Το καλέμι, Τεύχος 8

Μια κηδεία που άργησε 35 ολόκληρα χρόνια - συγκλονίζει η συνέντευξη των αδελφών Σουππουρή

Oικογένεια Σουππουρή – Αγνοούμενοι – Σφαγή στο Παλαίκυθρο

Μια κηδεία που άργησε 35 ολόκληρα χρόνια. Τα αδέλφια Πέτρος και Κώστας Σουππουρής, από το Παλαίκυθρο, κηδεύουν την Κυριακή 10 Μαΐου στον ιερό ναό Αποστόλου Βαρνάβα στη Λευκωσία πέντε από τα έξι μέλη της οικογένειας τους, τα οποία δολοφονήθηκαν από νεαρούς Τουρκοκύπριους το πρωί του Σαββάτου της 17ης Αυγούστου του 1974, κατά τη διάρκεια της μαζικής σφαγής άμαχων Ελληνοκυπρίων στο κατεχόμενο χωριό Παλαίκυθρο της επαρχίας Λευκωσίας. Tα λείψανα του Ανδρέα Σουππουρή (πατέρας, 48 ετών), της Αρετής Σουππουρή (μητέρα, 39 ετών), του Δημητράκη Σουππουρή (αδελφός, 6 ετών), της Ιουλίας Σουππουρή (αδελφής, 2 ετών) και της Θέκλας Σουππουρή (θείας, 47 ετών) εντοπίστηκαν πρόσφατα σε ομαδικό τάφο στο Παλαίκυθρο μαζί με άλλα δώδεκα άτομα που δολοφονήθηκαν στο ίδιο περιστατικό και ταυτοποιήθηκαν με τη μέθοδο του DNA στα πλαίσια των εργασιών που διεξάγει η Διερευνητική Επιτροπή για τους Αγνοούμενους (ΔΕΑ). Πρόκειται για την τρίτη «οικογενειακή κηδεία» θυμάτων της σφαγής του Παλαίκυθρου. Πριν από μερικούς μήνες οι οικογένειες Λιασή και Ιωάννου κήδεψαν τους δικούς τους ανθρώπους, οι οποίοι δολοφονήθηκαν το μαύρο πρωινό της 17ης Αυγούστου του 1974. «Πέρασε πολύς χρόνος, όμως το πιο σημαντικό είναι ότι τα λείψανα των δικών μας έχουν βρεθεί», δήλωσε στο ΚΥΠΕ ο Πέτρος Σουππουρής, πιλότος σήμερα στις Κυπριακές Αερογραμμές, ο οποίος μαζί με τον Γιώργο και την Γιαννούλα Λιασή, ήταν ένας από τους τρεις τραυματίες που κατάφεραν να επιζήσουν παρά τα πολλαπλά τραύματα που τους προκάλεσαν οι σφαίρες των δολοφόνων. «Είναι πολύ βασικό το ότι γίνεται η κηδεία. Τουλάχιστο ξέρουμε τι έγινε», προσθέτει ο Κώστας Σουππουρής, ο οποίος υπηρετεί σήμερα στην Αστυνομική Δύναμη και που κατάφερε τη στιγμή του περιστατικού να ξεγλιστρήσει από τα χέρια των δολοφόνων. Θεωρεί ωστόσο πως «σίγουρα η στιγμή της κηδείας θα είναι συναισθηματικά πιο φορτισμένη». Ζητούμε από τον Πέτρο να περιγράψει τα συναισθήματα του ενόψει της κηδείας. «Πρόκειται για κάτι το οποίο έγινε. Δεν πρέπει συνεχώς να το ανασκαλίζουμε», λέει. «Γνωρίζαμε ότι οι δικοί μας δολοφονήθηκαν. Δεν ήταν αγνοούμενοι. Ευτυχώς που υπήρξε η ΔΕΑ και άνθρωποι όπως οι δημοσιογράφοι Σεβγκιούλ Ουλουντάγ και Ανδρέας Παράσχος οι οποίοι έψαξαν. Αν δεν υπήρχαν αυτοί οι άνθρωποι, μπορεί ποτέ να μην βρίσκονταν οι άνθρωποι οι οποίοι έθαψαν τους δικούς μας. Οπως επίσης αν δεν υπήρχαν οι επιστημονικές ομάδες και από τις δυο πλευρές οι οποίες έκαναν τις προσπάθειες για την ανεύρεση των λειψάνων και η ταυτοποίηση, ίσως να μέναμε πάντα με την απορία». Οπως διηγείται ο Πέτρος, στις 15 Αυγούστου του 1974, μια μέρα μετά την έναρξη της Β’ φάσης της τουρκικής εισβολής, 3-4 νεαροί Τουρκοκύπριοι πήραν τις αγελάδες από τη φάρμα του Ανδρέα Σουππουρή. Δυο μέρες μετά, το πρωί της 17ης Αυγούστου, ημέρα Σάββατο, οι ίδιοι Τουρκοκύπριοι επέστρεψαν στο σπίτι του Ανδρέα Σουππουρή στο οποίο είχαν βρει καταφύγιο συνολικά 23 άτομα. «Μας έβγαζαν σιγά σιγά από το σπίτι, τον πατέρα μου, τη μητέρα μου, την οικογένεια