Συμπαράσταση στον Γιώργο Κόκκινο

ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΣΤΟΝ Γ.ΚΟΚΚΙΝΟ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΑΚΑΔΗΜΑΙΚΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ

Κατά της προκλητικής προσπάθειας να φιμωθούν οι ακαδημαϊκές ελευθερίες και να σπιλωθούν η προσωπικότητα και το ήθος του πανεπιστημιακού καθηγητή Γ. Κόκκινου Ύστερα από τα δύο συνεχόμενα δημοσιεύματα της κυριακάτικης εφημερίδας Το Πρώτο Θέμα στις 5 και 12 Ιουλίου 2009, που στρέφονται με απαράδεκτο και υβριστικό τρόπο κατά του κ. Γ. Κόκκινου, αναπληρωτή καθηγητή Ιστορίας και Διδακτικής της Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο του Αιγαίου, οι υπογράφοντες, φίλοι, συνεργάτες, συνάδελφοι, φοιτητές, εκπαιδευτικοί και πολίτες με δημοκρατικές ευαισθησίες που υπερασπίζονται την ελευθερία της έκφρασης, αισθανόμαστε την ανάγκη να διαμαρτυρηθούμε και να εκφράσουμε την αμέριστη συμπαράστασή μας προς τον κ. Γ. Κόκκινο. Γι’ αυτό το λόγο δηλώνουμε τα εξής:

Α) Θεωρούμε αυτονόητη υποχρέωσή μας την υπεράσπιση της ελευθερίας έκφρασης, που είναι κατοχυρωμένη δημοκρατική κι επιστημονική αξία από το Σύνταγμα, τις Διεθνείς Συμβάσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τη νομολογία όλων των Δικαστηρίων.

Β) Πιστεύουμε ότι οι επιστημονικές και ιδεολογικές αντιπαραθέσεις βρίσκουν την έκφρασή τους μέσα από το διάλογο και τη γόνιμη αντιπαράθεση και όχι μέσα από λιβελλογραφήματα, ψευδείς κατασκευές περί εθνικών συνωμοσιών και απόπειρες εκφοβισμού που θυμίζουν άλλες εποχές.

Γ) Κατακρίνουμε ως απαράδεκτη την πρακτική της παραποίησης των απόψεων του κ. Γ. Κόκκινου και την παρουσίαση της προσωπικής άποψης και ερμηνείας του δημοσιογράφου ως αδιαμφισβήτητης πραγματικότητας. Πολύ συγκεκριμένα παραδείγματα από τα δημοσιεύματα της εφημερίδας, όπως: «οι παραχαράκτες της ιστορίας», «το ανθελληνικό παραλήρημα του καθηγητή Γ. Κόκκινου», ο Γ. Κόκκινος «κατηγορεί τη συγγραφέα του ανιστόρητου βιβλίου της Στ Δημοτικού ως υπερβολικά εθνικίστρια» κ.ά. αποτελούν χαρακτηρισμούς που δεν προκύπτουν από τα παραθέματα που ο ίδιος ο δημοσιογράφος παραθέτει(!) και που υποτίθεται ότι είπε ή έγραψε ο κ. Γ. Κόκκινος.

Δ) Καταδικάζουμε την εμπλοκή πολιτικών παραγόντων σε ζητήματα πανεπιστημιακής έρευνας, που εκδηλώθηκε με ερώτηση βουλευτή του ΛΑΟΣ στη Βουλή μετά το δημοσίευμα του «Θέματος» και με απειλητικές δηλώσεις άλλου βουλευτή του ίδιου πολιτικού χώρου σε τηλεοπτικούς σταθμούς για ποινές απόλυσης (και άλλα φαιδρά που θύμιζαν ‘ιδιώνυμο’, αλλά αυτή τη φορά ‘όχι ως τραγωδία αλλά ως φαρσοκωμωδία’). Θεωρούμε την κομματική αυτή ανάμειξη ως προσπάθεια λαϊκιστικού αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης με ψηφοθηρικούς στόχους που συντηρούν το ιδεολόγημα του «εθνικού κινδύνου». Σε αυτό το στόχο τους οι συγκεκριμένοι πολιτικοί βρίσκουν συμμάχους δημοσιογράφους, γιατί το θέμα αυτό δυστυχώς «πουλάει». Όμως, η ψηφοθηρική πολιτική και οι δημοσιογραφικές σκοπιμότητες καμία σχέση δεν έχουν με τις ακαδημαϊκές ελευθερίες και την επιστημονική έρευνα.

