31 Μαΐ 2012

Γλώσσα και πολιτική: γλωσσικές εκδοχές και εξουσία στην Κύπρο. Δημόσια Συζήτηση


Η γλώσσα εργαλείο καταπίεσης και χειραγώγησης;

Ποιοι περιφρονούν τα κυπριακά στην ε/κ και στην τ/κ κοινότητα;

Να διδάσκονται τα κυπριακά;

Γιατί απαγορευόταν η χρήση της κυπριακής στην τάξη μέχρι πρόσφατα;

Γιατί απαγορεύτηκε η χρήση της τ/κ ποικιλίας στην τουρκοκυπριακή βουλή;

Να γράφονται ή όχι τα κυπριακά;

Οι κυπριακές και οι “επίσημες” γλωσσικές ποικιλίες στη δημόσια σφαίρα
...............................................................................................

γλώσσα και πολιτική

γλωσσικές εκδοχές και εξουσία στην Κύπρο

 
 Εισηγήσεις:
Mustafa Gӧkҫeoğlu, Εκπαιδευτικός - Ερευνητής
Φοίβος Παναγιωτίδης, Γλωσσολόγος - Επίκουρος Καθηγητής
Πανεπιστήμιο Κύπρου
Ελλάδα Ευαγγέλου, Δραματουργός -Ερευνήτρια
Πότε:
Τετάρτη, 13 Ιουνίου 2012, 19.00 -21.00             

Πού: Αίθουσα «Ειρήνης» (τέλος της οδού Λήδρας)

Γλώσσα: ελληνική και τουρκική (με απευθείας μετάφραση)

 

Συνδιοργανώνουν:
Πλατφόρμα Ε/κ και Τ/κ Εκπαιδευτικών “Ενωμένη Κύπρος”
KTöS
KTOEöS
Friedrich – Ebert Stiftung

 
Dil baskı ve manipülasyon bir aracı mı?

Kıbrıs Türkçesi’ni Rum ve Türk toplumlarından kimler küçümsüyor?
Kıbrıs Türkçesi’ni öğretilmeli mi?
Neden sınıfta Rumca kullanımı son zamanlara kadar yasaklıydı?
Neden Kıbrıs Türk dil çeşitliliği parlamentoda yasaklandı?
Kıbrısça yazılmalı mı?

Kıbrıs ve “resmi” dil çeşitlilikleri kamusal alanda da kullanılmalı mı?

Dil ve siyaset
Dil çeşitleri ve otorite
Konuşmacılar:
Mustafa Gӧkҫeoğlu-Öğretmen, Araştırmacı
Fivos Panayiotidis-Kıbrıs Üniversitesi öğretmeni
Elada Evagelou-Oyun yazarı, Araştırmacı

Tarih: 13 Haziran 2012, Çarşamba, 19:00 21:00      
Yer: Barış Odası (Ledras/ Lokmacı sokağının sonu)

Dil: Yunanca ve Turkçe (doğrudan çeviri)
Organize ederler:
Birleşik Kıbrıs Kıbrıslı Rum ve Kıbrıslı Türk Öğrtemenler Platformu KTöS
KTOEöS
Friedrich – Ebert Stiftung

29 Μαΐ 2012

Από το Καρτάς ώς τις διαδηλώσεις διαμαρτυρίας στη νεκρή ζώνη με την Πλατφόρμα Εκπαιδευτικών

Ακολουθεί η παρέμβαση του Γρηγόρη Ιωάννου στη συζήτηση "Χώροι της (επανα)προσέγγισης. Παλιά και Νέα κινήματα στη Νεκρή Ζώνη"




Gregoris Ioannou – From Gardash to the buffer zone protests with the Teachers' Platform United Cyprus. Tracing the historical background of the OBZ movement


Gardash: 2003-2005-2006-2007

2004-2005

the first systematic/continuous attempt of non structured/autonomous (not in the conflict resolution context) youth re-approachment

- at the social and entertainment level through everyday interactions, film screenings and parties

- at the professional and educational level through language lessons, seminars and the project of the mixed primary Sunday school ending in a summer camp.

- to a lesser extent at the political level through some public discussions and articles

I will not focus too much here, just to say that for many then young Greek Cypriots this was the space where they first came into contact with Turkish Cypriots, with the idea and practice of self-management and with radical politics. This was where they discussed about the nationalist crimes of the past, this was where they started their groups and planned their protests and had their parties, this is where they first saw uniformed and secret police around them.