Λιασή. Ο αδερφός μου κατάφερε να διαφύγει και πήγε στο σπίτι της γιαγιάς. Εγώ και ο αδελφός μου, ο Γιάννης, του οποίου τα λείψανα δεν έχουν βρεθεί ακόμα, βγήκαμε τελευταίοι. Αυτοί συνέχισαν και πυροβολούσαν. Ο ένας μας έβγαλε έξω και οι άλλοι συνέχισαν να πυροβολούν. Τραυματίστηκα κι εγώ. Μετά από 1-2 ώρες ήρθε ο τουρκικός στρατός και μας περιέθαλψαν. Τις επόμενες μέρες συνάντησα τον αδελφό μου τον Κώστα και τις θείες μου. Μετά από λίγες μέρες μας μετέφεραν όλους στο σχολείο της Βώνης και μετά από ένα μήνα ήρθαμε στις ελεύθερες περιοχές». Την ώρα που οι Τουρκοκύπριοι οδηγούσαν τα θύματα στην αυλή του σπιτιού όπου και τα δολοφονούσαν, «ίσως από φόβο, ίσως από ένστικτο», όπως αναφέρει ο ίδιος, ο Κώστας Σουππουρής έτρεξε την ώρα που οι Τουρκοκύπριοι πυροβολούσαν, προς το πλάι του σπιτιού. «Πήδηξα πάνω από τον τοίχο του σπιτιού και κατευθύνθηκα μέσα από τα χωράφια προς το κέντρο του χωριού. Εφτασα στο παρεκκλήσι όπου συνάντησα τις θείες μου. Τους εξήγησα τι έγινε, αυτές προσπάθησαν να με καθησυχάσουν. Αυτά έγιναν το πρωί. Μετά το μακελειό, γύρω στο μεσημέρι όταν ο τουρκικός στρατός μπήκε στο χωριό, μετέφεραν τους τραυματίες σε άλλο σπίτι. Το απόγευμα της ίδιας μέρας μάζεψαν όλο το χωριό στο σπίτι του Τουρουρού όπου και βρήκα τον αδερφό μου. Τους άλλους, τον Γιώργο και τη Γιαννούλα Λιασή τους είχαν φύγει». Η κηδεία της ερχόμενης Κυριακής δεν θα αποτελέσει ωστόσο τον επίλογο της τραγωδίας για την οικογένεια Σουππουρή καθώς στον ομαδικό τάφο βρέθηκαν όλα τα λείψανα των θυμάτων της σφαγής του Παλαίκυθρου εκτός από ένα. Του εννιάχρονου τότε Γιάννη Σουππουρή, αδελφού του Πέτρου και του Κώστα. «Στον τάφο βρέθηκαν όλοι μαζί, και η οικογένεια μας και η οικογένεια Λιασή και η οικογένεια της Μαργαρίτας Λιασή, εκτός από τον αδελφό μου τον Γιάννη που ήταν εννιά χρονών», διηγείται ο Πέτρος και αναφέρει πως με βάση τα όσα τους ανέφεραν οι συγχωριανοί τους, ο αδελφός τους όντως πέθανε κατά τη διάρκεια της σφαγής. «Ομως δεν ξέρουμε πού κατέληξε το πτώμα. Ελπίζουμε να βρεθούν κάποιοι Τούρκοι στρατιώτες που να δώσουν πληροφορίες για να μπορέσουμε να τους βρούμε» προσθέτει και συνεχίζει τη διήγηση: «Οταν πέσαμε από τους πυροβολισμούς, ο αδελφός μου ο Γιάννης βρισκόταν δίπλα μου επί ώρες. Δεν είμαι σίγουρος αν ζούσε αλλά δεν μου φάνηκε να κινείται, ήταν βαριά πληγωμένος, είχε πληγωθεί βαριά και στο μάτι. Μετά όταν πήγαμε στο σπίτι του Τουρουρού, ο Νίκος ο Τουρουρού που ήταν τότε στην ηλικία μου, μας είπε ότι στην αρχή είχε δει τον αδελφό μας να αναπνέει, όμως μετά τον είδε νεκρό». «Ρωτήσαμε τον άνθρωπο που μετέφερε τα πτώματα των δικών μας, όμως δεν μπορούσε να θυμηθεί πόσους έθαψε, ούτε αν κάποιο πτώμα έπεσε την ώρα της μεταφοράς», προσθέτει ο Κώστας. Σύμφωνα με τις πληροφορίες που έχει μεταφέρει στα δυο αδέλφια η ΔΕΑ, το λείψανο του αδελφού τους ενδεχομένως να βρίσκεται σε ένα άλλο ομαδικό τάφο ο οποίος βρίσκεται στο Παλαίκυθρο προς την πλευρά του χωριού Εξω Μετόχι. Το πρόβλημα είναι ότι αυτός ο τάφος είναι δύσκολο να ανοιχτεί επειδή φαίνεται πως βρίσκεται κάτω από αυτοκινητόδρομο» εξηγεί ο Πέτρος. Για τους ενόχους αυτού του εγκλήματος ο Πέτρος σημειώνει πως παρόλο που γνωρίζει ότι κάποιοι τους γνωρίζουν, ο ίδιος δεν ρώτησε ούτε καν τα ονόματα τους.