E) Σε καμία περίπτωση, βέβαια, δεν θέλουμε να αποτελέσουν αντικείμενο παρανόησης ή παραποίησης οι θέσεις μας και να πιστέψει κάποιος ότι δεν έχει το δικαίωμα άποψης ο μη ειδικός σε θέματα Ιστορίας. Αντίθετα, δηλώνουμε ότι για επίμαχα θέματα θα πρέπει να ανοίξει πλατύς διάλογος από όλες τις πλευρές, με όλες τις αλληλοσυγκρουόμενες απόψεις, όπου θα έχουν δικαίωμα έκφρασης όλοι, χωρίς κοινωνικούς ή μορφωτικούς αποκλεισμούς. Θεωρούμε πολύ εποικοδομητικό αυτό το διάλογο για δύο λόγους: αφενός μεν θα επαναπροσδιοριστεί τι είναι εθνικό και τι δεν είναι (αλήθεια, έχει αναρωτηθεί ο αρθρογράφος που έκανε το ‘ρεπορτάζ’ στο «Πρώτο Θέμα» ποιος καθορίζει κάθε φορά τι είναι εθνικό και τι αντεθνικό;), εφόσον έχουν παρέλθει ανεπιστρεπτί οι χαλεποί καιροί των εθνοκάπηλων και η χώρα μας αποτελεί ευνομούμενο ευρωπαϊκό κράτος, και αφετέρου θα αξιοποιήσουμε ως διαρκές εθνικό παρόν και ζωντανή ελληνική παράδοση τον αγωνιστικό συνταγματισμό για ανθρώπινα δικαιώματα και δημοκρατικές ελευθερίες και όχι το παρελθόν του «αποφασίζομεν και διατάσσομεν» και της «συμμόρφωσης προς τας υποδείξεις»

Στ) Εκφράζουμε τη συμπαράσταση και την υποστήριξή μας προς τον κ. Γ. Κόκκινο, όπως και προς κάθε πολίτη που υφίσταται ψυχολογική βία, επειδή διατυπώνει προφορικά ή γραπτά τις απόψεις του, ιδιαίτερα όταν αυτές είναι επιστημονικά τεκμηριωμένες και ‘κοινός τόπος’ για την πανεπιστημιακή κοινότητα. Αν αυτές δεν είναι αρεστές σε κάποιους, αυτοί, βεβαίως, έχουν κάθε δικαίωμα να αντιπαραθέσουν τις δικές τους. Νομίζουμε, όμως, ότι είναι ανέντιμο να υποκαθίστανται τα επιχειρήματα από κατασκευασμένα ψεύδη, σπίλωση του εκπαιδευτικού έργου και του ήθους του κ. Γ. Κόκκινου και αφελείς αλλά εξοργιστικές απειλές. Ζ) Καλούμε κάθε πολίτη με δημοκρατικές ευαισθησίες να αντιταχθεί σε τέτοιες μεθοδεύσεις και να υπογράψει τη διαμαρτυρία μας. Ιδιαίτερη έκκληση κάνουμε σε επώνυμους πνευματικούς ανθρώπους, των οποίων η φωνή έχει μεγαλύτερη εμβέλεια από τη δική μας, να αντιδράσουν, με όποιο τρόπο θεωρούν πρόσφορο, στην απόπειρα κατασκευής ανθελληνικής υστερίας, εκφοβισμού και φίμωσης της ελεύθερης έκφρασης. Πιστεύουμε ότι το πρόβλημα αυτό δεν αφορά μεμονωμένα πρόσωπα, αφορά όλους μας. Και γι’ αυτό η απουσία παρέμβασης σημαίνει έλλειψη συλλογικότητας και η έλλειψη συλλογικότητας έλλειμμα Δημοκρατίας.