Teachers Platform United Cyprus: 2004-today


Bi-communal protests and assemblies in the buffer zone 2009-2010

1st September 2008 – two parallel protests meeting outside an empty building, the one that today hosts the Home for Cooperation and lighting candles for the dead of the Cyprus wars and for peace. A few hundred people but it was a new start. A start of a new tradition, of two marches from north and south respectively meeting in Ledra Pallace street.


7 March 2009 – attempt to carry this in Ledra street (from a march beginning from Eleftheria Square) with the long black ribbon strip that unites north and south Nicosia. Hundreds of Greek Cypriots participating, a few dozen Turkish Cypriots that were harassed by the police in the northern checkpoint. So eventually the assembly takes place in the Greek Cypriot side, outside this room, that is, but then a group of Greek Cypriots crosses to the north with the Turkish Cypriots to have a small ceremony and statements there as well.


1st May 2009 – the first bi-communal Mayday celebration since 1958 in Ceting Kayia football ground opposite Ledras Pallace. This is an interesting and revealing moment. First the relatively small number of Greek Cypriots participating – just the usual few hundreds, not managing that is to build upon the success of the previous event. Second the large number of Turkish Cypriots (more than one thousand) with their loud slogans. Third the presence of other Turkish speaking protesters on the northern walls – primarily Kurds who could not cross the checkpoint and enter the buffer zone but watching with their flags from above and chanting. Fourth the strict almost unbearable stance of UN military sitting on the neck of the organisers imposing dozens of “safety” rules and bureaucratic controls.


1/9/2009 – again two parallel protests meeting outside Ledra Pallace but this time a stage is set up, there is a small concert and at the end of the evening some young Turkish Cypriots set up tents in an attempt to stay there. However UN soldiers complain and threaten them, it is obvious that this initiative was not really planned, some of the other protesters are already leaving, some of them just watch the incident, eventually the tents are removed before everybody leaves.


early 2010 another peace initiative emerges trying to be an umbrella for many groups including the teachers' platform but doesn't manage to do anything at the street level besides a small symbolic protest in Ledra when Ban Ki Mun came to Cyprus.


What had developed by then in the south and was significant for OBZ later was the Faneromeni phenomenon with its alternative and libertarian spirit, its street parties and parades, its anti-nationalist and anti-racist politics and its anarchist and anarchist leaning groupings tendencies and activism.


15/7/2010 – in a presentation I make about history teaching in a POST conference in the CCMC in Ledra Pallace yard I make public the idea already being discussed about establishing a bi-communal school in the buffer zone. Some people thought then that I meant the HCH that was under-construction. Actually what I had in mind was Ayios Kassianos school which we were thinking to occupy but did not proceed as the Turkish Cypriot trade unionists though that the risk was high.


1/9/2010 – AKEL joins in the 1st September event, abandons that is the separate event it traditionally did with Devish and takes the lead and the control of the organisation. [this was essentially because CTP and then Talat lost the elections in the north, went in opposition and this allowed the unity of the left of parties+trade unions in the north raising the pressure also on AKEL] There are more people but not many more – there were a few hundred more Greek Cypriots in the march and another few hundred coming later for the concert. A big event, it reaches the media for the first time although the sense prevailing among activists is that this too little too late. There was also some tension between CTP and the more radical Turkish Cypriot groupings with the former complaining about a banner with the word “occupation”. The tension was extended through the UN to AKEL and the small radical groups and exploited later on substantially by Greek Cypriot nationalists. It was the last such event.


19/9/2010 Politis mentions as a semi joke the idea of the peace movement occupying the buffer zone and dividing Cyprus into three, not just two parts. I comment on my blog if Politis comes to say this, then it is time to happen.


In early 2011 there were two important developments – the communal existence rallies which gathered huge crowds in the streets demanding Turkish Cypriot autonomy from Turkey and the free Cyprus fires in Kogulu park from a group of young Turkish Cypriots independent from unions and parties both developments reminding and imitating the spirit of the 2002-2003 revolt.


1/9/2011 – now 1st of September last year was an interesting thing. Already hopes for a solution had become by then 0 and this was clear to everyone. The HCH had started to operate and the UN was not prepared to allow a street event and wanted the organisers to agree to a limit of 200 people. PEO suggested to have the event in the south. The Turkish Cypriot trade unionists insisted to have the protest in the street outside Ledra Pallace despite UN not giving authorisation. Some Greek Cypriots followed and the protest took place with hundreds of young Turkish Cypriots coming from the more radical left groups and trade unions and making this the first anti-UN protest in Cyprus with the main slogan chanted being “United Nations out!”. This is just 2 months before the occupation of the buffer zone in Ledra street.

