Όχι στη λιτότητα

«Αυτό είναι η αρχή της μάχης, όχι το τέλος», είπε σε 100.000 διαδηλωτές από όλη την Ευρώπη ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Συνομοσπονδίας Συνδικάτων (ΕΤUC) Τζον Μονκς, χαιρετίζοντας την πρώτη πανευρωπαϊκή κινητοποίηση κατά των μέτρων λιτότητας και της αποδόμησης του κοινωνικού κράτους.

Την ίδια ώρα στην έδρα των ευρωπαϊκών οργάνων συζητιόταν η γερμανική πρόταση για επιβολή σκληρών κυρώσεων -που φτάνουν έως τη στέρηση ψήφου- στις χώρες που παραβιάζουν το 3% του ελλείμματος στο Σύμφωνο Σταθερότητας.

«Οχι στη λιτότητα» φώναξαν χιλιάδες διαδηλωτές στις Βρυξέλλες. Η βελγική αστυνομία δημιούργησε φρούριο γύρω από την Κομισιόν και συνέλαβε 218 άτομα

Η χθεσινή ημέρα ήταν ουσιαστικά η πρώτη «γενική πρόβα κοινωνικής αντίστασης» στη Γηραιά Ηπειρο, με συγκεντρώσεις και πορείες σε 13 ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, με την πρώτη γενική απεργία ύστερα από 8 χρόνια στην Ισπανία και δεκάδες εστίες έντασης και συμπλοκών με την αστυνομία, που οδήγησαν στη σύλληψη δεκάδων διαδηλωτών και σε αρκετούς τραυματισμούς (ευτυχώς, κανέναν σοβαρό).

Η βελγική αστυνομία δημιούργησε «φρούριο» γύρω από το κτίριο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, συνέλαβε 218 άτομα για μικροαδικήματα και πραγματοποίησε 1.500 εξακριβώσεις στοιχείων. Στην Ισπανία η γενική απεργία συνοδεύτηκε από 74 συλλήψεις σε Μαδρίτη, Βαρκελώνη, Ανδαλουσία, Βαλένθια και Αλικάντε.

Περίπου 10 εκατομμύρια Ισπανοί συμμετείχαν στην πρώτη γενική απεργία ύστερα από 8 χρόνια

«Οχι στη λιτότητα», «Προτεραιότητα στις θέσεις εργασίας και στην ανάπτυξη», έγραφαν τα πανό συνδικαλιστικών αντιπροσωπιών από 50 χώρες, που συγκρότησαν τη μεγαλύτερη διαδήλωση των τελευταίων δεκαετιών στη βελγική πρωτεύουσα.

Αντιπροσωπεία των συνδικάτων επιδίωξε συνάντηση με τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο, ο οποίος είπε σε δημοσιογράφους ότι «έχει επίγνωση του κοινωνικού αντίκτυπου» των αντιλαϊκών μέτρων. Επέμεινε, όμως, ότι οι κυβερνήσεις και οι ευρωπαϊκοί θεσμοί τα θεωρούν μονόδρομο για την έξοδο από την κρίση. Εκτός από τις Βρυξέλες και την Αθήνα, πορείες αρκετών χιλιάδων ατόμων έγιναν σε Ρώμη, Παρίσι, Λισαβόνα, Δουβλίνο, Ρίγα, Βαρσοβία, Πράγα, Βουκουρέστι, Βίλνιους, Λευκωσία και Βελιγράδι.

Δέκα εκατομμύρια απεργοί στην Ισπανία

Ικανοποιημένα από τη συμμετοχή 10 εκατομμυρίων Ισπανών εργαζομένων στη χθεσινή γενική απεργία δήλωσαν τα ισπανικά συνδικάτα, ανεβάζοντας το ποσοστό συμμετοχής σε 70%. Αντίθετη γνώμη είχε η κυβέρνηση Θαπατέρο, που χαρακτήρισε τη συμμετοχή κατώτερη του αναμενόμενου.

Σύμφωνα, πάντως, με την «Ελ Παΐς» παρέλυσε ο βιομηχανικός τομέας, υπήρξαν προβλήματα στις συγκοινωνίες και σημειώθηκαν τουλάχιστον 11 τραυματισμοί σε συμπλοκές απεργών με την αστυνομία σε διάφορα σημεία της χώρας.