«Η ουσία για μένα είναι τί θα γίνει στο μέλλον» αναφέρει. «Φυσικά οι εγκληματίες δεν παύουν να είναι εγκληματίες. Ομως η ουσία παραμένει το μέλλον και τι θα επιλέξουμε ως Κύπριοι. Να συνεχίσουμε τη βεντέτα και τους σκοτωμούς ή να ενημερωθούμε γι’ αυτά που έγιναν και να προσπαθήσουμε να κατανοήσουμε το γιατί έγιναν; Εγώ επέλεξα το δεύτερο». «Το μεγαλείο της ψυχής είναι να μάθει κανείς να συγχωρεί», προσθέτει ο Κώστας, σημειώνοντας πως «παρόλο που ίσως να μη μπορέσει κάποιος να συγχωρήσει τους εγκληματίες, εντούτοις πρέπει να μάθει να κοιτάζει μπροστά». «Το έγκλημα έγινε και ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω. Εγώ πιστεύω πως επειδή αυτοί που σκότωσαν τους δικούς μας ήταν νεαροί 17-18 χρονών, ίσως να μην σκέφτηκαν και πολύ πριν προχωρήσουν σε αυτές τις ωμότητες» αναφέρει, υποδεικνύοντας πως δεν πρέπει να ξεχνιέται και το γεγονός ότι η πολιτική ηγεσία των Τ/κ προωθούσε αυτές τις ενέργειες, δηλαδή, την εκκαθάριση και τη μετακίνηση των Ε/κ από τα κατεχόμενα προς τις ελεύθερες περιοχές. Από τότε που άνοιξαν τα οδοφράγματα μόνο ο Πέτρος έχει επισκεφτεί το Παλαίκυθρο. ` «Πήγα στο σπίτι μου τρεις φορές. Πήγα και με την οικογένεια μου και τα παιδιά μου». «Οταν σου κλέψουν το σπίτι σου, σου κλέβουν τις αναμνήσεις σου». Ευτυχώς, όπως δήλωσε ο ίδιος, κατά τις επισκέψεις του στο Παλαίκυθρο δεν «ξαναέζησε» το περιστατικό. «Νομίζω ότι η ζωή μας μετά το περιστατικό όταν ζήσαμε με τις θείες μας, μας βοήθησε να το ξεπεράσουμε» προσθέτει. Ο δεκάχρονος τότε Πέτρος και ο οκτάχρονος Κώστας βίωσαν το καλοκαίρι του 1974 μια από τις πιο τραγικές και σκληρές εκφάνσεις της τουρκικής εισβολής. Ξεριζωμένοι και έχοντας χάσει πέντε μέλη της οικογένειας τους, μάνα, πατέρα και τρία αδέλφια και με όσο κουράγιο μπορεί να απομείνει σε ένα παιδί το οποίο βλέπει την οικογένεια του να ξεκληρίζεται μπροστά στα μάτια του, πέρασαν με τους υπόλοιπους συγγενείς τους στις ελεύθερες περιοχές το Σεπτέμβρη του 1974. «Μετά που ήρθαμε στις ελεύθερες περιοχές, μας ανέλαβε ο αδελφός της μάνας μας ο Αντώνης ο Πατάτας και η γυναίκα του η Ελλη και μετά από ένα χρόνο πήγαμε στην αδελφή του πατέρα μας Χρυστάλλα Ανδρέου και στον άντρα της Ανδρέα στα Λατσιά», διηγείται ο Κώστας. «Φοιτήσαμε στο Λύκειο Κύκκου και σπουδάσαμε με τη βοήθεια του Ιδρύματος Μποδοσάκη. Είχαν έρθει τότε κάποιοι δημοσιογράφοι από την Ελλάδα, ο Γιάννης Μαρίνος και η Ουρανία Λαμψίδου οι οποίοι μας έφεραν σε επαφή με το Ιδρυμα Μποδοσάκη, το οποίο μας παραχώρησε τις υποτροφίες για να σπουδάσουμε». Σήμερα, 35 χρόνια μετά, οικογενειάρχες πλέον και οι δυο - τρία παιδιά έχει ο Κώστας και δυο ο Πέτρος - κι ενώ ετοιμάζονται να κηδέψουν τα λείψανα των δικών τους, η μόνη τους έννοια και ελπίδα είναι να μην επαναληφτούν τα γεγονότα του 1963 -1974. «Ελπίζουμε αυτό που ζήσαμε εμείς να μην ξαναγίνει, έτσι ώστε τα παιδιά μας να μην ζήσουν κάτι τέτοιο» λέει ο Κώστας. «Ελπίζουμε αυτό που έγινε να μην ξαναγίνει και τα λάθη που έγιναν από ορισμένους συμπολίτες και από τις δυο πλευρές να μας να μας γίνουν μάθημα. Μόνο αυτό ελπίζουμε», συμπληρώνει ο Πέτρος.

