Κύπρος Ελλήνων Χριστιανών

8/2/2009

"Πολίτης"

Διονύση Διονυσίου

Η αρχαία Ελλάδα και αργότερα ο χριστιανισμός και το Βυζάντιο μας παρέδωσαν γίγαντες του πνεύματος, τους οποίους ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου προφανώς αγνοεί. Εάν τους γνώριζε είμαστε σίγουροι ότι δεν θα χρησιμοποιούσε τόσο στενάχωρα και μικρόψυχα τον όρο ελληνοχριστιανική παιδεία για να κατακεραυνώσει έναν πρώην καθηγητή του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και νυν υπουργό Παιδείας της Κύπρου επειδή διαφωνεί μαζί του. Κυρίως όμως δεν θα έκρουε τον κώδωνα του κινδύνου για την ελληνοχριστιανική παιδεία της χώρας με αστήριχτες πληροφορίες που του πασάρουν, για σταυρουδάκια στο English School για κατάργηση των Θρησκευτικών και για παρασυναγωγές καθηγητών με στόχο να παραχαράξουν την ιστορία.Ποιος άραγε μπορεί να υποστηρίξει ότι η ελληνοχριστιανική παιδεία (όπως και όλες οι κουλτούρες και θρησκείες) δεν διαθέτει τεράστιο πλούτο για να μορφωθούν οι νέοι μας στα σωστά πρότυπα: Αυτό που ο Μακαριότατος αποκρύβει εντέχνως πίσω από τις σκαιές και αψυχολόγητες του επιθέσεις είναι ακριβώς η διαφωνία του για το ποια είναι αυτά τα "σωστά πρότυπα".

* Μήπως πρότυπα για τον Μακαριότατο είναι οι νέοι της ΕΦΕΝ τους οποίους φιλοξενεί σε οικήματα της Αρχιεπισκοπής οι οποίοι εισέβαλαν στο English School και ξυλοκόπησαν Τ/Κ μαθητές;

* Μήπως πρότυπα για τον Μακαριότατο είναι οι νεαροί χούλιγκανς με τους αγκυλωτούς σταυρούς στους ώμους, οι οποίοι πρόσφατα έξω από το ΑΠΟΕΛ επιτέθηκαν σε αυτοκίνητα και οικογένειες Τ/Κ τρομοκρατώντας τους;

* Μήπως πρότυπα είναι οι νεαροί που ξυλοκοπούν αλλοδαπούς στην παλιά Λευκωσία γιατί θεωρούν ότι οι μετανάστες μολύνουν την ελληνικότητά τους και τη θρησκεία τους; Για όλα αυτά τα χαμένα και πληγωμένα από το φανατισμό και το ρατσισμό παιδιά, ο Μακαριότατος δεν άρθρωσε ούτε λέξη. Δεν απηύθυνε ούτε μία πατρική νουθεσία. Εκτός βέβαια κι αν συμφωνεί ότι τέτοιου είδους ακρότητες αποτελούν έκφραση πατριωτικού και αντιστασιακού πνεύματος. Απεναντίας βρίσκει πάντα χρόνο (δυστυχώς εκτός τόπου και χρόνου) να διατυπώνει βαρύτατες κατηγορίες εναντίον ανθρώπων που πραγματικά γνοιάζονται για την παιδεία, που προωθούν μέσα από αυτήν την ειρήνη και τη συμφιλίωση. Προφανώς αγνοεί το ολιγόστιχο "Από Βλακεία" του νομπελίστα Γιώργου Σεφέρη: "Ελλάς· πυρ! Ελλήνων· πυρ! Χριστιανών· πυρ! Τρεις λέξεις νεκρές. Γιατί τις σκοτώσατε";

Χριστιανός;

Υποστηρίζω ότι με τον τρόπο που συμπεριφέρεται ο Μακαριότατος δεν έχει καμία σχέση, ούτε με τον ελληνισμό - και το πιο τραγικό γι΄ αυτόν - ούτε με τον χριστιανισμό. Η ταυτότητα της ελληνικότητας σήμερα έχει εξόχως διευκρινισθεί από τον 4ο αιώνα π.Χ. όταν ο Σωκράτης μας εξήγησε ότι το να είναι κανείς Έλληνας δεν είναι θέμα καταγωγής, αλλά αγωγής. Ο Νίκος Δήμου, διερωτώμενος, γίνεται επ' αυτού πολύ πιο παραστατικός: "Ο Νιγηριανός τρίτης γενιάς, που αύριο μπορεί να γίνει καλός Έλληνας ποιητής, θα αντλεί άραγε την αξία του από τον Πίνδαρο";