Αθήνα 18/7/2009

Sincerely


Μπορείτε να υπογράψετε το ψήφισμα εδώ: http://www.petitiononline.com/KOKKINOS/petition.html

Αντιπολεμική Εκδήλωση: Τιμούμε την ανθρωπιά

Declaration 22Jul09 GR2[1]

Να ληφθούν σοβαρά υπόψη οι εισηγήσεις της κας Μαρκουλλή

12 Ιουλίου 2009

Πλατφόρμα Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων Εκπαιδευτικών
ΕΝΩΜΕΝΗ ΚΥΠΡΟΣ

Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Σ Η

Σε άρθρο της το Σάββατο 11 Ιουλίου, η πρώην υπουργός Εξωτερικών Ερατώ Κοζάκου –Μαρκουλλή, εισηγείται τη λήψη μιας σειράς από μέτρα με στόχο την προώθηση της συνεργασίας μεταξύ των δύο κοινοτήτων. Τόσο το σκεπτικό των εισηγήσεων, όσο και τα δεκαοκτώ μέτρα που προτείνει, κρίνονται από την Πλατφόρμα ως εύστοχα και άξια να ληφθούν σοβαρά υπόψη από τις ηγεσίες των δύο κοινοτήτων.

Περαιτέρω η Πλατφόρμα «Ενωμένη Κύπρος» επισημαίνει τα εξής:

