχομένως θα προκύψει από την πολιτική διαδικασία που βρίσκεται σε εξέλιξη.
Ο ρόλος της παιδείας σ’ αυτή την κατεύθυνση είναι ιδιαίτερα σημαντικός. Η σημερινή νέα γενιά δεν έχει μνήμες ειρηνικής συμβίωσης και κοινών δραστηριοτήτων, εκδηλώσεων, πολιτικών και κοινωνικών αγώνων που έχουν οι παλιότερες γενιές που φεύγουν. Αυτές οι πραγματικότητες, εναποθέτουν στην παιδεία μας το βαρύ φορτίο και το καθήκον της προετοιμασίας των παιδιών και των νέων μας για την ειρηνική συμβίωση και τη συνεργασία Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων. Κάθε κοινώς αποδεκτή λύση έχει ως προϋπόθεση για την επιτυχία της τον αλληλοσεβασμό και την εποικοδομητική συνεργασία.
Αυτό φυσικά δεν μπορεί να επιτευχθεί με την παραγραφή όσων κατά καιρούς έχουν προκαλέσει εντάσεις, συγκρούσεις και αιματοχυσία ανάμεσα στο λαό μας. Στην πραγματικότητα όλες οι μνήμες πρέπει να διατηρούνται, για να αποφευχθούν στο μέλλον τα λάθη του παρελθόντος. Τόσο η μία όσο και η άλλη κοινότητα στην Κύπρο πρέπει να αναγνωρίσουν τα λάθη τους, αν επιθυμούμε να επικρατήσει η ειρήνη μόνιμα στην πατρίδα μας.
Επίσης, όμως, πρέπει να αναδειχθούν και τα κοινά στοιχεία Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, όλα όσα ένωσαν και ενώνουν τη μοίρα τους ως παιδιών της κυπριακής γης. Θα πρέπει, επίσης, να αποφεύγονται από όλες τις κοινότητες της Κύπρου οι αφορισμοί και η καλλιέργεια αρνητικών στερεοτύπων για τους άλλους. Κατά συνέπεια, το σχολείο, ως χώρος ανάπτυξης του διαπολιτισμικού διαλόγου και αποδοχής της διαφορετικότητας, καλείται να αναπτύξει στους νέους μας τις αξίες της συνεργασίας, της αλληλεγγύης, της κατανόησης και του αλληλοσεβασμού. Η ενίσχυση της διδασκαλίας θεμάτων που αφορούν τη λαϊκή παράδοση, τα ήθη, τα έθιμα και την ιστορία της Κύπρου θα συμβάλει αποφασιστικά προς αυτή την κατεύθυνση.
Οι εκπαιδευτικοί μας καλούνται πρώτοι να πλησιάσουν και να γνωρίσουν την πολιτισμική έκφραση των δύο κοινοτήτων, έτσι ώστε να μπορέσουν να τη μεταδώσουν στους μαθητές. Αρχές, που μπορούν να βοηθήσουν το πιο πάνω έργο και οι οποίες εκπορεύονται από τις σύγχρονες διαπολιτισμικές προσεγγίσεις, είναι η καλλιέργεια της δυνατότητας να τοποθετούμε τον εαυτό μας στη θέση των άλλων για να δούμε τον κόσμο μέσα από την προοπτική τους, της αλληλεγγύης, του διαπολιτισμικού σεβασμού, των αξιωμάτων της ισοτιμίας των πολιτισμών και της παροχής ίσων ευκαιριών. Τα σχολικά προγράμματά μας επιβάλλεται να διαποτιστούν με αυτές τις αρχές. Επιβάλλεται, επίσης, να παραμείνουν προσηλωμένα στις διαχρονικές αξίες της ισότητας, της ελευθερίας, της δημοκρατίας, της ειρήνης, της αξιοπρέπειας και της δικαιοσύνης.

Οι πιο πάνω αξίες θα πρέπει να διαχέονται σ’ ολόκληρο το Αναλυτικό Πρόγραμμα και τη σχολική ζωή, τόσο μέσα από την καθημερινή διδακτική πράξη όσο και μέσα από τις ενδοσχολικές και άλλες εκδηλώσεις που διοργανώνονται στη διάρκεια της σχολικής χρονιάς. Μαθήματα όπως είναι η Ιστορία, η Πολιτική Αγωγή, τα Νέα Ελληνικά, τα Θρησκευτικά και οι Ξένες Γλώσσες, παρέχουν ευκαιρίες για την καλύτερη γνωριμία της ιστορίας, της παράδοσης και του πολιτισμού της Κύπρου, όπου όλες οι κοινότητες (Ελληνοκύπριοι, Τουρκοκύπριοι, Μαρωνίτες, Αρμένιοι και Λατίνοι) είχαν και έχουν τη δική τους συμμετοχή και συμβολή (κοινοί αγώνες και θυσίες, κοινά γλωσσικά στοιχεία, έθιμα, παραδόσεις, επιτεύγματα στην τέχνη, τη λογοτεχνία, τη μουσική, το θέατρο, κτλ.).