Ο Έλληνας σήμερα, εάν θέλει να είναι Έλληνας, δεν μπορεί να ανήκει σε μια φαντασιακή κοινότητα που δημιουργήθηκε πριν 2-3 αιώνες, δεν κολλά σε ένα γαλανόλευκο πανί ηλικίας 200 χρόνων, δεν ψάλλει μονότονα έναν εθνικό ύμνο που εξιστορεί πώς σφάξαμε σε μια συγκεκριμένη καμπή της ιστορίας μας τους εχθρούς, δεν δηλώνει εθνικά υπερήφανος επειδή 11 αγράμματοι κλοτσούν μια μπάλα και κερδίζουν άλλους 11 αγράμματους σε κάποιο αγώνα. Έλληνας σήμερα είναι ο εραστής της Δημοκρατίας, της ισότητας, της δικαιοσύνης και των νόμων που οικειοθελώς αποδέχεται. Είναι ο πολίτης του κόσμου ο οποίος πέρα και πάνω από μικρότητες, οικονομικά συμφέροντα και ιδεοληψίες αγαπά τον πλησίον και τους συνανθρώπους του "ως σ΄ εαυτόν". Είναι αυτός που ακολουθεί την προτροπή προς Γαλάτας του ελληνόφωνου εβραίου γίγαντα της σκέψης του Παύλου εκ Ταρσού: "ουκ ένι Ιουδαίος, ουδέ Έλλην, ουκ ένι δούλος ουδέ ελεύθερος, ουκ ένι άρσεν και θήλυ· πάντες γαρ υμείς εις εστέ εν Χριστώ Ιησού" η οποία διατυπώθηκε 1700 περίπου χρόνια πριν τη Γαλλική Επανάσταση. Θα είχε πρόβλημα ο Παύλος αντί "ουκ ένι Ιουδαίος" να έγραφε σήμερα "ουκ ένι Τούρκος"; Βεβαίως αυτό που δεν θα άλλαζε σε τίποτε θα ήταν η τιμωρία του. Τον σταύρωσαν γι΄ αυτό οι Ρωμαίοι ανάποδα. Ανάποδα θα τον σταύρωνε και σήμερα η Ιερά Σύνοδος της Κύπρου με μειοψηφούντα τον Μητροπολίτη Μόρφου Νεόφυτο.

Κατοχή

Βεβαίως κάποιοι ορθά θα υποστηρίξουν ότι στην Κύπρο υπάρχει κατοχή. Ότι η κατάσταση που επικρατεί μας υποχρεώνει να βρισκόμαστε συνεχώς σε άμυνα. Κάπου εδώ είναι που πρέπει να παρεισφρήσει και η ιστορία. Ρόλος δε της ιστορίας είναι να λέει πρώτα και κύρια σε μας μεγάλες και πολλές φορές πικρές αλήθειες θέτοντας αναγκαία ερωτηματικά που πρέπει να απαντήσουμε:* Έχουμε, και ποιες είναι οι ευθύνες μας για την κατοχή;

* Μήπως οι Τούρκοι ήρθαν στην Κύπρο το 1974 χωρίς κανένα λόγο και αιτία;

* Εάν έχουμε κάνει λάθη στην ιστορική μας διαδρομή ποια είναι αυτά; Εάν συνδιαλεχθούμε τίμια με την ιστορία μας τότε σίγουρα ο διάλογος με τους τρίτους θα είναι πολύ πιο καρποφόρος. Είναι αντιχριστιανικό άραγε να αναγνωρίζει κάποιος τα λάθη του; Μήπως δεν είναι σωστό και απόλυτα χριστιανικό ότι αυτός που απολογείται πρώτος μετά από ένα καβγά, έχει το πάνω χέρι και το ηθικό κύρος να καθορίσει στη συνέχεια την ποιότητα μιας νέας σχέσης; Αντί αυτού μείναμε κολλημένοι σε στερεότυπα κούφια συνθήματα και ιδέες κενές περιεχομένου τις οποίες κακομεταχειρίζονται κάποιοι ανεγκέφαλοι: Προσφυέστατα έχει λεχθεί, ότι "δεν υπάρχει μεγαλύτερη δυστυχία από την συνάντηση ενός ηλίθιου με μιαν ιδέα" την οποία ως ηλίθιος δεν μπορεί να κατανοήσει!