• Μεγάλο τμήμα των εισηγήσεων αφορά στο νευραλγικό τομέα της εκπαίδευσης. Είναι κοινή πεποίθηση πια ότι η επίτευξη λύσης στο Κυπριακό δεν είναι το τέρμα του δρόμου. Για να υπάρχει δυνατότητα η Κύπρος να καταστεί μια αναπτυγμένη χώρα και οι ομοσπονδιακοί θεσμοί μιας λύσης να λειτουργούν παραγωγικά, προϋποτίθεται η δημιουργία κουλτούρας συνεργασίας, ιδιαίτερα ανάμεσα στις νέες γενιές. Οι υπεύθυνοι για την Παιδεία θα πρέπει να πάρουν γενναίες αποφάσεις προς αυτή την κατεύθυνση.
• Σε άλλες, αναπτυγμένες πολυπολιτισμικές δημοκρατίες, τα μέτρα που εισηγείται η κα Μαρκουλλή θα θεωρούνταν περίπου αυτονόητα. Δυστυχώς στην Κύπρο, η ατολμία και οι υπολογισμοί ισορροπιών καθιστούν την εφαρμογή τους σοβαρό πολιτικό ζήτημα.
• Για να αντιμετωπιστεί αυτό το πολιτικό ζήτημα, απαιτείται πρώτα απ΄ όλα πολιτική λύσης. Δηλαδή, πολιτική απόφαση των δύο ηγετών – ή τουλάχιστον ενός εκ των δύο αρχικά, για να ακολουθήσει και ο άλλος – ότι στόχος είναι η λύση, άρα θα πρέπει να ληφθούν όλα τα μέτρα που θα διευκόλυναν την επίτευξη και τη λειτουργικότητά της στη συνέχεια. Εάν στο πίσω μέρος του εγκεφάλου κυριαρχεί διαρκώς ως ενδεχόμενο η μη επίλυση, τότε εξηγείται γιατί δε λαμβάνονται στοιχειώδη μέτρα.
• Η εφαρμογή τέτοιων εισηγήσεων θα δημιουργήσει σοβαρή δυναμική λύσης. Θα πείσει το λαό των δύο κοινοτήτων ότι πάμε για λύση, η οποία είναι ταυτόχρονα μονόδρομος. Οι θετικές συνέπειες θα φανούν σύντομα, αφού η δυναμική τους θα δημιουργήσει συνθήκες πολιτικής και ψυχολογικής στήριξης των ηγετών στη διαδικασία των συνομιλιών. Ας σκεφτεί μόνο κανείς, πόσο ανασταλτικό είναι σήμερα το κόστος της επικοινωνίας: Μια δικοινοτική συγκέντρωση με αυτόματη μετάφραση, συνεπάγεται κόστος πέραν των 3000 ευρώ. Ενώ η ύπαρξη ενός δικοινοτικού κέντρου, με μόνιμο εξοπλισμό και διερμηνείς, θα έδινε τεράστια ώθηση στην επικοινωνία, με ελάχιστο κόστος για τις αρχές.
• Η μη εφαρμογή τέτοιων εισηγήσεων, δεν είναι στάση ουδετερότητας. Είναι στάση αρνητική απέναντι στη λύση. Η απουσία μέτρων που να ενισχύουν την κουλτούρα συμβίωσης παράγει ακριβώς την αντίθετη δυναμική: Δε συντηρείται απλά το χάσμα ανάμεσα στις δύο κοινότητες, αλλά επιπλέον επιβάλλεται μια δυναμική μη λύσης. Ήδη αυτή η αρνητική δυναμική είναι ορατή μέσα στην κοινωνία, ακόμη και ανάμεσα στους διαμορφωτές της κοινής γνώμης.
• Είναι σημαντικό μια προσωπικότητα που διετέλεσε υπουργός Εξωτερικών μέχρι πριν ενάμισι χρόνο να προβαίνει σε εισηγήσεις για λήψη μέτρων προσέγγισης και συνεργασίας των δυο κοινοτήτων. Γιατί δυστυχώς, η μέχρι σήμερα πολιτική των ηγετών των δυο κοινοτήτων, αφήνει τέτοια ζητήματα στο περιθώριο των πολιτικών τους, επιτρέποντας να θεωρούνται και στις δυο κοινότητες ως ζητήματα που αφορούν απλά κάποιους ρομαντικούς αριστερούς ή αριστερίζοντες. Η ένταξη σ΄ αυτή την προσπάθεια προσωπικοτήτων – όπως της κας Μαρκουλλή – που δεν κινδυνεύουν να κατηγορηθούν ως περιθωριακές, προσφέρει τη δυνατότητα σοβαρής συζήτησης και αποφάσεων πάνω σε τέτοια ζητήματα, μακριά από στερεότυπα και ευτελείς καχυποψίες.

Να αντιδράσουμε στο διωγμό πανεπιστημιακών δασκάλων

8 Ιουλίου 2009

Πλατφόρμα Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων Εκπαιδευτικών
ΕΝΩΜΕΝΗ ΚΥΠΡΟΣ

Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Σ Η

Τα όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα και στην Τουρκία, πάντοτε επηρέαζαν και επηρεάζουν τις προοπτικές επανένωσης της Κύπρου. Την ίδια στιγμή επηρεάζουν και το κλίμα αποδοχής, διαλόγου και ανεκτικότητας στη διαφορετική άποψη, στο εσωτερικό των δύο κοινοτήτων.
Ως Πλατφόρμα εκφράζουμε την έντονη ανησυχία και δυσαρέσκειά μας, για το γεγονός ότι ταυτόχρονα στην Τουρκία και στην Ελλάδα, ξεκίνησε τελευταία μια νέα επίθεση εναντίον πανεπιστημιακών δασκάλων για τις απόψεις τους. Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό ότι στο στόχαστρο βρίσκονται και στις δύο χώρες καθηγητές Ιστορίας. Κατηγορούνται για το επιστημονικό τους έργο, τη στιγμή που αυτό δεν αμφισβητείται επιστημονικά, αφού πρόκειται για καταξιωμένους διεθνώς πανεπιστημιακούς. Κατά κανόνα οι επικρίσεις είναι γενικόλογες και δαιμονοποιημένες, επισείοντας τον κίνδυνο απώλειας της «εθνικής καθαρότητας».