27 Μαΐ 2012

Οι νεκρές μου ζώνες

Το κείμενο που ακολουθεί είναι μία από τις παρεμβάσεις που έγιναν το Σάββατο, 26 Μαϊου 2012 στα πλαίσια της συζήτησης "Χώροι της (επανα) προσέγγισης, Παλιά και Νέα Κινήματα στη Νεκρή Ζώνη".
.......................................

Οι Νεκρές μου Ζώνες

Πρόλαβα να γνωρίσω την οδό Ερμού πριν την δημιουργία της Πράσινης Γραμμής στα δέκα μου περίπου χρόνια.

Μετά τις φασαρίες του 63 η νεκρή ζώνη που τότε ονομαζόταν νομίζω μόνο Πράσινη Γραμμή, έγινε στη σκέψη μου κάτι το σκοτεινό, επικίνδυνο και υποχθόνιο. Όταν με το αυτοκίνητο του πατέρα μου πλησιάζαμε στην Πράσινη Γραμμή απέφευγα να κοιτάζω προς τα φυλάκια για να μην φοβηθώ.

Όταν αργότερα βρέθηκα ως στρατιώτης στον Πενταδάχτυλο μπροστά σε μια άλλη νεκρή ζώνη αντιλήφθηκα από μεγάλο ύψος και μέσα από την υπεροψία της δυνατής πλευράς το πραγματικό μέγεθος του τουρκοκυπριακού θύλακα που πριν λίγα χρόνια με τρόμαζε.

(Από το 74 και μετά στα ψηλά είναι τα τουρκικά φυλάκια και απέναντι τους χαμηλά τα ελληνικά. Πριν ήταν ακριβώς αντίστροφα). Οι διάσπαρτοι θύλακες έγιναν κατεχόμενα.

Για μερικούς μήνες όταν ήμουν στρατιώτης βρέθηκα να βγάζω σκοπιά σε μια αποθήκη εξοπλισμού στο χωριό Καζάφανι της Κερύνειας. Ψάχνοντας για λίγη ησυχία ανακάλυψα ότι δίπλα έξω από τα συρματοπλέγματα του στρατοπέδου υπήρχαν άδεια σπίτια με δροσερές αυλές γεμάτες γιασεμιά κιούλια μέσπιλα και καρύδια. Η μνήμη της ανθρώπινης παρουσίας ήταν διάχυτη αλλά οι άνθρωποι απόντες από χρόνια. Ωστόσο αυτά τα σπίτια δεν ήταν ρημαγμένα όπως πολλά άλλα τουρκοκυπριακά και ελληνοκυπριακά που είδα μετά το 74.

Πολύ αργότερα ήλθα να κατοικήσω στην Παλιά Πόλη με μοναδικό κίνητρο το φθηνό νοίκι ενός μεγάλου ψηλοτάβανου σπιτιού. Γρήγορα εξοικειώθηκα με την Παλιά Πόλη και την γραμμή αντιπαράταξης και έμαθα να κοιτάζω την στρατιωτική ζώνη δίπλα από την οποία έζησα πολλά χρόνια σε διάφορα της σημεία και μεγάλωσα εκεί τα παιδιά μου.

Με τα χρόνια συνειδητοποίησα ότι με γοήτευσε η Εντός των Τειχών Λευκωσία από τη μια αλλά και η Νεκρή ζώνη από την άλλη ως μια ξεχωριστή οντότητα που υπάρχει και εκτός Λευκωσίας. Τότε άρχισε η προσπάθεια συντήρησης της παλιάς πόλης με τις ταξικές αντιπαραθέσεις να κουφοπαίρνουν κάτω από την πανεθνική ομοψυχία ενώ παράλληλα εφαρμοζόταν και μια συφωνία απαγκίστρωσης. Τότε έγιναν της μόδας τα σουβλάκια της οδού Αξιοθέας δίπλα από τη σκοπιά του σχολείου του Αγίου Κασιανού και λίγο αργότερα ο Σύμης άνοιξε το τεϊοποτείο Πράσινη Γραμμή με αυλή την νεκρή ζώνη. Λίγο αργότερα λειτούργησε παράνομα ένα ταβερνάκι που έφερε το όνομα Θερμοπύλες χωρίς άδειες και χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα που αντιστάθηκε για αρκετό καιρό στις δημοτικές αρχές και το κράτος.