(από το ΚΥΠΕ)

Δύο ενδιαφέροντα σεμινάρια

Α.

Learning from Comparing Conflicts and Reconciliation Processes: A Holistic Approach

Venue: Ledra Palace, Nicosia, Cyprus
Dates: 18-19-20 June 2009
Partners: Symfiliosi/ Uzlaşma (Reconciliation), University of Nicosia

Basic Concept:
The basic idea is to have a 3-day conference where we will explore what is there to be learned from comparing (a) various ethnic/national/state conflicts situations and (b) from alternative modes of understanding/learning from the conflicts and dealing with the violent past to achieve resolution and reconciliation of the conflict. The third day will be entirely devoted to what we can extract from the conflicts previous two days to find their relevance to Cyprus.

DAY 1: Thursday 18.06.2009
Can we learn anything from comparing conflicts?

1. The conceptual framework: why do we compare conflicts? Are they comparable?
2. Detailed analysis of the case studies [20 minutes each, 10 minutes questions]
Northern Ireland, Palestine/Israel, Kashmir, India, South Africa, Cyprus
3. Can they be compared?

DAY 2: Friday 19.06.2009
Reconciliation: What modes are there for dealing with the violent past and what modes societal learning can be established?
1. Dealing with the past: Truth Commissions, Reconciliation Commission, Lustrations, No commissions
South Africa, Spain, (Former) Yugoslavia, N. Ireland, Cyprus
2. Learning from the violent past: reconciliation, formal and informal education
South Africa, Northern Ireland, Palestine/Israel, India/Kashmir, Cyprus
3. A Holistic Approach to Reconciliation in Cyprus

EVENING BOOK LAUNCH: The Ethic of Reconciliation by Aris Sitas

DAY 3: Saturday 19.06.2009
Can Cyprus learn from others? Moving on, dealing with the past divisions and educating citizens for a reunified country of the future

§ What can we learn about Cyprus by comparing the Cypriot case with other cases?
§ Can we learn and share a reunited future? What sort of system to deal with a divisive past?
§ What is the best ‘model’ for education for Cyprus?

Β.

The PRIO Cyprus Centre in collaboration with the University of Nicosia, the Mediterranean Institute of Gender Studies, and the Centre for the Study of Migration, Inter-ethnic and Labour Relations has acquired funding by the Directorate of Youth and Sport of the Council of Europe to implement a National Training Course on Human Rights Education. The training course is entitled: ‘Educators’ Training Course in Human Rights Education: Building Inclusive Environments in Cyprus’.
The main aim of this training is to develop the competences of educators in working with human rights education (HRE) in formal and non-formal educational settings as well as to mainstream HRE in Cypriot educational policy. The training course will take place between the 6th and 10th of July 2009 at the premises of the University of Nicosia. Eligible candidates are secondary education teachers, people working or volunteering for youth organisations or youth groups as well as people working in NGOs or other institutions that organise programs for young people. The training is open to candidates from all over Cyprus and it will be conducted in English. For more information and to download the application form for this training please click on the link below:
http://www.unic.ac.cy/nqcontent.cfm?a_name=eventshandler&ar_id=165&event_type=external

Please feel free to disseminate this email to your contacts.