Τα συνδικάτα αυτοκινητιστών έστησαν μπλόκα σε οδικές αρτηρίες της Μαδρίτης, της Βαρκελώνης και άλλων μεγάλων πόλεων, εμποδίζοντας την τροφοδοσία της αγοράς με βασικά είδη διατροφής (κρέας, φρούτα, ψάρι και λαχανικά). Τα πολιτικά συμπεράσματα είναι πάντως ασαφή, καθώς η κυβέρνηση δεν κάνει πίσω στις σκληρές μεταρρυθμίσεις, αλλά προσπαθεί και να βρει κοινό τόπο συνεννόησης με τα συνδικάτα.

Ο υπουργός Εργασίας Σελεστίνο Κορμπάτσο έστειλε συμφιλιωτικό μήνυμα στις ηγεσίες των συνομοσπονδιών UGT (πρόσκειται στην Αριστερά) και CCOO, χαιρετίζοντας την υπεύθυνη στάση τους στο θέμα της διάθεσης προσωπικού ασφαλείας στις μεταφορές και στις δημόσιες υπηρεσίες.

Τα ισπανικά συνδικάτα επιμένουν ιδιαίτερα στην αναθεώρηση των ελαστικών μορφών εργασίας που προωθεί η κυβέρνηση, ταυτόχρονα με τη μείωση κατά 5% των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων και την αύξηση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης από τα 65 στα 67 χρόνια. Στην επαρχία Αστούριας δεκάδες ανθρακωρύχοι μπλόκαραν την εθνική οδό καίγοντας λάστιχα, ενώ στα ισπανικά αεροδρόμια ματαιώθηκε το 36% των πτήσεων.

(Γιάννης Παπαδάτος)

...........................................................................................

Εκδήλωση διαμαρτυρίας πραγματοποίησαν την Τετάρτη συνδικαλιστικές οργανώσεις της Κύπρου στο πλαίσιο πανευρωπαϊκών κινητοποιήσεων κατά της ακρίβειας, της ανεργίας, της αισχροκέρδειας, της φοροδιαφυγής και της λιτότητας.

Στην εκδήλωση συμμετείχαν περίπου 1500 μέλη των συμβουλίων των οργανώσεων ΠΑΣΥΔΥ, ΣΕΚ, ΔΕΟΚ, ΕΤΥΚ, ΟΕΛΜΕΚ, ΟΛΤΕΚ, ΠΟΕΔ, της οργάνωσης Πρεσβυτέρων Κύπρου και της Συνομοσπονδίας Εργατικών Συνδικάτων.

Οι εργαζόμενοι πορεύθηκαν προς το Υπουργείο Οικονομικών και επέδωσαν υπόμνημα, στο οποίο διακηρύσσουν την έντονη αντίθεσή τους σε απροκάλυπτες μεθοδεύσεις, όπως υποστηρίζουν, για να επωμισθούν οι εργαζόμενοι της επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης.

Απαιτούν, μεταξύ άλλων, εγγύηση αξιοπρεπών μισθών και συντάξεων, νέες θέσεις εργασίας, προστασία της αγοραστικής δύναμης των μισθών, πάταξη της φοροδιαφυγής και εγκατάλειψη οποιωνδήποτε σχεδιασμών για διαφοροποίηση της Αυτόματης Τιμαριθμικής Αναπροσαρμογής. Ακολούθως πορεύθηκαν στη Βουλή και επέδωσαν το υπόμνημα στον πρόεδρο του Σώματος Μάριο Καρογιάν.

(www.athina984.gr)

Εμείς, οι άλλοι και οι "Νεορατσιστές"