Νομίζω ότι αυτό που έβγαλε τη νεκρή ζώνη στο φώς με την έννοια ότι την έκανε να χάσει την τρομαχτικότητα της είναι επίσης οι πορείες ειρήνης των γυναικών. Η ουνφικιπ είχε την αναγκαία δύναμη να τις ανακόπτει και να παρεμβάλλεται ταυτόχρονα ανάμεσα στους διαδηλωτές και τον τουρκικό στρατό. Αυτό το παιγνίδι διαρκούσε όμως αρκετά και εν πάση περιπτώσει έσπρωξε τον κόσμο να κοιτάξει κατάματα την νεκρή ζώνη. Για ένα διάστημα οι πορείες κρατούσαν την σημαία της ειρήνης. Ακολούθησαν ύστερα οι πορείες των μοτοσικλετιστών που έκαναν ήρωες τους Ισαακ και Σολωμού και τερμάτισαν το κεφάλαιο πορείες.

Το νέο κεφάλαιο ατην επαναπροσέγγιση άνοιξαν οι Τουρκοκύπριοι με τις κινητοποιήσεις τους από το 2002.

Η νεκρή ζώνη στην περιοχή του Καϊμακλιού είναι ανοιχτή και έχει όμορφα ηλιογεννήματα και ηλιοβασιλέματα. Ορίζεται από τις αντιαρματικές τάφρους, τα πολυβολεία και τις σκοπιές. Έχει στρατιωτική όψη. Τις στιγμές της κρίσης είναι τρομαχτική ( βλέπε για παραδειγμα διαδηλώσεις Δερύνειας όπου σκοτώθηκαν οι Ισαακ και Σολωμού). Τις ώρες όμως της ηρεμίας το τοπίο χωνεύει τη στρατιωτική όψη οι στρατιώτες κοιμούνται πεσμένοι ή όρθιοι, οι μοτορούδες φέρνουν πίτσες και σουβλάκια, τις νύχτες οι σκύλοι κυνηγάνε τα περίπολα, οι σημαίες παραπέμπουν σ ένα τσίρκο των εθνών και οι τουρίστες έρχονται να βγάλουν φωτογραφίες και να τσακωθούν με τους αγωνιστές γείτονες που μάχονται ενάντια στην τουρκική κατασκοπία. Η νεκρή ζώνη είναι παράλληλα ένα ακήρυχτο εθνικό πάρκο μεγάλης αξίας και σημασίας για την πανίδα και την χλωρίδα στα μη καλλιεργημένα σημεία της αλλά, σε πιο μικρό βαθμό, και στα καλλιεργημένα. Για τα περδίκια και τους λαγούς είναι ο παράδεισος. Αυτά δεν χάνουν ποτέ το δρόμο προς τις παρακείμενες αυλές σε αντίθεση με άλλα ζώα όπως τα ελεύθερα σκυλιά, τις ανεξάρτητες γάτες, τις πονηρές αλεπούδες και τους αγαθούς σκαντζόχοιρους που πάνε παντού.

Τα παιδιά της γειτονιάς έπαιζαν (και παίζουν υποθέτω) στα πολυβολεία και τα φυλάκια αλλά δεν περνούσαν ποτέ τη νοητή γραμμή ( την κορφή του αναχώματος) που χωρίζει την ελεύθερη περιοχή από την νεκρή ζώνη. Ήταν ως και η απαγορευτική οδηγία να είχε εγγραφεί στο Ντιενεϊ των παιδιών χωρίς παρ όλα αυτά να είναι κάτι που οι γονείς επαναλάμβαναν πολλές φορές. Όταν το στριτ-παρειτ μπήκε στη νεκρή ζώνη της Λήδρας σήμαινε και την εκδίκηση αυτών των παιδιών.

Η επιδιόρθωση των σπιτιών στην νεκρή ζώνη της Λήδρας μου δημιουργεί αντιφατικά αισθήματα. Παρά το ότι θέλω να λυθεί το κυπριακό και να συνυπάρξουμε οι κοινότητες με πιο αξιοπρεπή τρόπο από πριν σκέφτομαι ότι τουλάχιστον η νεκρή ζώνη της Λευκωσίας σε περίπτωση λύσης δεν θα ήθελα να φτιαχτεί αλλά να ανοίξει και να μείνει όπως είναι ως ένα μνημείο για την ειρήνη. Επίσης η νεκρή ζώνη του Καϊμακλιού δεν θα ήθελα να γεμίσει με χτίσματα αλλά να διατηρηθεί ως ένα πάρκο ειρήνης και πνεύμονας για τη πόλη.