Προτεινόμενες ενέργειες και δραστηριότητες:
1. Ενδοσχολικές Δραστηριότητες:
• Ανάληψη εργασιών στα πλαίσια των μαθημάτων που να αναφέρονται σε θέματα όπως: κοινή συμβίωση, επιτεύγματα, κοινοί αγώνες, επαγγέλματα, αρχιτεκτονική – κατοικία, διατροφικές συνήθειες, μουσική, χορός, ελεύθερος χρόνος, παιχνίδια, τρόποι διασκέδασης κ.ά., που να αγγίζουν και τις δύο κοινότητες.
• Ανάληψη εργασιών που να έχουν σχέση με το μέλλον, όπως πιθανές δυσκολίες συμβίωσης και πώς θα αντιμετωπιστούν.
• Ανάληψη εξειδικευμένων εργασιών από μαθητές των Λυκείων που διδάσκονται την τουρκική γλώσσα σχετικά με τη σύγκριση των δύο γλωσσών, την αλληλεπίδρασή τους, κτλ.
• Δημιουργία Ομίλου Δραστηριοτήτων, που θα προωθεί την ειρηνική συνύπαρξη, τον αμοιβαίο σεβασμό και τη συνεργασία Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων.
• Διοργάνωση καλλιτεχνικών εκδηλώσεων ή εκθέσεων δικοινοτικού περιεχομένου όπου κάθε ομάδα ή κοινότητα μπορεί να προβάλει τη δική της κουλτούρα, καθώς και στοιχεία από την κοινή μας πολιτιστική κληρονομιά (χορός, μουσική, θέατρο, ζωγραφική, τραγούδι).
• Διοργάνωση διαγωνισμών (π.χ. εκθέσεις ιδεών, τέχνης, φωτογραφίας) σχετικά με τις επαφές των δύο κοινοτήτων.

2. Διδακτική Πράξη:
• Διδασκαλία τουρκοκυπριακών λογοτεχνικών και άλλων κειμένων, που προάγουν την καλλιέργεια κουλτούρας ειρηνικής συνύπαρξης των δύο κοινοτήτων στα πλαίσια των δράσεων των ομίλων, της βιβλιοθήκης, κτλ.
• Ένταξη έργων Τουρκοκύπριων λογοτεχνών ως παράλληλα κείμενα.

3. Εξωσχολικές δραστηριότητες με εμπλοκή εκπαιδευτικών και μαθητών:
• Διοργάνωση μαθητικών συνεδρίων με περιεχόμενο που θα προωθεί το πνεύμα της ειρηνικής συνύπαρξης, αμοιβαίου σεβασμού και συνεργασίας Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων (είτε σε σχολεία, είτε σε διάφορα σημεία επαφής, όπως το Λήδρα Πάλας και η Πύλα)
• Διοργάνωση κοινών προγραμμάτων επιμόρφωσης Ελληνοκύπριων και Τουρκοκύπριων εκπαιδευτικών και γενικότερα επαφών, που να συνεισφέρουν στη δημιουργία κοινών εμπειριών και προσεγγίσεων (είτε σε σχολεία, είτε σε διάφορα σημεία επαφής όπως το Λήδρα Πάλας και η Πύλα).
• Συναντήσεις γνωριμίας εκπαιδευτικών και μαθητών (αθλητικές ημερίδες, συμμετοχή σε κοινά συνέδρια και σεμινάρια στην Κύπρο και το εξωτερικό, συμμετοχή σε σχολικές εκδηλώσεις, κτλ.)
• Συμμετοχή εκπροσώπων των δύο κοινοτήτων σε ευρωπαϊκές δράσεις και προγράμματα.
• Δημοσιεύσεις σε μαθητικά έντυπα.