του Νίκου Τριμικλινιώτη



Από τη δεκαετία του 1960 παρατηρείται μία διαδικασία αντικατάστασης της ρατσιστικής ιδεολογίας που συγκροτείται με βάση τη βιολογική διαφορά από εκείνη που τείνει να «θεσμοποιήσει» την πολιτισμική διαφορά ως πυρήνα του σύγχρονου ρατσισμού. […] η μετατόπιση αυτή ποικίλει ανάλογα με τα «αντικείμενα» του ρατσισμού: […] χαρακτηριστικό παράδειγμα του «ρατσισμού χωρίς ράτσα». Ο «βιολογικός» ρατσισμός είναι η έκφραση της ιδεολογίας των κληρονομικών διαφορών και του σωματικού «φαντάσματος» (εγγραφή ψυχοκοινωνιολογικών χαρακτηριστικών στο ανθρώπινο σώμα). Αντίθετα, ο «κουλτουραλισμός» (δηλ. η θεωρία των πολιτισμικών διαφορών) κατόρθωσε να συγκαλύψει επιφανειακά την ιδέα της ιεραρχίας, η οποία όμως παρουσιάζεται ως αναγκαία συνθήκη «ταξινόμησης» των διαφορετικών πολιτισμών. […] Οι νέες «φυλές», στις σύγχρονες κοινωνίες, είναι, οι μετανάστες και οι «κοινωνικά αποκλεισμένοι». Σ' αυτές τις νέες κατηγορίες εφαρμόζονται πολιτικά και ανθρωπολογικά σχήματα αποκλεισμού τα οποία θεμελιώνονται στη βάση ενός τριπλού καθορισμού (ταξική καταγωγή, εθνική προέλευση, κοινωνική παθολογία). Παράλληλα, μέσω αυτών των νέων κατηγοριών πραγματοποιείται αποτελεσματικά η καθημερινή ιδεολογική αναστροφή των πραγματικών κοινωνικών σχέσεων.
Ε.Μπαλιμπάρ «Υπάρχει νέο-ρατσισμός;»

Το 2002 στα πλαίσια έρευνας για την μετανάστευση στην Κύπρο διεξήγαγα συνεντεύξεις με λειτουργούς κυβερνητικών τμημάτων. Εντύπωση μου είχε προξενήσει λειτουργός τότε του υπουργείου εργασίας, ο οποίος ανέπτυξε τον εξής συλλογισμό: «οι μετανάστες φταίνε που υπάρχει βία και οι νέοι μας δεν σέβονται σήμερα τους μεγαλύτερους τους…» Με είδε ότι δυσκολευόμουν να τον παρακολουθήσω και μου λέει: «Άμαν έχεις τον μαύρο σπίτι σου, εν θα τον δέρνεις; Εν να τον δέρεις. Έτσι τα παιδιά μας βλέπουν να συμπεριφερόμαστε σ’ αυτούς και μαθαίνουν να τις δέρνουν και να μην σέβονται τους μεγαλύτερους τους…» Κι όταν τον υπενθύμισα ότι τον ηχογραφώ απαντά καθησυχαστικά: «Μα εν για να τα γράψεις που σου τα λέω!»

Αυτό το παράδειγμα είναι αρχέτυπο μιας προσέγγισης που χωρίς αναστολές ορίζει ως κατώτερο τον «μαύρο» δηλ. τον οποιοδήποτε πολίτης τρίτης χώρας από τον παγκόσμιο νότο (Ασία, Αφρική, Λατινική Αμερική). Ωστόσο, παράλληλα με τέτοιες πρωτόγονες ψευδο-θεωρίες περί «βιολογικού ρατσισμού» που υπάρχουν, έχουμε και τον νέο ρατσισμό, όπως τον απεικονίζει ο Γάλλος φιλόσοφος: Έχει εκλεπτυνθεί ή «εκσυγχρονιστεί» εφόσον είναι πλέον κοινωνικά-πολιτικά απαράδεκτο να μιλούμε με όρους «ανώτερης-κατώτερης φυλής». Ιδίως μετά την ένταξη στην ΕΕ, υπάρχουν θεσμοί, εργαλεία και νομοθεσίες που τα απαγορεύουν αυτά• υπάρχουν οργανώσεις και ακτιβιστές που αντιστέκονται.