Georgina Christou Course Coordinator Tel: ++ 357 22 351274, ++ 357 99 315507 Fax: ++ 357 353682 Email:georgina@medinstgenderstudies.org

Ελπιδοφόρα “Μηνύματα Ειρήνης” από το Γυμνάσιο Δερύνειας

“Μηνύματα Ειρήνης” έστειλαν με την ομότιτλη εκδήλωσή τους οι καθηγητές και οι μαθητές του Γυμνασίου Ειρήνης και Ελευθερίας την Πέμπτη, 21 Μαϊου. Στην εκδήλωση, που εντάσσεται στα πλαίσια του στόχου καλλιέργειας κουλτούρας ειρηνικής συμβίωσης, αμοιβαίου σεβασμού και συνεργασίας Ε/κ και Τ/κ, η Τ/κ δημοσιογράφος Sevgul Uludag παρουσίασε στους μαθητές ιστορίες Ε/κ και Τ/κ αγνοουμένων, ενώ οι Ε/κ ποιητές Άντης Κανάκης και Λευκή Πουμπουρή παρουσίασαν ποιήματά τους. Επίσης στην εκδήλωση μαθητές του σχολείου απήγγειλαν σε μετάφραση ποιήματα Τ/κ ποιητών και διάβασαν αποσπάσματα από το βιβλίο του Γιώργου Παυλίδη “Το άλλο μισό”. Η εκδήλωση περιλάμβανε ακόμη κυπριακά τραγούδια και χορούς από τους μαθητές του σχολείου.
Συγχαρητήρια λοιπόν στους συναδέλφους και στους μαθητές του Γυμνασίου Δερύνειας! Ελπίζουμε η εκδήλωσή τους να αποτελέσει παράδειγμα και για άλλα σχολεία. Περισσότερες πληροφορίες και φωτογραφίες από την εκδήλωση μπορείτε να βρείτε στην ιστοσελίδα του σχολείου: http://www.schools.ac.cy/gym-der-fam.

Δικοινοτική εκδήλωση από τη "Δικοινοτική Πρωτοβουλία Συγγενών αγνοουμένων, Δολοφονηθέντων και Θυμάτων πολέμου

At this critical moment at which the identification ofremains recovered from mass graves opened is underway andthe first families and society as a whole come face to facewith this 40-year old trauma, Turkish and Greek Cypriotrelatives of the Missing and other Victims of War cometogether with the common vision that their commonsuffering shall not continue to be exploited to enhancenationalism but that the common suffering shall serve asa catalyst for peace. At a time when the bi-communalnegotiations are at a critical stage and the prospect of asolution is once again coming at the forefront, the issuesregarding the Truth surrounding the events of 50 years ofbi-communal violence and the need for Reconciliation withinthe Cypriot society needs to be discussed.

Programme

-Reference to the missing of the Dhali area and the Bi-communal Initiative of Relatives of Missing persons, Victims of Massacres and other Victimsof War by Christos Stavrou

-The Stories of the Missing and Massacred of 1963-1974 presented by the Turkish Cypriot investigative Journalist Sevgul Uludag, author of the book "Oysters with the missing pearls"

-T/C and G/C relatives of Missing or Massacred sharing their experience and thoughts about Truth, Peace and Reconciliation by Huseyin Akansoy, Petros Soupouris

- His experience and thoughts about Truth, Peace and Reconciliation: Christakis Anastasiou

- Intervention by other relatives of Missing and open discussion

The presentations and discussion shall be in Greek and Turkish via a professional interpreter

Σημαντική απόφαση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου σχετικά με το εναλλακτικό εκπαιδευτικό υλικό για τη διδασκαλία της Νεότερης Ιστορίας της ΝΑ Ευρώπης

Πλατφόρμα Ελληνοκυπρίων
και Τουρκοκυπρίων εκπαιδευτικών
«Ενωμένη Κύπρος»

Λευκωσία, 18 Μαΐου 2009

Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Σ Η

Έγγραφο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου σχετικά με τις πολιτικές προώθησης της συνεννόησης στη Νοτιοανατολική Ευρώπη, κάνει ιδιαίτερη αναφορά στις δυνατότητες αλληλοσεβασμού και κατανόησης που παρέχει η διδασκαλία του μαθήματος της Ιστορίας στα σχολεία (έγγραφο Α6-0212/2009, με ημερομηνία 2.4.2009).