Τις τελευταίες μέρες, μέσα από έντυπα και δημόσιες παρεμβάσεις, ακραία και φανατικά στοιχεία έχουν στοχοποιήσει τον καθηγητή Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου Γιώργο Κόκκινο. Έχει τεθεί από τηλεοράσεως μέχρι και θέμα απόλυσής του, για επιστημονικές θέσεις του που δημοσιεύθηκαν, και που με σκόπιμο τρόπο διαστρεβλώθηκαν βάναυσα. Πέραν του γεγονότος ότι ο καθηγητής δεν ανέφερε οτιδήποτε που θα μπορούσε να θεωρηθεί εκτός του επιστημονικού λόγου, η ουσία στην προκειμένη περίπτωση είναι το κλίμα πνευματικής τρομοκρατίας: Είναι εξαιρετικά επικίνδυνο να αφεθεί να δημιουργηθεί κλίμα ελέγχου της ελευθερίας σκέψης και έκφρασης. Και είναι ακόμη πιο επικίνδυνο να ελέγχεται – με την απειλή μάλιστα της απόλυσης – ένας πανεπιστημιακός δάσκαλος, για όσα διατυπώνει στο πλαίσιο της επιστημονικής του δουλειάς.

Η Πλατφόρμα εκφράζει τη συμπαράστασή της στον καθηγητή Γιώργο Κόκκινο, και καλεί την πνευματική και πανεπιστημιακή κοινότητα της Κύπρου να εκφράσει με έντονο τρόπο τη δική της συμπαράστασή και την αντίθεσή της σε φαινόμενα ολοκληρωτισμού. Η σιωπή μπροστά σε τέτοια φαινόμενα εκτρέφει το φανατισμό και τη μισαλλοδοξία, βαθαίνει το χάσμα ανάμεσα στους ανθρώπους, τις κοινωνίες και τους λαούς, δημιουργεί συνθήκες οργουελικού φασισμού στην καθημερινότητα όλων μας. Εξάλλου, ενόσω οι φωνασκίες εθνικιστικού χαρακτήρα μένουν αναπάντητες, κινδυνεύει να δημιουργηθεί ένα εξαιρετικά στενό πλαίσιο για το τι είναι «εθνικά ορθόν». Ένα πλαίσιο-κώδικας, που θα απαγορεύει να εκφραστεί οτιδήποτε δε συνοδεύεται από πιστοποιητικό εθνικών φρονημάτων.

Κατά τον ίδιο τρόπο η Πλατφόρμα εκφράζει τη συμπαράστασή της προς τους Τούρκους πανεπιστημιακούς, καλώντας όλους να αντιδράσουν εξίσου. Γιατί, όπως ο φανατισμός απλώνεται πέραν των συνόρων και δια μέσου των εθνών, έτσι και η αλληλεγγύη δεν πρέπει να αναγνωρίζει σύνορα.

Περιοδικό Λυκείου Βεργίνας - Στόχοι της χρονιάς

Η χρονιά που μας πέρασε, με όλες τις προκλήσεις που είχαν να αντιμετωπίσουν εκπαιδευτικοί και μαθητές, ήταν σίγουρα δύσκολη από πολλές απόψεις, αλλά η αίσθηση που άφησε είναι ότι "κάτι κινήθηκε" επιτέλους. Μπορεί πολλοί από εμάς - και δικαιολογημένα - να νιώθουμε απογοητευμένοι με την (μη) πρόοδο στην εκπαιδευτική μεταρρύθμιση. Ο διάλογος όμως που άρχισε (επιτέλους!) ανάμεσα σε εκπαιδευτικούς αλλά και στις αίθουσες διδασκαλίας, αλλά και οι πολλές δραστηριότητες κι εκδηλώσεις που πραγματοποιήθηκαν στα σχολεία αποτελούν σημάδι προόδου.