Κωστής Αχνιώτης

20 Μαΐ 2012

Νοηματοδοτήσεις και Ανανοηματοδοτήσεις της Νεκρής Ζώνης

 
SPACES OF (RE-)APPROCHEMENT

Old Movements and New in the Buffer Zone

PUBLIC DISCUSSION


Saturday, May 26, 2012, 18:30 Peace Cultural Center – Ledras/ Lokmaci Street, next to the Buffer Zone

The formation and activities of the ‘Occupy the Buffer Zone’ movement, as well as the violent eviction from the squatted building, open a range of issues that require discussion and consideration. We would like to invite you to join us in a public discussion on the questions below, which we consider as broad guidelines and encourage you to expand on in any way you feel is important. In brief, we are concerned with issues of continuity and change regarding the past, present and future of leftist activism as well as of the wider movement for the reunification of Cyprus with particular reference to the space and landscape of the Buffer Zone:

  • What is the conceptual framework that created this radicalized movement? What traditions (if any) have affected this new formulation of ideas and actions? Is there a genealogy of the rapprochement movement, and, if so, how has it evolved? Or is OBZ arising independently of any previous claims to the Buffer Zone?
  • Is OBZ relevant to other social movements unfolding at the moment? Do the rhetorics and activities of other bi-communal groups (e.g. NGOs, trade unions, political parties, artists) referring to the Buffer Zone ‘meet’ with those of OBZ? Does the failure of the institutional left in both communities to fulfill its promise of reunification after it has been in power play a role in the emergence of new forms of activism?
  • In what ways is OBZ connected to the socially contested space in walled Nicosia, and how does it relate to other contemporary urban movements? How is gentrification (the redevelopment of the old city in order to suit the needs of the middle and upper classes and consequently push out the populations who used to live for decades) relevant? If so, is it overlapping in both communities? What is the importance of space and landscape in old Nicosia in this context?
  • While ‘Buffer Zone’ is the preferred term in English, what do the corresponding terms in Greek (Dead Zone/Νεκρή Ζώνη) and Turkish (In-Between Area/Ara Bölge) tell us? In other words, what are the conceptualizations and reconceptualizations of the Buffer Zone?
  • What was the conjuncture that allowed to joint and shared articulation of common ideas between G/Cs and T/Cs? To what extend were the processes for the consolidation of these ideas parallel, connected, overlapping, or independent?
  • Finally, OBZ has highlighted a barely-touched issue regarding the role and politics of the UN in Cyprus. What are the officially-sanctioned and ‘permitted’ kinds of rapprochement activity from the vantage point of the UN, and why is this the case? Why is the UN so disturbed by the presence of OBZ activists?

17 Μαΐ 2012

Οι Τ/κ εργαζόμενοι στο δήμο της κατεχόμενης Λευκωσίας συνεχίζουν τον αγώνα τους για τα αυτονόητα

Με αρκετά πιο δυναμικό τρόπο επανήλθαν χθες οι υπάλληλοι του «δήμου» Λευκωσίας, μεταφέροντας αυτή τη φορά τις κινητοποιήσεις τους από τη «δημαρχία» μπροστά στην «πρωθυπουργία». Και χθες δεν έλειψαν τα παρατράγουδα, καθώς σημειώθηκαν συγκρούσεις με την «αστυνομία», με τους διαδηλωτές να προσπαθούν να εισέλθουν στην «πρωθυπουργία» αλλά να αποκρούονται από τις αρκετές δεκάδες «αστυνομικών».
 