4. Αξιοποίηση των ΤΠΕ και παραγωγή εκπαιδευτικού υλικού:
• Επιλογή και πολλαπλασιασμός ψηφιακών δίσκων με τραγούδια Κυπρίων δημιουργών, που αναφέρονται στις σχέσεις των δύο κοινοτήτων.
• Επιλογή και εκτύπωση μεταφρασμένων ποιημάτων Τουρκοκύπριων λογοτεχνών.
• Επιλογή και εκτύπωση ποιημάτων Ελληνοκύπριων ποιητών.
Παράλληλα, θα συνεχιστούν οι εκδηλώσεις και δραστηριότητες των σχολείων για την προώθηση του Διαπολιτισμικού Διαλόγου, που ήταν βασικός στόχος της περσινής σχολικής χρονιάς, μέσα στα πλαίσια της ανακήρυξης του 2008 ως ευρωπαϊκού έτους Διαπολιτισμικού Διαλόγου.
_______________
2ος Στόχος: Η προαγωγή της δημιουργικότητας και της καινοτομίας

Α. Το πλαίσιο
Ο στόχος αυτός εντάσσεται στις δράσεις που αναλαμβάνει το Υπουργείο στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Έτους Δημιουργικότητας και Καινοτομίας. Το έτος 2009 κηρύχτηκε ως «Έτος Δημιουργικότητας και Καινοτομίας», επειδή οι έννοιες αυτές συνδέονται άμεσα με την κοινωνία της γνώσης, στην οποία η Ευρωπαϊκή Ένωση στοχεύει. Σκοπός του Έτους είναι να προάγει και αναδείξει τη δημιουργικότητα και την ικανότητα για καινοτομία ως βασικές ικανότητες για όλους. Επιπλέον, θεωρείται αναγκαιότητα η απόκτηση στάσεων, δεξιοτήτων και γνώσεων «που θα επιτρέπουν στα άτομα να εκλαμβάνουν την αλλαγή ως ευκαιρία και να είναι δεκτικά σε νέες ιδέες που προάγουν την καινοτομία και την ενεργό συμμετοχή σε μια πολιτιστικά πολύμορφη κοινωνία βασισμένη στη γνώση».
Καθοριστικός στα πλαίσια αυτά είναι ο ρόλος της παιδείας, η οποία καλείται να ενισχύσει και να καλλιεργήσει τη δημιουργικότητα και την καινοτόμο δράση. Η κυπριακή πολιτεία υιοθετεί το σκοπό του έτους, αφού η ίδια στοχεύει σε ένα εκπαιδευτικό σύστημα που θα αναπτύσσει τον ενεργό πολίτη-δημιουργό, που προάγει την επιστήμη, την τέχνη, τον πολιτισμό και την οικονομία, με νέες ιδέες χρήσιμες για το κοινωνικό σύνολο.

Β. Η αναγκαιότητα ανάπτυξης της δημιουργικότητας και της ικανότητας για
καινοτομία
Η δημιουργικότητα και η καινοτομία είναι έννοιες που κατεξοχήν συνδέονται με τη δημιουργία πνευματικού, τεχνικού και κοινωνικού πολιτισμού. Στη σύγχρονη, μάλιστα, εποχή της παγκοσμιοποίησης και της ταχύτατης διακίνησης των πληροφοριών και των γνώσεων, η ικανότητα της κριτικής σκέψης για την επιλογή του ουσιώδους και η ικανότητα καινοτόμου αξιοποίησης των πληροφοριών και των γνώσεων, γίνονται προϋποθέσεις για την επίτευξη της βούλησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης να αναδειχθεί σε παγκόσμια δύναμη επιστήμης, πολιτισμού, ευημερίας και σταθερότητας.
Η δυνατότητα του εντοπισμού της ιδέας που μπορεί να μεταποιηθεί σε δημιουργία και η δυνατότητα αξιοποίησης της γνώσης για την παραγωγή νέων πολιτισμικών, κοινωνικών ή υλικών αγαθών, αποτελούν ουσιώδεις παραμέτρους για την ανάπτυξη και την πρόοδο. Εξάλλου, η εμπειρία δείχνει ότι η γνώση, αν και συνθήκη αναγκαία, δεν είναι επαρκής για την ανάπτυξη. Είναι χαρακτηριστικό ότι η ατμομηχανή, ενώ ανακαλύφθηκε αιώνες πριν από τη Βιομηχανική Επανάσταση, παρέμεινε ανεκμετάλλευτη μέσα σε ένα κοινωνικό περιβάλλον που δεν ευνοούσε την καινοτομία και τη δημιουργική υπέρβαση.
Για να υπάρξει μια τέτοια πρόοδος είναι απαραίτητο κατ’αρχήν να δημιουργήσουμε ένα κλίμα πρόσφορο για τη δημιουργικότητα και την καινοτομία. Θα πρέπει πρώτα να εμπεδωθεί η αντίληψη ότι οι κλίσεις και τα ταλέντα, η αποκλίνουσα σκέψη και η φαντασία είναι εξίσου σημαντικές ικανότητες με αυτές της γλωσσικής ή της μαθηματικής ικανότητας. Επιπλέον, θα πρέπει να ενθαρρύνουμε στάσεις και συμπεριφορές οι οποίες ενισχύουν ένα φιλικό περιβάλλον για τη δημιουργικότητα και την καινοτομία. Η αποδοχή της διαφορετικότητας, ο σεβασμός της πολυπολιτισμικότητας και η παραδοχή του γεγονότος ότι ο πολιτισμός δεν είναι μονοδιάστατη αλλά πολυσήμαντη έννοια θα μπορούσαν να αναδειχτούν σε πυλώνες μιας τέτοιας προσπάθειας.
Το Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού στα πλαίσια της ευρύτερης φιλοσοφίας της ανθρωπιστικής παιδείας θεωρεί ότι η ανάπτυξη της κριτικής σκέψης, της φαντασίας, των κλίσεων και των ταλέντων και της συνολικής ευφυΐας του ανθρώπου πρέπει να αποτελούν σημαντικές στοχεύσεις του εκπαιδευτικού συστήματος.