Πιο κάτω μπορείτε να δείτε τη δουλειά μαθητών και καθηγητών του Λυκείου Βεργίνας σχετικά με τους στόχους της περασμένης σχολικής χρονιάς. Γνωρίζουμε ότι υπάρχουν κι άλλοι εκπαιδευτικοί και μαθητές που εργάστηκαν προς αυτή την κατεύθυνση. Πολλές από τις δράσεις τους υπάρχουν ήδη στο έντυπο "Καλέμι". Είναι όμως σημαντικό να συγκεντρωθούν αν είναι δυνατό όλες οι δράσεις, ώστε να μπορούμε ως εκπαιδευτικοί να ανταλλάξουμε απόψεις και ιδέες, να εμπλουτίσουμε και να συντονίσουμε τις δράσεις μας με τη νέα σχολική χρονιά.

Μπορείτε να στείλετε το σχετικό υλικό (είτε από το περιοδικό του σχολείου σας, είτε από συγκεκριμένες εκδηλώσεις, μαθήματα κλπ) στο email: tokalemi@spidernet.com.cy.

Μονοπολιτισμικότητα και Πολυπολιτισμικότητα σε Αμερική και Κύπρο και η ηγεσία της ΠΟΕΔ

Κατά τη διάρκεια των δεκαετιών 1950 και 60, στις Ηνωμένες Πολιτείες δόθηκε μια μάχη για να κερδίσουν οι Νέγροι και άλλες μειονότητες πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα. Ενώ αυτό φαινόταν πολύ δύσκολο προηγουμένως λόγω της αντίστασης του ίδιου του συστήματος αλλά και της ύπαρξης ακραίων οργανώσεων όπως οι Κου Κλουξ Κλαν, το κίνημα για δημοκρατικά δικαιώματα εδραιώθηκε και άγγιξε μεγάλα τμήματα του πληθυσμού. Αυτή η δυνατή τάση για νομιμοποίηση της πολυπολιτισμικότητας έκανε το κίνημα της δεκαετίας του 60 ένα σύμβολο αγώνα για αυτούς που υπέφεραν από τον ρατσισμό. Μας το θύμισε ο William Ayers, κορυφαίος εκπαιδευτικός, ο οποίος έδωσε διαλέξεις στην Κύπρο προ μερικών βδομάδων.

Τις δεκαετίες 1950 και 60 στην Κύπρο είχαμε ακριβώς το αντίστροφο. Ενώ υπήρχε η πολυπολιτισμικότητα ως δεδομένη λόγω της ειρηνικής συνύπαρξης Χριστιανών και Μουσουλμάνων, Ελληνόφωνων και Τουρκόφωνων, κινήματα μέσα στις κοινότητες ανέπτυξαν δράση, οι μεν Ελληνόφωνοι για ένωση με την Ελλάδα ενώ μεταξύ των Τουρκόφωνων αναπτύχθηκε η ιδέα της διχοτόμησης ως μια άρνηση της ιδέας της ένωσης της Κύπρου με την Ελλάδα. Η μετατροπή της πολυπολιτιμικότητας σε μονοπολιτισμικότητα ήταν η ιδέα των εθνικιστών των δυο κοινοτήτων, γεγονός το οποίο εκτός του ότι έπνιξε τις δυο κοινότητες μέσα στο αίμα, ήταν το αντίθετο των κινημάτων για δημοκρατικά δικαιώματα στη Δύση.