Η Πλατφόρμα Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων Εκπαιδευτικών «Ενωμένη Κύπρος», χαιρετίζει με ιδιαίτερη ικανοποίηση, τόσο το γενικότερο πνεύμα του εγγράφου, τις επισημάνσεις και τις συστάσεις που περιέχει, όσο και την ειδική αναφορά του σε μια πολύ σημαντική έκδοση: «Το εναλλακτικό εκπαιδευτικό υλικό για τη διδασκαλία της Νεότερης Ιστορίας της ΝΑ Ευρώπης». Πρόκειται για έκδοση του Κέντρου για τη Δημοκρατία και τη Συμφιλίωση στη ΝΑ Ευρώπη, για την οποία εργάστηκαν δεκάδες πανεπιστημιακοί και άλλοι επιστήμονες από όλες τις χώρες της περιοχής, και η οποία παρουσιάστηκε και στην Κύπρο τον περασμένο Οκτώβριο, με πρωτοβουλία του ΟΙΔΕ. Την έκδοση στην Ελληνική χρηματοδοτεί το Ίδρυμα Λεβέντη.

Η Πλατφόρμα είχε εξ αρχής επισημάνει τη σημασία της έκδοσης αυτής και την ανάγκη αξιοποίησής της από εκπαιδευτικούς και μαθητές στα Γυμνάσια και Λύκεια των δύο κοινοτήτων στην Κύπρο. Καλεί λοιπόν το Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού να εισακούσει τις συστάσεις του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και να αξιοποιήσει την έκδοση. Ως Κύπριοι – Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι – δεν είναι δυνατό να επικαλούμαστε κατά το δοκούν και γενικόλογα τις αρχές και αξίες τις Ευρώπης, να μη φειδόμαστε λόγων περί «Ευρωπαϊκής λύσης» στο Κυπριακό, και να παραγνωρίζουμε συστηματικά συγκεκριμένες πολιτικές που υλοποιούν αυτές τις αρχές και αξίες.

Η απόφαση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου συγχαίρει τους εκδότες για το διαβαλκανικό αυτό εγχείρημα συνεργασίας 60 και πλέον επιστημόνων, εκφράζει την "πλήρη υποστήριξή" του στην προσπάθεια και καλεί τους Υπουργούς Παιδείας να υιοθετήσουν, να στηρίξουν και να εισαγάγουν την έκδοση στα σχολεία ως εναλλακτικό εκπαιδευτικό υλικό (σελ.9, παράγρ. 34 του εγγράφου).

Ακολουθεί το κείμενο της συγκεκριμένης παραγράφου και μετάφρασή του στα Ελληνικά.

The European Parliament

34. Notes the fundamental role of educational programming and structures in promoting inclusiveness and reducing interethnic tensions; consequently, calls on the Western Balkan governments to improve the quality of education by including civic, human and democratic rights as fundamental European values in the relevant curricula and to put an end to segregation in schools; points out that the teaching of history in schools and universities in the Western Balkans must be based on documented research and must reflect the different perspectives of the various national and ethnic groups in the region if lasting results are to be achieved in promoting reconciliation and improving interethnic relations; fully supports initiatives, such as the Joint History Project of the Center for Democracy and Reconciliation in Southeast Europe, aimed at writing and disseminating joint history teaching materials that provide a multiperspective account of Balkan history, and calls on the competent ministries, educational authorities and educational establishments in the region to endorse the use of joint history teaching materials; calls on the Commission to support such initiatives financially and politically;

Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο

34. Σημειώνει το θεμελιώδη ρόλο του εκπαιδευτικού προγραμματισμού και των εκπαιδευτικών δομών στην προώθηση της ενσωμάτωσης και στον περιορισμό των εντάσεων μεταξύ εθνοτήτων. Συνεπώς, προτρέπει τις κυβερνήσεις των Δ. Βαλκανίων να βελτιώσουν την ποιότητα της εκπαίδευσης συμπεριλαμβάνοντας πολιτικά, ανθρώπινα και δημοκρατικά δικαιώματα ως θεμελιώδεις ευρωπαϊκές αξίες στα αντίστοιχα αναλυτικά προγράμματα και να σταματήσουν τους διαχωρισμούς στα σχολεία. Υπογραμμίζει ότι η διδασκαλία της ιστορίας στα σχολεία και τα πανεπιστήμια των Δ. Βαλκανίων πρέπει να στηρίζεται σε τεκμηριωμένη έρευνα και να αντανακλά τις διαφορετικές οπτικές γωνίες των διαφόρων εθνικών και εθνοτικών ομάδων στην περιοχή, για να επιτευχθούν μακροπρόθεσμα αποτελέσματα στην προώθηση της συμφιλίωσης και στη βελτίωση των ενδο-εθνοτικών σχέσεων. Στηρίζει πλήρως πρωτοβουλίες όπως το Κοινό Πρόγραμμα Ιστορίας του Κέντρου για τη Δημοκρατία και τη Συμφιλίωση στη Νοτιοανατολική Ευρώπη, το οποίο στοχεύει στη συγγραφή και στη διάδοση κοινού εκπαιδευτικού υλικού για τη διδασκαλία της ιστορίας με πολυπρισματική προσέγγιση της βαλκανικής ιστορίας, και προτρέπει τα αρμόδια υπουργεία, τις εκπαιδευτικές αρχές και τα εκπαιδευτικά ιδρύματα στην περιοχή να επικυρώσουν τη χρήση του κοινού εκπαιδευτικού υλικού. Προτρέπει την Επιτροπή (Κομισιόν) να υποστηρίξει οικονομικά και πολιτικά τέτοιες πρωτοβουλίες.

Προβολή του ντοκυμαντέρ "Κυπραίες"

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

«Κυπραίες»

Το ντοκιμαντέρ «Κυπραίες» της Βασιλικής Κατριβάνου και της Bushra Azzouz, γυρισμένο στην Κύπρο κατά τη διάρκεια του δημοψηφίσματος για το Σχέδιο Ανάν, φέρνει στο φως ιστορίες από το διαιρεμένο νησί που για χρόνια έμεναν κρυμμένες. Διερευνά τις έννοιες της εστίας και της ασφάλειας, καθώς και την επιθυμία γυναικών και από τις δύο πλευρές της διαχωριστικής γραμμής να ζήσουν ξανά μαζί.

Το ντοκιμαντέρ θα προβληθεί στη Λευκωσία:

Στο Arabahmet Culture and Arts Centre, στην οδό Sehet Mehmet Hussein, την Παρασκευή 22 Μαϊου, στις 8.00 μ.μ.

Στο Pantheon Art Cinema, στην οδό Διαγόρου 29, την Τετάρτη 27 Μαϊου, στις 8.00 μ.μ.

Είσοδος ελεύθερη.

Την άνοιξη του 2004, η Μαρία, Ελληνοκύπρια, και η Ζεχρά, Τουρκοκύπρια, διασχίζουν, η μία προς το Βορρά και η άλλη προς το Νότο, την Πράσινη Γραμμή, προκειμένου να επισκεφθούν τα σπίτια που μεγάλωσαν και δεν έχουν δει επί τριάντα χρόνια. Αυτές οι επισκέψεις αποτελούν για την καθεμιά το ξεκίνημα ενός προσωπικού ταξιδιού, καθώς η ταινία παρακολουθεί το ξετύλιγμα των οδυνηρών αναμνήσεων που τις στοιχειώνουν, για να φτάσει στο σήμερα, που σφραγίζεται από τη θέλησή τους για επαναπροσέγγιση και ανίχνευση της δυνατότητας για ανεύρεση ενός κοινού τόπου.