Γ. Ο ρόλος της εκπαίδευσης
Είναι αυτονόητο ότι η εκπαίδευση μπορεί να διαδραματίσει ουσιώδη ρόλο για την ανάπτυξη της δημιουργικότητας και καινοτομίας. Οι ικανότητες αυτές αναπτύσσονται σε προσωπικό, διαπροσωπικό και διαπολιτισμικό επίπεδο και καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα της εκπαιδευτικής διαδικασίας σε όλα τα στάδια της ζωής. Η καλλιέργεια της νοητικής ευελιξίας, της αναζήτησης εναλλακτικών λύσεων σε ένα πρόβλημα και της αξιολόγησης της κάθε λύσης ανάλογα με την ανάγκη που μπορεί να εξυπηρετήσει, η μεταγνωστική ικανότητα που επιτρέπει σε κάποιον να κατανοεί τους περιορισμούς και τις δυνατότητές του και η ικανότητα αποτελεσματικής αλληλεπίδρασης με άλλους, είναι σημαντικές διαστάσεις της δημιουργικότητας.
Επισημαίνεται ότι οι βασικές ικανότητες που καθορίστηκαν για την προώθηση της δια βίου μάθησης σχετίζονται άμεσα με τη δημιουργικότητα και την καινοτομία. Ως τέτοιες ικανότητες καθορίζονται οι εξής:

1. Επικοινωνία στη μητρική γλώσσα, με ευελιξία και ποικιλία.
2. Επικοινωνία σε ξένες γλώσσες, ως μέσο προσαρμογής και επικοινωνίας ανάλογα με τις ανάγκες.
3. Μαθηματική ικανότητα και βασικές ικανότητες στην επιστήμη και την τεχνολογία.
4. Ικανότητα χρήσης της ψηφιακής τεχνολογίας.
5. Μεταγνωστικές ικανότητες (μάθηση για το πώς μαθαίνω).
6. Κοινωνικές ικανότητες και ικανότητες που σχετίζονται με την ιδιότητα του πολίτη.
7. Πρωτοβουλία και πνεύμα νεωτερισμού.
8. Πολιτισμική συνείδηση και έκφραση.