Πενήντα χρόνια αργότερα και εκ των υστέρων βέβαια, καταλάβαμε το μέγεθος των λαθών και εγκλημάτων που έγιναν στο παρελθόν, έτσι επέστρεψαν στο λεξιλόγιο μας λέξεις όπως οι Τουρκοκύπριοι συμπατριώτες μας, διαπολιτισμική εκπαίδευση, ειρηνική συνύπαρξη, και άλλα, μάλιστα τα δυο τελευταία είναι και εκπαιδευτικοί στόχοι στα σχολεία.

Παραδόξως αυτοί οι στόχοι έχουν μπει στο στόχαστρο από άτομα τα οποία αντέδρασαν σε διάφορες επαναπροσεγγιστικές εκδηλώσεις μεταξύ μαθητών και εκπαιδευτικών των δυο κοινοτήτων. Μια από όλες αυτές είναι η ηγεσία της ΠΟΕΔ με την εγκύκλιο προς διευθυντές δημοτικών σχολείων για να μην γίνονται επισκέψεις ΤΚ μαθητών και εκπαιδευτικών σε ΕΚ δημοτικά. Η επίτροπος διοικήσεως απάντησε σε παράπονο γι’ αυτό το μέτρο το οποίο πολλοί από μας θεωρούμε ρατσιστικό. Σε απάντηση της η ηγεσία της ΠΟΕΔ ανέφερε ένα από τους λόγους ο οποίος είναι ο ακόλουθος: «… η απρόβλεπτη εξέλιξη και ανεπιτυχής εφαρμογή όσων επιδιώκονται μέσα από τη συγκεκριμένη πτυχή του υπό προώθηση στόχου, θα τους δημιουργήσει πιθανό ανεπανόρθωτη ψυχολογική και άλλη βλάβη.» Θεωρώ ότι όταν κάθονται δυο παιδιά και κουβεντιάζουν ή προσπαθούν να κουβεντιάσουν ή παίζουν ανεξάρτητα του αν είναι λευκοί ή μαύροι, Τουρκοκύπριοι ή Ελληνοκύπριοι, μπορούν πολύ άνετα να τα βγάλουν πέρα μεταξύ τους και δεν θα πάθουν καμιά ανεπανόρθωτη ψυχολογική βλάβη. Αυτού τους είδους βλάβη υπάρχει δυστυχώς σε ενήλικα άτομα και στόχος θα πρέπει να την αντικαταστήσουμε με κάτι θετικό. Τα παιδιά θα τα βγάλουν πέρα φτάνει να μην υπάρχει η αρνητική επιρροή ενηλίκων οι οποίοι μέσα στο μυαλό τους έχουν άλλα πράγματα. Είναι λογικό ότι όταν βάλεις παιδιά μεταξύ τους για να αναπτύξουν κουλτούρα ειρηνικής συνύπαρξης, αλλά ταυτόχρονα έχεις την δική σου πονηρή ατζέντα και τα εμβολιάζεις με μίσος για την άλλη κοινότητα, τότε βεβαίως τα συγχύζεις, όμως η ψυχολογική βλάβη δεν προέρχεται από αυτή την καθ’ όλα φυσιολογική επαφή των παιδιών αλλά με την επίδραση ενός ενήλικα ο οποίος είναι εμβολιασμένος με μίσος και εμποτίζει την διαδικασία με τη δική του άρνηση αποδοχής του άλλου.

Οι στόχοι σύγχρονων εκπαιδευτικών συστημάτων είναι να φέρουν σε επαφή παιδιά των οποίων μερικοί πρόγονοι δεν κατάφεραν να ζήσουν ειρηνικά μεταξύ τους και μέσω σύγχρονων προσεγγίσεων να βοηθήσουν τα παιδιά να το κάνουν τα ίδια. Υπάρχουν και πολλοί ενήλικες που μπορούν να το κάνουν και ήδη το κάνουν και θα πρέπει να δουλέψουν διπλά γι’ αυτό τον ευγενή στόχο. Είναι επίσης σημαντικό, ένας αριθμός εκπαιδευτικών να αφήσει την ιστορία μας να δουλέψει επιτέλους θετικά.

