Να ληφθούν σοβαρά υπόψη οι εισηγήσεις της κας Μαρκουλλή

12 Ιουλίου 2009

Πλατφόρμα Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων Εκπαιδευτικών
ΕΝΩΜΕΝΗ ΚΥΠΡΟΣ

Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Σ Η

Σε άρθρο της το Σάββατο 11 Ιουλίου, η πρώην υπουργός Εξωτερικών Ερατώ Κοζάκου –Μαρκουλλή, εισηγείται τη λήψη μιας σειράς από μέτρα με στόχο την προώθηση της συνεργασίας μεταξύ των δύο κοινοτήτων. Τόσο το σκεπτικό των εισηγήσεων, όσο και τα δεκαοκτώ μέτρα που προτείνει, κρίνονται από την Πλατφόρμα ως εύστοχα και άξια να ληφθούν σοβαρά υπόψη από τις ηγεσίες των δύο κοινοτήτων.

Περαιτέρω η Πλατφόρμα «Ενωμένη Κύπρος» επισημαίνει τα εξής:

• Μεγάλο τμήμα των εισηγήσεων αφορά στο νευραλγικό τομέα της εκπαίδευσης. Είναι κοινή πεποίθηση πια ότι η επίτευξη λύσης στο Κυπριακό δεν είναι το τέρμα του δρόμου. Για να υπάρχει δυνατότητα η Κύπρος να καταστεί μια αναπτυγμένη χώρα και οι ομοσπονδιακοί θεσμοί μιας λύσης να λειτουργούν παραγωγικά, προϋποτίθεται η δημιουργία κουλτούρας συνεργασίας, ιδιαίτερα ανάμεσα στις νέες γενιές. Οι υπεύθυνοι για την Παιδεία θα πρέπει να πάρουν γενναίες αποφάσεις προς αυτή την κατεύθυνση.
• Σε άλλες, αναπτυγμένες πολυπολιτισμικές δημοκρατίες, τα μέτρα που εισηγείται η κα Μαρκουλλή θα θεωρούνταν περίπου αυτονόητα. Δυστυχώς στην Κύπρο, η ατολμία και οι υπολογισμοί ισορροπιών καθιστούν την εφαρμογή τους σοβαρό πολιτικό ζήτημα.
• Για να αντιμετωπιστεί αυτό το πολιτικό ζήτημα, απαιτείται πρώτα απ΄ όλα πολιτική λύσης. Δηλαδή, πολιτική απόφαση των δύο ηγετών – ή τουλάχιστον ενός εκ των δύο αρχικά, για να ακολουθήσει και ο άλλος – ότι στόχος είναι η λύση, άρα θα πρέπει να ληφθούν όλα τα μέτρα που θα διευκόλυναν την επίτευξη και τη λειτουργικότητά της στη συνέχεια. Εάν στο πίσω μέρος του εγκεφάλου κυριαρχεί διαρκώς ως ενδεχόμενο η μη επίλυση, τότε εξηγείται γιατί δε λαμβάνονται στοιχειώδη μέτρα.
• Η εφαρμογή τέτοιων εισηγήσεων θα δημιουργήσει σοβαρή δυναμική λύσης. Θα πείσει το λαό των δύο κοινοτήτων ότι πάμε για λύση, η οποία είναι ταυτόχρονα μονόδρομος. Οι θετικές συνέπειες θα φανούν σύντομα, αφού η δυναμική τους θα δημιουργήσει συνθήκες πολιτικής και ψυχολογικής στήριξης των ηγετών στη διαδικασία των συνομιλιών. Ας σκεφτεί μόνο κανείς, πόσο ανασταλτικό είναι σήμερα το κόστος της επικοινωνίας: Μια δικοινοτική συγκέντρωση με αυτόματη μετάφραση, συνεπάγεται κόστος πέραν των 3000 ευρώ. Ενώ η ύπαρξη ενός δικοινοτικού κέντρου, με μόνιμο εξοπλισμό και διερμηνείς, θα έδινε τεράστια ώθηση στην επικοινωνία, με ελάχιστο κόστος για τις αρχές.
• Η μη εφαρμογή τέτοιων εισηγήσεων, δεν είναι στάση ουδετερότητας. Είναι στάση αρνητική απέναντι στη λύση. Η απουσία μέτρων που να ενισχύουν την κουλτούρα συμβίωσης παράγει ακριβώς την αντίθετη δυναμική: Δε συντηρείται απλά το χάσμα ανάμεσα στις δύο κοινότητες, αλλά επιπλέον επιβάλλεται μια δυναμική μη λύσης. Ήδη αυτή η αρνητική δυναμική είναι ορατή μέσα στην κοινωνία, ακόμη και ανάμεσα στους διαμορφωτές της κοινής γνώμης.
• Είναι σημαντικό μια προσωπικότητα που διετέλεσε υπουργός Εξωτερικών μέχρι πριν ενάμισι χρόνο να προβαίνει σε εισηγήσεις για λήψη μέτρων προσέγγισης και συνεργασίας των δυο κοινοτήτων. Γιατί δυστυχώς, η μέχρι σήμερα πολιτική των ηγετών των δυο κοινοτήτων, αφήνει τέτοια ζητήματα στο περιθώριο των πολιτικών τους, επιτρέποντας να θεωρούνται και στις δυο κοινότητες ως ζητήματα που αφορούν απλά κάποιους ρομαντικούς αριστερούς ή αριστερίζοντες. Η ένταξη σ΄ αυτή την προσπάθεια προσωπικοτήτων – όπως της κας Μαρκουλλή – που δεν κινδυνεύουν να κατηγορηθούν ως περιθωριακές, προσφέρει τη δυνατότητα σοβαρής συζήτησης και αποφάσεων πάνω σε τέτοια ζητήματα, μακριά από στερεότυπα και ευτελείς καχυποψίες.