Ειδοποιός διαφορά των χθεσινών επεισοδίων ήταν το γεγονός ότι οι «δημοτικοί» υπάλληλοι (που παραμένουν απλήρωτοι για δυόμισι μήνες) είχαν χθες στο πλευρό τους αρκετά μέλη της πλατφόρμας τ/κ συντεχνιών, στοιχείο που δείχνει ότι το εργατικό μέτωπο που σήκωσε στο πόδι πέρσι τα κατεχόμενα παραμένει ακόμα εν ζωή. Πάνω από 3.000 άτομα πορεύθηκαν χθες από το «δημαρχείο» Λευκωσίας προς την «πρωθυπουργία» φωνάζοντας συνθήματα κατά της «κυβέρνησης», του «δημάρχου», αλλά και του ίδιου του Ντερβίς Έρογλου, ο οποίος μάταια προσπαθεί να εμφανιστεί ως προασπιστής των «δημοτικών» υπαλλήλων και πολέμιος της «κυβέρνησης» Κιουτσιούκ.
Παρόλο που με κάθε ευκαιρία ο Έρογλου τραβά το χαλί κάτω από τα πόδια του «πρωθυπουργού» Ιρσέν Κιουτσιούκ, εντούτοις δεν μπορεί να... διαγράψει τους ισχυρούς δεσμούς του με το ΚΕΕ, την υπογραφή του (επί «πρωθυπουργίας» του) στο επίμαχο οικονομικό «πρωτόκολλο» με την Τουρκία, αλλά και την υπόγεια στήριξη που δείχνει να παρέχει με τον έναν ή τον άλλο τρόπο στον «δήμαρχο» Τζεμάλ Μπουλουτογλουλαρί. Να σημειωθεί ότι ο τελευταίος έχει εξαφανιστεί από προσώπου γης και το πρόβλημα της μη πληρωμής των «δημοτικών» υπαλλήλων έχει καταστεί πρόβλημα της «κυβέρνησης» και της «προεδρίας».
Τ/κ κύκλοι, πάντως, επισημαίνουν ότι η οικονομική τρύπα που έχει ανοίξει στο «δήμο» επί Μπουλουτογλουλαρί είναι πρωτόγνωρη και δεν μπορεί να κλείσει όσο και αν «κυβέρνηση» και «προεδρία» καταβάλλουν προσπάθειες να κουκουλώσουν την κατάσταση.

Με πέτρεςΟι διαδηλωτές ξεκίνησαν και χθες «επιθετικά», θέλοντας να εισέλθουν στην «πρωθυπουργία». «Αστυνομικοί» με πλήρη εξάρτυση είχαν καλύψει όλες τις πλευρές και τις προσβάσεις του κτηρίου και έτσι οι διαδηλωτές ξεκίνησαν να πετάνε στους «αστυνομικούς» μπουκάλια, πέτρες και να καίνε σκουπίδια και λάστιχα. Η κατάσταση δεν άργησε να ξεφύγει από τον έλεγχο, με τα τ/κ ΜΜΕ να κάνουν λόγο για αρκετούς τραυματίες (πέντε τουλάχιστον μεταφέρθηκαν στο «νοσοκομείο») αλλά και για συλλήψεις. Οι διαδηλωτές κάνουν λόγο για άσκηση υπέρμετρης βίας εκ μέρους της «αστυνομίας», ενώ από την πλευρά της η «αστυνομία» ανακοίνωσε ότι ένας από τους συλληφθέντες είχε στην κατοχή του μαχαίρι.
Μετά την ολοκλήρωση της διαδήλωσης ο επικεφαλής της συντεχνίας υπαλλήλων του «δήμου» Σαβάς Μποζάτ ανακοίνωσε ότι ο αγώνας δεν σταματά, αλλά «θα συνεχιστεί μέχρι να νικήσουμε». «Δίνουμε τον αγώνα για το ψωμί μας», είπε, εξηγώντας πως από τους 5 μήνες του 2012 οι ίδιοι δεν πληρώθηκαν για τους δυο μήνες. Να σημειωθεί ότι οι «δημοτικοί» υπάλληλοι αψήφησαν χθες την προχθεσινή απαγόρευση εκ μέρους του «υπουργικού συμβουλίου» της απεργίας τους και δεν μετέβησαν καθόλου στις δουλειές τους. Για αυτή ακριβώς την απόφαση η συντεχνία θα προσφύγει στο «ανώτατο δικαστήριο».