1. Νέο-ρατσισμός = Κλοπή της απόλαυσης

Ο «σοβινισμός της ευημερίας» έχει τον χαρακτήρα της «κλοπής της απόλαυσης» του έθνους, όπως τόσο εύστοχα αναλύει ο Σλάβοϊ Ζίζεκ. Τι άλλο είναι παρά τέτοιο είναι το παράδειγμα του κ. Μορφίτης, πρώην λειτουργού υπουργείου εργασίας και νυν στέλεχος ΕΥΡΩΚΟ, όταν θεωρεί ότι οι αιτητές ασύλου και οι μετανάστες «απολαμβάνουν αγαθά από τον Κυπριακό παράδεισο» (Σημερινή 23/7/2010); Ή όταν τον σεκοντάρει ο κ. Ρότσας, πρώην βουλευτής και στέλεχος του ΔΗΣΥ, ότι παίρνουν «χρυσά επιδόματα» (Σημερινή 12.8.2010), πως αλλιώς μπορούμε να θεωρήσουμε τις απόψεις τους; Είναι τυχαίο ότι όσα λένε φιλοξενούνται διάφορες ρατσιστικές ιστοσελίδες όπως «Ελληνική Αντίσταση», «ΕΜΠΡΟΣΘΟΦΥΛΑΚΑΣ» και ΕΛΑΜ που εγκρίνουν και επαυξάνουν τον ίδιο «πολιτικό λόγο»;

2. Αυτοπαρουσιάζονται ως θύματα, υπερασπιστές της εθνικής/πολιτιστικής κληρονομιάς και σωτήρες του απειλημένου έθνους

Ακούμε συχνές αναφορές σε «αγεφύρωτες πολιτιστικές ή/και θρησκευτικές διαφορές μεταξύ εμάς των πολιτισμένων και νομοταγών πολιτών», και των «άλλων» που δεν έχουν την κουλτούρα της δημοκρατίας• δέρνουν τις γυναίκες τους• δεν σέβονται, κλέβουν• εγκληματούν (βλ. καθημερινά το πρόγραμμα του Γιώργου Γεωργίου και Μυλωνά στον «Λόγο» ή δηλώσεις της γνωστής ομάδας αισθάνεται απειλημένη). Οι «άλλοι» φορτώνονται για πάσα κακό σάμπως και δεν έχει Κύπριους που κάνουν τέτοια. Η κουλτούρα μας, η οικονομία μας, ο δημόσιος χώρος μας απειλούνται από τον «άλλο» - ιδίως όταν έχουμε και το κυπριακό που προσφέρεται ως αιτιολόγηση για μέτρα έκτακτης ανάγκης. Θα μπορούσε ωστόσο να λειτουργήσει ακριβώς αντίθετα: «Δεν θα επιτρέψουμε εμείς που έχουμε υποφέρει τέτοια».

Η χώρα απειλείται λένε και «οι ε/κ γίνονται πολίτες β’ κατηγορίας» (Μορφίτης, Σημερινή 23/7/2010), ενώ «οι λαθρομετανάστες απειλούν την κυριαρχία μας» (Ρότσας, Σημερινή 12.8.2010). Το μίσος δικαιολογείται ως αντίσταση. Οι αιτητές ασύλου περιγράφονται ως «εισβολείς» που «απειλούν τον ελληνισμό την Κύπρου», φτάνοντας μάλιστα στο σημείο να αποκαλούν τον υπουργό εσωτερικών «πέμπτη φάλαγγα κατά του ελληνικού στοιχείου» (Ρότσας, Σημερινή 12.8.2010). Άλλος χαρακτηριστικός τίτλος ήταν «Ενθαρρύνοντας την πληθυσμιακή μας αλλοίωση» (Χρ. Ρότσας, «Αλήθεια» 12.11.2009), ενώ τα ίδια λέει η «Κίνηση για τη Σωτηρία της Κύπρου» στα δύο βιβλιαράκια τους. Πώς μπορεί να χαρακτηριστεί η θέση ότι οι μετανάστες «εισβάλλουν» για να εποικίσουν τη χώρα, να αλλοιώσουν το δημογραφικό μας χαρακτήρα και εν γένει θα μας εξαφανίσουν;
Οι αναφορές σε «αφροασιατικές», «Μουσουλμανοασιατικές» και «Τουρκο-ασιατικές» ορδές που εισβάλλουν και «γεννοβολούν» καλλιεργούν τον πανικό, τη ξενοφοβία και το ρατσισμό και ξεκάθαρα δημιουργούν κλίμα φυλετικού μίσους. Σ΄ αυτό το πλαίσιο έχει υιοθετηθεί από αυτούς ο λόγος των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όπως το Βρετανικού BNP και το Λεμπενικό Front Nationale στη Γαλλία μιλούν για «δικαιώματα για λευκούς» (rights for whites).