Δ. Θεματικοί άξονες στους οποίους μπορούν να κινηθούν οι σχολικές μονάδες:
• Ανάπτυξη του προσωπικού δημιουργικού δυναμικού όλων των μαθητών, για την προσωπική τους ολοκλήρωση και για την επιτυχή ένταξή τους στο σχολείο και την κοινωνία.
• Τόνωση της αισθητικής ευαισθησίας, της συναισθηματικής ανάπτυξης, της εναλλακτικής σκέψης και της διαίσθησης και έκφρασης της δημιουργικότητας όλων των παιδιών.
• Προώθηση στην εκπαίδευση των βασικών ικανοτήτων που καθορίστηκαν για την προώθηση της δια βίου μάθησης.
• Πρόσβαση στην εκπαίδευση για όλους και ενίσχυση των δημιουργικών μορφών αυτοέκφρασης.
• Ανάπτυξη δεξιοτήτων και ικανοτήτων σχετικών με τη δημιουργικότητα, όπως περιέργεια, διαίσθηση, κριτική σκέψη, επίλυση προβλημάτων, αξιοποίηση της φαντασίας.
• Προώθηση της πολιτισμικής ποικιλομορφίας ως μέσου για την τόνωση της διαπολιτισμικής επικοινωνίας και αλληλεπίδρασης.
• Προώθηση των δεξιοτήτων για την ενεργό πολιτειότητα και την αγωγή στην ανοχή και τα ανθρώπινα δικαιώματα.
• Προβολή της καινοτομίας ως μέσου για σταθερή ανάπτυξη και ως προϋπόθεση για ευημερία.
• Προώθηση της κουλτούρας της μάθησης μέσω της ανάπτυξης ευρύτερων μαθησιακών κοινοτήτων, με τη διευκόλυνση και την υποστήριξη δικτύων και συνεργασιών –με τη συμμετοχή της κοινωνίας των πολιτών και άλλων ενδιαφερόμων φορέων- μεταξύ της εκπαίδευσης, της τοπικής κοινότητας και της ευρύτερης κοινωνίας.
• Προώθηση των συνεργασιών σε ευρωπαϊκό επίπεδο με την αξιοποίηση ειδικών Ευρωπαϊκών Προγραμμάτων.

Ε. Προτεινόμενες ενέργειες και δραστηριότητες:
• Προώθηση μαθητοκεντρικών μεθόδων διδασκαλίας - μάθησης που προάγουν τη δημιουργικότητα (π.χ. λύση προβλήματος, ανακάλυψη, διαφοροποίηση της διδασκαλίας - μάθησης, διεπιστημονική προσέγγιση της γνώσης, κλπ).
• Ένταξη του προγράμματος Δ.Δ.Κ. ή άλλων σχολικών προγραμμάτων στο Έτος και σχεδιασμός των δράσεων τους, ώστε αυτές να προάγουν τη δημιουργικότητα και την καινοτομία.
• Ανάθεση εργασιών που προάγουν τη δημιουργικότητα και την καινοτομία στους μαθητές (σχέδια εργασίας, αναζήτηση καινοτόμων λύσεων για θέματα που απασχολούν τις τοπικές κοινωνίες, όπως περιβαλλοντικά ή πολιτιστικά θέματα, σε συνεργασία με τους τοπικούς φορείς, αυτόνομες ομαδικές εργασίες, κλπ).
• Καλλιέργεια της συλλογικής εργασίας για την επίλυση προβλημάτων, ώστε να κατανοηθεί ότι η λύση μιας ομάδας μπορεί να διαφέρει από τη λύση του καθενός και για την καλλιέργεια της δυνατότητας για συζήτηση και ανάπτυξη επιχειρημάτων.
• Ανάπτυξη της αισθητικής καλλιέργειας μέσα από δραστηριότητες που οδηγούν στην γνωριμία με τα έργα τέχνης του κυπριακού και ευρωπαϊκού πολιτισμού και με την ενίσχυση υφισταμένων δράσεων (π.χ. διαγωνισμός μαθητικού θεάτρου, προγράμματα σε συνεργασία με τοπικούς φορείς).
• Ενίσχυση της διαπολιτισμικής εκπαίδευσης και προβολή του πλούτου των πολιτισμών με συγκεκριμένες δράσεις στα σχολεία, για να κατανοηθεί πως διαφορετικοί πολιτισμοί καλλιέργησαν τη δημιουργικότητα και την καινοτομία.
• Ενθάρρυνση σχετικών με το θέμα εκδηλώσεων στις οποίες συμμετέχουν ενεργά τοπικοί και εκπαιδευτικοί φορείς.
• Προβολή πρωτότυπων εργασιών των μαθητών γενικά και ειδικά αυτές των μαθητών του Μουσικού Σχολείου του Αθλητικού Σχολείου και των Τεχνικών Σχολών.
• Πραγματοποίηση συνεδρίων, εκδηλώσεων και πρωτοβουλιών για την προώθηση της συζήτησης και την ευαισθητοποίηση όσον αφορά τη σημασία της δημιουργικότητας και της ικανότητας καινοτομίας.
• Άλλες δράσεις, οι οποίες κρίνονται σχετικές.