Θυμήθηκαν συσκέψειςΗ χθεσινή μέρα, πάντως, ξεκίνησε με σύσκεψη στο «προεδρικό» υπό τους Έρογλου, Κιουτσιούκ και τους «υπουργούς» οικονομίας και εσωτερικών. Όπως ανακοινώθηκε αργότερα, η σύσκεψη αφορούσε μόνο το θέμα του «δήμου» και αποφασίστηκε να συγκροτηθεί μια επιτροπή που θα εξεύρει τρόπους για να πληρώνονται κανονικά οι «δημοτικοί» υπάλληλοι. Σε αυτήν την ανακοίνωση ο Μποζάτ ευλόγως διερωτήθηκε «γιατί δεν συσκέπτονταν πριν κατέβουμε στους δρόμους;»
Σε δηλώσεις του ο Έρογλου είπε πως εργαζόμενοι και κάτοικοι Λευκωσίας είναι θύματα της κατάστασης, καθώς οι πρώτοι παραμένουν απλήρωτοι ενώ οι δεύτεροι ζουν μέσα στις στοίβες σκουπιδιών που έχουν δημιουργηθεί λόγω της απεργίας. Απέρριψε πάντως τις πληροφορίες που τον ήθελαν να κηρύττει κατάσταση εκτάκτου ανάγκης. Από την πλευρά του ο Κιουτσιούκ είπε πως καταβάλλονται προσπάθειες για να πληρωθούν οι υπάλληλοι, αλλά κατηγόρησε μερίδα συντεχνιών ότι εργάζονται για να πλήξουν την «κυβέρνηση» και το ΚΕΕ.

ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

Πηγή: Εφημερίδα «ΠΟΛΙΤΗΣ»

11 Μαΐ 2012

Επιστολή της Πλατφόρμας προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο

Πλατφόρμα Εκπαιδευτικών Ενωμένη Κύπρος προς
Ευρωπαϊκή Επιτροπή και Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο


Για πολλοστή φορά οι δικοινοτικές συνομιλίες ευρίσκονται σε αδιέξοδο. Μετά από δεκαετίες δικοινοτικών συνομιλιών οι δύο πλευρές οι δυο κοινότητες έχασαν τις ελπίδες τους. Όπως συνήθως και τώρα οι πλευρές εξαντλούν τις δυνάμεις τους σε παιγνίδια επίρριψης ευθυνών . Αυτή τη φορά όμως η κατάσταση είναι πιο επικίνδυνη από άλλες φορές και λόγω της ρευστότητας στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και λόγω των υδρογονανθράκων που επιβαρύνουν το κλίμα. Εκτός από τη στασιμότητα στις συνομιλίες παρατηρούμε ότι οι περισσότερες πολιτικές ηγεσίες δεν καλλιεργούν κλίμα λύσης και συνύπαρξης μέσα στη κοινωνία αλλά αντίθετα κλίμα εθνοτικής έντασης αντί λύσης και επανένωσης.

Παρά τις διακηρύξεις δεν καλλιεργήθηκε η συνύπαρξη των Κυπρίων όπως για παράδειγμα η εκμάθηση της γλώσσας της άλλης κοινότητας,η παιδεία της ειρηνικής συμβίωσης στα σχολεία, η προώθηση σχέσεων εμπορίου με βάση τον κανονισμό της πράσινης γραμμής, η επικοινωνία δημοσιογράφων και εκπαιδευτικών, η ανάληψη ευθύνης των εγκλημάτων πολέμου που στιγματίζουν την πρόσφατη ιστορία μας. Ως και στη ανεύρεση και ταυτοποίηση των λειψάνων των αγνοουμένων υπάρχει κωλυσιεργία.

Είναι προφανές ότι οι συνομιλίες πρόκειται να υποβαθμιστούν το επόμενο διάστημα και η οποιαδήποτε πρόοδος αποστέλλεται στο απροσδιόριστο μέλλον.

Η ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση δημιούργησε προσδοκίες για επανένωση της Κύπρου για λόγους που σχετίζονται και με την ασφάλεια σε ένα κράτος μέλος αλλά και με την κουλτούρα της συνύπαρξης ανάμεσα σε διαφορετικές εθνότητες. Δυστυχώς ενώ η Κύπρος είναι μέλος από το 2004 το Κυπριακό είναι και πάλι σε αδιέξοδο ακόμα πιο τραγικά από πριν. Οι Κύπριοι ζούμε σε μια παράδοξη κατάσταση. Ενώ είναι όλοι πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ενώ όλο το κυπριακό έδαφος είναι ενταγμένο στην Ένωση, εμείς ζούμε σε μια κατάσταση μόνιμης αβεβαιότητας ανάμεσα σε στρατούς και συρματοπλέγματα.Σας επισημαίνουμε ότι οι συνθήκες διακίνησης των Κυπρίων στη χώρα τους που αποτελεί τμήμα της ΕΕ, παραμένουν προβληματικές με διάφορες αφορμές και αιτιάσεις.