Είχε λοιπόν άδικο ο υπουργός εσωτερικών σε πρόσφατο άρθρο του να συγκρίνει τον λόγο τους με αυτό του ΕΛΑΜ;

3 Προσφέρουν απλουστευτικό ερμηνευτικό κλειδί και η μετανάστευση λειτουργεί ως υποκατάστατο της φυλής με στρεβλή πληροφόρηση στα ΜΜΕ

Τι πετυχαίνουν με αυτά; Για τα σύγχρονα κοινωνικά αδιέξοδα προβάλλεται σοφιστική και αυταπόδεικτη ερμηνεία, αλλά και λύση: «Πριν έρθουν αυτοί, καλά ήμασταν…». Αποπροσανατολίζουν από την πραγματική λύση των προβλημάτων. Συσκοτίζουν και αποκρύπτουν. Μήπως οι σχεδόν 3 εκ. επισκέπτες στην χώρα που αποτελούν την κύρια πηγή εισοδήματος δεν αποτελούν απειλή πολιτιστικής αλλοίωσης; Ή ότι το 55% της οικονομικής μας ανάπτυξης τα τελευταία 20 χρόνια οφείλεται στην εργασία των μεταναστών γιατί παρασιωπείται (βλ. σχετικές έρευνες 2001, 2005, 2008, Δοκίμια Οικονομικής Πολιτικής, Πανεπιστήμιο Κύπρου);
Εκμεταλλευόμενοι περιπτώσεις Κυπρίων που χρειάζονται οικονομική στήριξη από το κράτος πρόνοιας: το 2009 είχαμε 25000 λήπτες δημοσίου βοηθήματος- τώρα μας φταίνε οι 1700 μη Κύπριοι και 250 τ/κ.

Η Κύπρος την εποχή της μετανάστευσης

Η σημερινή εποχή που χαρακτηρίζεται από ραγδαίες μεταβολές κι αντιφάσεις έχει εύλογα χαρακτηριστεί ως η εποχή της μετανάστευσης. Ο αριθμός των μεταναστών ανά το παγκόσμιο υπολογίζεται γύρω στα 250 εκατομμύρια. Ένα από τα χαρακτηριστικά της ανθρώπινης ιστορίας είναι και τα μεγάλα μεταναστευτικά ρεύματα που χρονολογούνται πριν από 6 χιλιάδες χρόνια.

Μπορούμε να οικοδομήσουμε μια Κύπρο με τους μετανάστες, χωρίς ρατσισμό και ξενοφοβία. Μπορούμε να αφήσουμε πίσω όσους θέλουν να μας πάνε σε άλλες εποχές και άλλα καθεστώτα.

Το καλέμι, τεύχος 13

ΚΑΛΕΜΙ13

ανακοίνωση των κυπριακών συντεχνιών για την οικονομική κρίση

7 Σεπτεμβρίου 2010
Κυρία Αντρούλλα Καμιναρά
Επικεφαλής Ευρωπαϊκής Ένωσης στη Κύπρο
Λευκωσία