Χρίστος Αχνιώτης

Η συμφωνία για το Λιμνίτη δείχνει το δρόμο

30 Ιουνίου 2009

Πλατφόρμα Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων Εκπαιδευτικών
ΕΝΩΜΕΝΗ ΚΥΠΡΟΣ

Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Σ Η

Η συμφωνία για το άνοιγμα του οδοφράγματος του Λιμνίτη, αποτελεί μια θετική και ελπιδοφόρα εξέλιξη για όσους επιθυμούν την ειρηνική επίλυση του Κυπριακού, τη συνεννόηση και συνεργασία ανάμεσα στις δυο κοινότητες.

Η Πλατφόρμα Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων Εκπαιδευτικών «Ενωμένη Κύπρος», χαιρετίζει τη συμφωνία ανάμεσα στους ηγέτες των δυο κοινοτήτων και εκφράζει την προσδοκία το συντομότερο δυνατό να ολοκληρωθούν οι διαδικασίες και το οδόφραγμα να λειτουργήσει ως δίοδος επικοινωνίας.

Παράλληλα, η Πλατφόρμα επισημαίνει τα εξής:

• Η συμφωνία για το άνοιγμα του οδοφράγματος του Λιμνίτη αποτελεί ένα καλό δείκτη για το ποιες πολιτικές είναι τελικά αποτελεσματικές. Οι κινητοποιήσεις των ίδιων των πολιτών, όταν είναι επίμονες, συντονισμένες και προσηλωμένες σε ένα στόχο, φέρνουν αποτέλεσμα. Οι ηγέτες Χριστόφιας και Ταλάτ έφτασαν σε συμφωνία με την ώθηση των κατοίκων της περιοχής.
• Είναι ευχής έργο που τελικά δεν αφέθηκε περιθώριο σε οπαδούς των ακραίων τακτικών και της πολιτικής της υστερίας να αναλάβουν την πρωτοβουλία των κινήσεων. Αν αυτό είχε γίνει, σήμερα η κατάληξη θα ήταν αυτό που – χωρίς να το δηλώνουν επίσημα – επιθυμούσαν στην πραγματικότητα οι εκφραστές αυτής της πολιτικής: Το οδόφραγμα δε θα άνοιγε ποτέ.
• Η συμφωνία ανέδειξε και ένα άλλο ζήτημα: Το σοβαρό εκπαιδευτικό ζήτημα για τους κατοίκους της περιοχής. Παράλληλα με το άνοιγμα του οδοφράγματος, το Υπουργείο Παιδείας πρέπει να προχωρήσει στην παροχή μιας σοβαρής δέσμης κινήτρων για στελέχωση των σχολείων της περιοχής.
• Είναι η σειρά των Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων πολιτών άλλων περιοχών να πάρουν τη σκυτάλη και να διεκδικήσουν την εφαρμογή μέτρων που να διευκολύνουν την καθημερινότητά τους, και να φέρνουν τις δυο κοινότητες πιο κοντά. Έτσι, οι κ. Χριστόφιας και Ταλάτ θα αντιληφθούν καλύτερα τη μεγάλη σημασία του να προωθούνται διαρκώς – παράλληλα με τις συνομιλίες – μέτρα που θα δίνουν το μήνυμα τόσο της αισιοδοξίας για το μέλλον, όσον και του ότι η ειρηνική συμβίωση θα κάνει καλύτερη τη ζωή και του τελευταίου κατοίκου σ’ αυτό το νησί.

Πάνω από όλα όμως, είναι η σειρά όλων των Ελληνοκυπρίων και των Τουρκοκυπρίων που επιθυμούν τη λύση, να πιστέψουν ότι είμαστε κοντά σ’ αυτή, φτάνει οι ίδιοι να παραμείνουν προσηλωμένοι, και προ πάντων να τη διεκδικήσουν με θέρμη, δίνοντας τα κατάλληλα μηνύματα στους ηγέτες τους.