Ένα ακόμα παράδοξο είναι η συμπεριφορά που αντιμετωπίζουν από τη συντριπτική πλειοψηφία των πολιτικών ηγεσιών και των μίντια οι Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι προσεγγιστές των οποίων οι δραστηριότητες συνήθως αποσιωπούνται ενώ συχνά οι ίδιοι σπιλώνονται και διασύρονται. Μπορούμε να πούμε ότι με την ένταξη της χώρας μας στην ΕΕ και με τις διαδηλώσεις και τις συγκεντρώσεις η κατάσταση δεν έχει εξελιχτεί. Η κατάσταση στην Κύπρο αφορά και την ΕΕ άμεσα αφ ής στιγμής οι εξελίξεις στην Κύπρο και την Ανατολική Μεσόγειο εμπλέκουν εν δυνάμει και εξ αντικειμένου ολόκληρη την Ένωση.

Ως πολίτες χώρας μέλους της ΕΕ αναμένουμε από τους ευρωπαϊκούς θεσμούς να αναπτύξουν συγκεκριμένη και αποφασιστική συμπεριφορά έτσι ώστε να δημιουργηθούν οι σχετικές συνθήκες για τη λύση του Κυπριακού προβλήματος. Περαιτέρω θα θέλαμε την ΕΕ να σταματήσει την πολιτική των δυο πλευρών και να ξεκαθαρίσει το πως θα επιτευχθεί η λύση.

10 Μαΐ 2012

Τ/κ οργανώσεις ζητούν άνοιγμα Βαρωσίων υπό διοίκηση ΗΕ

Την πρότασή τους για άνοιγμα της κλειστής περιοχής της Αμμοχώστου υπό τη διοίκηση των ΗΕ επαναλαμβάνουν η ''πρωτοβουλία'' για την Αμμόχωστο και εννέα ακόμη τουρκοκυπριακές οργανώσεις στα κατεχόμενα.Σε κοινή τους ανακοίνωση, οι οργανώσεις αναφέρουν ότι «οι διαπραγματεύσεις έχουν κολλήσει» και οι δηλώσεις από την τ/κ πλευρά σχετικά με τα Βαρώσια πριν από την ανάληψη της Προεδρίας από την Κύπρο την 1η Ιουλίου, βρίσκονται μακριά από μια διέξοδο στο ζήτημα, υποστηρίζοντας ότι το καθεστώς στα κατεχόμενα προβαίνει σε διαπραγματεύσεις με Ε/κ επιχειρηματίες που είναι πρόσφυγες από τα Βαρώσια.Εάν αυτό είναι πραγματικότητα, επισημαίνεται, τότε θα είναι αντίθετο με τα ψηφίσματα των ΗΕ και θα φέρει την Τουρκία και το ψευδοκράτος σε αντίθεση με τη διεθνή κοινότητα. Το άνοιγμα των Βαρωσίων, προστίθεται, δεν είναι ενάντια παρά τις αποφάσεις του ΣΑ των ΗΕ, αλλά κάτι που πρέπει να γίνει με τη συγκατάθεση όλων των ενδιαφερόμενων πλευρών που προσπαθούν για μια λύση στο Κυπριακό εδώ και χρόνια.''Και εάν το θέμα από την ανθρωπιστική πλευρά, είναι ενέργειες που θα ψυχράνουν για πάντα τις δύο κοινότητες και θα παγιώσουν τη διχοτόμηση, ενώ στο επίκεντρο τέτοιων ενεργειών δεν είναι πραγματικά ο άνθρωπος''. Σημειώνει δε ότι τα Βαρώσια δεν έχουν να κάνουν με 5-10 μεγάλες εταιρείες Ε/κ ή ατόμων εκ Τουρκίας, αλλά ανεξαρτήτως εθνικής προέλευσης, μια περιοχή όπου μπορεί να επιτευχθεί μέγιστο όφελος για να διαμοιραστεί ο κοινωνικο - πολιτιστικός πλούτος και η οικονομία για όλους τους Κύπριους.Τονίζουν δε ότι η επανένωση της διαμοιρασμένης πόλης των Βαρωσίων μπορεί να αποτελέσει το κλειδί για την επανένωση ολόκληρης της Κύπρου, αλλά και ένα μέρος όπου μπορεί να πειραματιστούν οι Κύπριοι για μια κοινή διαβίωση. Για να μπορέσει αυτό να πραγματοποιηθεί, τονίζεται, χρειάζεται ένα μοντέλο διοίκησης που θα επιτρέπει την επιστροφή όλων των νόμιμων ιδιοκτητών υπό ασφάλεια και αυτό είναι υπό την διοίκηση των ΗΕ.