Κυρία,

Η Παγκόσμια Συνδικαλιστική Ομοσπονδία –ΠΣΟ- έχει προκηρύξει την 7η Σεπτεμβρίου ως
ημέρα Παγκόσμιας Δράσης και κινητοποιήσεων των εργαζομένων και των προοδευτικών
δυνάμεων σε όλο τον κόσμο ενάντια στην προσπάθεια να φορτωθεί η κρίση του
καπιταλιστικού συστήματος και του νεοφιλελεύθερου μοντέλο οικονομικής ανάπτυξης στους
εργαζόμενους και στους απλούς ανθρώπους, ενάντια στις αντιλαϊκές πολιτικές, στην
απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων και την αφαίρεση δικαιωμάτων που κατέκτησαν οι
εργαζόμενοι με αγώνες και θυσίες.
Ανταποκρινόμενη σ’ αυτή την έκκληση η ΠΕΟ η DEV-İŞ, KTAMS, KTÖS, KTOEÖS, BES ως
μέλη της Παγκόσμιας Συνδικαλιστικής Ομοσπονδίας διοργάνωσαν πορεία διαμαρτυρίας
σήμερα, Τρίτη 7 Σεπτεμβρίου 2010, με τη μαζική συμμετοχή εργαζομένων.
Οι συμμετέχοντες στην εκδήλωση υιοθέτησαν ψήφισμα για να δοθεί στην Αντιπροσωπεία της
Ευρωπαϊκής Ενωσης στην Κύπρο και να διαβιβαστεί στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
ΨΗΦΙΣΜΑ
Οι εργαζόμενοι όλου του κόσμου βιώνουν τις επιπτώσεις μιας τεράστιας οικονομικής κρίσης,
η οποία αποδεικνύεται πιο βαθιά και πιο εκτεταμένη και μακρόχρονη από εκείνη που όλοι
υπολόγιζαν. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη κρίση που βίωσε η ανθρωπότητα μετά το κραχ του
1929, η οποία πλήττει κυρίως τους εργαζόμενους και τα αδύνατα στρώματα του λαού
υποσκάπτοντας το βιοτικό τους επιπέδου.
Όπως γίνεται κάθε φορά, οι κυρίαρχοι οικονομικοί κύκλοι προσπαθούν να φορτώσουν το
βάρος της κρίσης στις πλάτες των εργαζομένων, οι οποίοι δεν ευθύνονται καθόλου για αυτή
τη κρίση, εντούτοις όμως καλούνται να πληρώσουν τα σπασμένα του συστήματος, τη κρίση
του καπιταλισμού και του νεοφιλελευθερισμού.
Όπως έχει αποδειχτεί στην πράξη, η καπιταλιστική, νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση της
οικονομίας με τον τρόπο που αυτή πραγματοποιείται οδηγεί τελικά στη διεύρυνση του
χάσματος μεταξύ πλούσιων και φτωχών χωρών, ενώ άνθρωποι σε πολλά μέρη του πλανήτη
μας υποφέρουν από την πείνα τις αρρώστιες και την έλλειψη βασικών αγαθών.
Στο χώρο της Ευρωπαϊκής Ενωσης θεωρούμε ότι η επιμονή των κυρίαρχων κύκλων της Ε.Ε
να εφαρμόζουν τις ίδιες αποτυχημένες νεοφιλελεύθερες πολιτικές που ευθύνονται για την
κρίση, ως απάντηση για αντιμετώπιση των προβλημάτων που αυτή συσσώρευσε, όχι μόνο
δεν εξυπηρετεί τα συμφέροντα των εργαζομένων και την κοινωνική συνοχή στην Ευρώπη
αλλά υποσκάπτει το κοινωνικό μοντέλο το οποίο οραματίστηκαν και για το οποίο
αγωνίστηκαν οι λαοί της Ευρώπης.
Η επιμονή στην προώθηση των αρρύθμιστων και απροστάτευτων «ευέλικτων μορφών
εργασίας» και της λεγόμενης ευελιξίας και ασφάλειας(flexicurity) καθώς και η επιτάχυνση των
ιδιωτικοποιήσεων με πρόσχημα τη λεγόμενη ανταγωνιστικότητα της ευρωπαϊκής οικονομίας,
ενισχύουν την πίεση πάνω στα εργατικά δικαιώματα και προωθούν την απορύθμιση των
εργασιακών σχέσεων και την αχρήστευση των συλλογικών συμβάσεων
Με ανησυχία διαπιστώνουμε ότι συνεχίζουν να προωθούνται αντιλαϊκές πολιτικές, οδηγίες
και μια σειρά νομοθετήματα για τα οποία το συνδικαλιστικό κίνημα έχει έντονα διαφωνήσει
όπως είναι η προώθηση της νέας Στρατηγικής Απασχόλησης 2020 στα αχνάρια της
αποτυχημένης Στρατηγικής της Λισσαβόνας,
Ιδιαίτερα αυτή την κρίσιμη περίοδο που διερχόμαστε, οι εργαζόμενοι αντιμετωπίζουν τον
κίνδυνο της περαιτέρω επιδείνωσης της θέσης τους που προέρχεται από υπόσκαψη της
κοινωνικής τους ασφάλισης, την ανεξέλεγκτη αύξηση στα όρια αφυπηρέτησης, την
συρρίκνωση των κονδυλίων που αφορούν στις κοινωνικές παροχές, στην αύξηση της
ανεργίας καθώς και στα φαινόμενα της έξαψης του ρατσισμού και της ξενοφοβίας που
γίνονται ολοένα και πιο έντονα.
Το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα διεθνώς και ιδιαίτερα στο χώρο της Ευρώπης δεν μένει
απαθές μπροστά σε αυτή την κατάσταση και δεν θα ανεχθεί τις συνέπειες της κρίσης να τις
πληρώσουν οι εργαζόμενοι.
• Η οικονομική κρίση θα πρέπει να αντιμετωπιστεί με δίκαιο καταμερισμό των
οικονομικών βαρών, χωρίς να επηρεάζονται τα κεκτημένα και δικαιώματα των
εργαζομένων.
• Διεκδικούμε από την Ευρωπαϊκή Ένωση προστασία και ενίσχυση του κοινωνικού
κράτους ως παράγοντα δικαιότερης κατανομής του πλούτου και ως έκφρασης
κοινωνικής αλληλεγγύης.
• Απορρίπτουμε την υιοθέτηση και εφαρμογή οδηγιών οι οποίες στο όνομα της
απελευθέρωσης των αγορών απειλούν την πλήρη και μόνιμη απασχόληση και την
ισχύ των συλλογικών συμβάσεων.
• Διεκδικούμε προστασία της σταθερής και ρυθμισμένης εργασίας και στήριξη του
δικαιώματος της οργάνωσης και της συλλογικής διαπραγμάτευσης.
• Επιδιώκουμε την αντιμετώπιση της απασχόλησης ως μέσο βελτίωσης της
ανταγωνιστικότητας και όχι ως αποτέλεσμα της.
Ε/κ και Τ/κ εργαζόμενοι, συνεχίζοντας σταθερά τους κοινούς μας αγώνες και την κοινή δράση,
ενώνουμε την φωνή μας με τους εργαζόμενους όλου του κόσμου στην βάση των αξιών της
εργατικής τάξης, την ενότητα και την αλληλεγγύη, για προάσπιση των εργατικών κεκτημένων
και δικαιωμάτων που κερδίθηκαν με αγώνες και θυσίες.
Για ακόμα μια φορά, υπογραμμίζουμε ότι για εμάς τους Κύπριους εργαζομένους, καμιά
κατάκτηση και κανένα δικαίωμα δεν μπορεί να είναι μόνιμο και σταθερό καθ‘ όσον η πατρίδα
μας συνεχίζει να παραμένει μοιρασμένη. Επιβεβαιώνουμε ότι, για το ταξικό συνδικαλιστικό
κίνημα της Κύπρου, βασικός και πρωταρχικός μας στόχος παραμένει η λύση του Κυπριακού
και η επανένωση του τόπου μας και του λαού μας.