Τις παραμονές της διεξαγωγής του δημοψηφίσματος για το Σχέδιο Ανάν, η σκηνοθέτιδα καλεί σε συνάντηση γυναίκες και από τις δύο πλευρές του νησιού. Στη συνάντηση αυτή, που για κάποιες αποτελεί συνέχεια πολύχρονων κοινών προσπαθειών για επαναπροσέγγιση των δύο κοινοτήτων, οι γυναίκες θα μοιραστούν τους φόβους, τις επιφυλάξεις και τις ελπίδες τους. Συνεντεύξεις με έντονο το προσωπικό στοιχείο και αποκαλυπτικές συζητήσεις στο πλαίσιο της ομάδας αντικατοπτρίζουν την ικανότητά τους για επικοινωνία, η οποία υπερβαίνει τις εθνοτικές διαφορές. Την ίδια στιγμή, ιστορίες από το παρελθόν, που έχουν μείνει θαμμένες για χρόνια, βγαίνουν στην επιφάνεια. Καθώς η μέρα του δημοψηφίσματος πλησιάζει, οι γυναίκες έρχονται αντιμέτωπες με τους δισταγμούς και τους φόβους τους, νιώθοντας την ανάγκη να επαναπροσδιορίσουν την έννοια της ασφάλειας, να εμπιστευτούν η μία την άλλη και να μάθουν να ζουν ξανά μαζί. Με συγκινητική ειλικρίνεια, διεισδυτική ικανότητα και χιούμορ, επιχειρούν να ορίσουν την έννοια της εστίας, της κοινότητας και της σχέσης με τον τόπο. Στη συνέχεια, και επί τέσσερα χρόνια, η σκηνοθέτιδα επισκέπτεται την Κύπρο ξανά και ξανά, προκειμένου να συνεργαστεί με τις γυναίκες της ταινίας και να ενσωματώσει στο ντοκιμαντέρ τους τρόπους με τους οποίους εξακολουθούν να χειρίζονται τις συγκρούσεις τους και τη θέλησή τους για επαναπροσέγγιση.

Καλέμι, Τεύχος 7

Updated: Δικοινοτική Πρωτομαγιά - Φωτογραφίες και κάποια σχόλια

Οι παρουσιαστές της εκδήλωσης, Πόπη Αβραάμ και Χαλίλ Πασιά

Το τ/κ δημοτικό συγκρότημα

Η δικοινοτική Χορωδία

Ο Κωστής Αχνιώτης και ο Τεφίκ Γιολτάς εκ μέρους της Πλατφόρμας της Ειρήνης

Πολύς κόσμος (κυρίως Τ/κ), πολλλές σημαίες....










Κούρδοι και Τούρκοι διαδηλωτές, οι οποίοι για διάφορους λόγους δεν μπορούσαν να περάσουν το τ/κ οδόφραγμα. Η παρουσία τους ήταν όμως έντονη και δυναμική.

Αγαπητοί φίλοι,

παραθέτουμε πιο κάτω κάποιες σκέψεις του Κωστή Αχνιώτη, μέλους της Πλατφόρμας, σχετικά με την εκδήλωση της Παρασκευής.

1. Η συγκέντρωση ήταν μαζική. Δεν θέλω να παίξω με αριθμούς αλλά αν δοκιμάσετε να μεταφέρετε τον όγκο της εκδήλωσης στο χώρο πίσω από το Λήδρα Πάλας όπου γίνονται συνήθως οι δικοινοτικές εκδηλώσεις θα δείτε ότι η εκδήλωση μας ήταν από τις πιο ογκώδεις ακόμα και σε σύγκριση με τις καλές στιγμές πριν από το 2004.
2. Η συντριπτική πλειοψηφία των παρόντων ήταν Τουρκοκύπριοι. Το γεγονός δείχνει ότι η Πλατφόρμα της Ειρήνης έχει κερδίσει το παιγνίδι της μαζικότητας μέσα στην τουρκοκυπριακή κοινότητα. Μάλλον μπορούμε να πούμε ότι διατηρεί τη μαζικότητα που είχε από πέρσι όταν δημιουργήθηκε.
3. Η ελληνοκυπριακή παρουσία ήταν μικρή. Επειδή ήμασταν σκορπισμένοι, σε ένα μεγάλο αριθμό Τουρκοκυπρίων φαινόμασταν πιο λίγοι από ότι ήμασταν στην πραγματικότητα. Νομίζω ότι υπήρχαν γύρω στα 350 άτομα. Λίγα μεν, αλλά αρκετά, αν μπορέσουμε να συνεργαστούμε μαζί τους για τα επόμενα βήματα.
4. Να επισημάνω στα θετικά τη παρουσία αριθμού επαγγελματιών, π.χ. γιατρών, πολιτικών, μηχανικών και αρχιτεκτόνων πού ήλθαν εκεί νομίζω γιατί προσκλήθηκαν από Τουρκοκύπριους συναδέλφους τους.
5. Ο αριθμός μας φαινόταν μικρότερος διότι δεν είχαμε πανώ και λάβαρα.
6. Νομίζω ότι πρέπει να ασχολούμαστε πιο σοβαρά με το πρόγραμμα (της σκηνής).
7. Το συντονιστικό (της Πλατφόρμας) λειτούργησε δεμένα και ομόθυμα και συνεργατικά.
8. Νομίζω ότι η διαφήμιση στον Άστρα είχε κάποια αποτελεσματικότητα.