Οργανώσεις Μέλη της ΠΣΟ στην Κύπρο

Παγκύπρια Εργατική Ομοσπονδία (ΠΕΟ)
Πάμπης Κυρίτσης
Γενικός Γραμματέας
DEV-IS
Mehmet Seyis
President
KTAMS
Ahmet Kaptan
President
KTOS
Sener Elcil
General Secretary
KTOEOS
Adnan Eraslan
President
BES
Birtan Aktolga
President

Φωτογραφίες από το Συναπάντημα Ειρήνης και Επανένωσης, 1η Σεπτεμβρίου 2010

Ζήτω η Ειρήνη! Γιαshασίν Μπαρίsh!, του Σενέρ Ελτζίλ

31.8.2010
Ομιλία πρώτης Σεπτέμβριου

Η μοίρα της ανθρωπότητας, από την αρχή της ύπαρξής της είναι οι πόλεμοι που βασίζονται σε συμφέροντα. Οι δύο μεγάλοι παγκόσμιοι πόλεμοι στον 20ο αιώνα με τη χρήση όπλων μαζικής καταστροφής έδειξαν το μέγεθος της καταστροφής που μπορεί να προκαλέσει ο άνθρωπος.

Ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος, ο οποίος άρχισε την 1η Σεπτεμβρίου 1939 με την επίθεση της Ναζιστικής Γερμανίας στην Πολωνία, είχε ως αποτέλεσμα 52 εκατομμύρια νεκρούς και πολλά περισσότερα εκατομμύρια τραυματίες και αναπήρους. Επιπλέον, η οικονομική, κοινωνική και πολιτιστική καταστροφή που προκάλεσε ήταν τρομακτικών διαστάσεων.

Παρ 'όλες αυτές τις καταστάσεις, ο βαθμός της ανισότητας, της εκμετάλλευσης, της φτώχειας και της εξαθλίωσης αυξάνεται στον κόσμο. Η άνοδος της ανεργίας, το νέο κύμα του ρατσισμού, οι κλιματικές αλλαγές, η καταστροφή του περιβάλλοντος, η μετανάστευση, η απληστία των ιμπεριαλιστικών μονοπωλίων και η κούρσα των εξοπλισμών, είναι οι κύριες αιτίες των πολέμων που συνεχίζονται και καταστρέφουν την παγκόσμια ειρήνη. Στην Παλαιστίνη, στη Ρουάντα και στο Σουδάν, οι εθνοτικές συγκρούσεις συνεχίζονται και με τη δικαιολογία της τρομοκρατίας, οι δολοφονίες και την αιματοχυσία συνεχίζεται στο Ιράκ και το Αφγανιστάν.

Εμείς οι Κύπριοι, ζήσαμε από κοντά τις πίκρες του πολέμου, της καταστροφής και της προσφυγιάς. Από τη δεκαετία του ’50, ο εθνικισμός, ο ρατσισμός και ο σωβινισμός, υποκινούμενοι από τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα, οδήγησαν στη διαίρεση του νησιού μας με τα τραγικά γεγονότα του 1974.

Όλοι οι άλλοι, εκτός από εμάς τους Κυπρίους, διεκδικούν την Κύπρο, ως ένα αβύθιστο αεροπλανοφόρο και προσπαθούν σκληρά για να κρατήσουν την χώρα μας διαιρεμένη. Συρματοπλέγματα, οδοφράγματα και χαρακώματα, φυλάκια τείχη, όπλα, στρατιώτες, φετιχισμός εθνικών σύμβολων που φτάνει σε σοβινισμό. Δεν φέρνουν στη χώρα μας ευτυχία, αλλά δυστυχία. Η έχθρα, το μίσος και οι προκαταλήψεις τροφοδοτούνται από τον διαχωρισμό και τη διαίρεση και κτίζουν εμπόδια στα μυαλά των ανθρώπων.

Υποστηρίζουμε την επί 42 χρόνια συνεχιζόμενη διαδικασία των διαπραγματεύσεων για να καταλήξει σε αποτέλεσμα. Η βασική λύση πρέπει είναι η δημιουργία της διζωνικής, δικοινοτικής ενωμένης ομοσπονδιακής Κύπρου με μία κυριαρχία, μία ιθαγένεια και μία διεθνή ταυτότητα, με βάση την πολιτική ισότητα των δύο κοινοτήτων, βάσει των παραμέτρων των Ηνωμένων Εθνών. Η εφαρμογή μέτρων οικοδόμησης εμπιστοσύνης που αυξάνουν τη συνεργασία μεταξύ των δύο κοινοτήτων είναι απαραίτητη για την εξάλειψη των προκαταλήψεων και την επαναπροσέγγιση των ανθρώπων μας. Η λύση στην Κύπρο θα συμβάλει όχι μόνο στην σταθερότητα στην περιοχή μας, αλλά και στην παγκόσμια ειρήνη.

Εμείς, που πιστεύουμε ότι η ειρήνη είναι μια αρετή, ας πούμε “κανεί πιόν” σε αυτούς που κάνουν πολιτική από το αίμα και τα δάκρυα!
Λέμε “κανεί πιόν” στα συρματοπλέγματα, στα τείχη, στους στρατούς, στα όπλα και στη διαίρεση!
Λέμε “κανεί πιόν” σε αυτούς που μας χρησιμοποιούν ως όμηρους και μας επιβάλλουν πολιτικές αφομοίωσης, ενώ χάνεται χρόνος στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων!
Διότι, αυτό το νησί είναι πολύ μικρό για να μοιραστεί, αλλά αρκετά μεγάλο για τις δύο κοινότητες να ζήσουμε μαζί.

Ζήτω η αδελφοσύνη των λαών!
Ζήτω η Ενωμένη Ομοσπονδιακή Κύπρος!
Ζήτω η Ειρήνη!
Γιαshασίν Μπαρίsh!



Sener Elcil
Γενικός Γραμματέας KTOS