«Συμπολίτες/ Συμπολίτισσες!...»

25/1/2009

" Η Καθημερινή" (έκδοση Κύπρου)

Της Κωνσταντίνας Ζάνου

“My fellow citizens!...” (Συμπολίτες/συμπολίτισσες!...): με αυτή την προσφώνηση ξεκίνησε η πρώτη ομιλία του Barack Obama ως Προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών, ενώ ο τηλεοπτικός φακός εστίαζε στα συγκινημένα πρόσωπα των εκατομμυρίων Αμερικανών που τον παρακολουθούσαν – πρόσωπα που αν έβλεπε κανείς ξεχωριστά καμία σχέση δεν θα έλεγε πως έχουν μεταξύ τους. Πράγματι, οι τόσο ανομοιογενείς φυλετικά, εθνοτικά, πολιτισμικά και θρησκευτικά Αμερικανοί πολίτες ενώνονται μόνο από ένα πράγμα: το Αμερικανικό σύνταγμα. Αυτό που τους καθιστά ενιαίο σύνολο είναι αποκλειστικά η ιδιότητα τους ως πολίτες του Αμερικανικού κράτους, ως συμμέτοχοι των δημοκρατικών αξιών που πηγάζουν από το σύνταγμά τους. Με άλλα λόγια, αποτελούν, πέρα και πάνω απ’ όλα, μια κοινωνία των πολιτών.
Ας δούμε τώρα τι γίνεται στα καθ’ ημάς. Η επικρατέστερη προσφώνηση προς τους Κύπριους πολίτες από τον εκάστοτε Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας είναι η εξής: «Ελληνικέ Κυπριακέ Λαέ!...» (ας θυμηθούμε λίγο τον Μακάριο) ή «Αξιότιμε Κυπριακέ Λαέ!...» (από μεταγενέστερους Προέδρους). Αυτή η τελευταία συνοδεύεται συνήθως και από μια αναφορά στους «Τουρκοκύπριους συμπατριώτες μας», που προστίθεται κάπου στο τέλος της ομιλίας ή, μόνο πολύ προσφάτως, από τον νυν Πρόεδρο, αμέσως μετά την αρχική προσφώνηση. Όπως και να ‘χει, οι Τουρκοκύπριοι έπονται πάντα του «Κυπριακού λαού», που νοείται έτσι ως «Ελληνοκυπριακός». Και φυσικά ποτέ δεν έχουμε αναφορά στην έννοια του πολίτη πέραν πάσης εθνικο-θρησκευτικής ιδιότητας.
Οι παρατηρήσεις επί των προσφωνήσεων δεν γίνονται απλώς χάριν ευφυολογίας. Σκοπός μου είναι, αντίθετα, να προβληματίσω τον αναγνώστη γύρω από ένα πολύ σημαντικό θέμα: αυτό της πολιτικής κουλτούρας. Η αντιδιαστολή ανάμεσα στις προσφωνήσεις των εκάστοτε Αμερικανών και Κυπρίων Προέδρων είναι δηλωτική μιας εκ διαμέτρου αντίθετης κατανόησης του κράτους, του έθνους και της πολιτικής.
Όπως πολύ καλά αναλύεται από τον πολιτικό επιστήμονα Νιαζί Κιζιλγιουρέκ στο βιβλίο του «Κύπρος: το Αδιέξοδο των Εθνικισμών» (Αθήνα 1999), οι ιστορικές συνθήκες που οδήγησαν στη δημιουργία της Κυπριακής Δημοκρατίας, και πιο συγκεκριμένα η πρόσληψη της γέννησης του Κυπριακού κράτους ως αναγκαστικού συμβιβασμού ανάμεσα σε δύο ανεκπλήρωτα εθνικά-ενωτικά κινήματα, έφεραν σε θέση αντιπαράθεσης την εθνική και την πολιτική ταυτότητα των Κυπρίων. Για πολλά χρόνια, όσο το όραμα της Ένωσης ήταν ακόμα έκδηλα ζωντανό, η Ελληνοκυπριακή και αργότερα η Τουρκοκυπριακή πολιτικο-διανοητική ελίτ πολεμούσε η καθεμιά ξεχωριστά το κράτος εν ονόματι του έθνους. Αλλά και αργότερα, όταν είχε πια – επιφανειακά τουλάχιστον – πεθάνει κάθε προσδοκία Ένωσης, οι Κύπριοι δεν έπαψαν να αντιμετωπίζουν οποιαδήποτε πρόταση πολιτικής λύσης και κρατικής συγκρότησης με καχυποψία, ως μια ενδεχόμενη λύση ηττημένων προσδοκιών.
Η ανισόρροπη σχέση που δημιουργήθηκε ανάμεσα σε εθνική καταγωγή και πολιτειακή υπόσταση εμπόδισε την ανάπτυξη μιας πολιτικής νοοτροπίας που να αντιμετωπίζει τους Κύπριους ως μια κοινωνία των πολιτών. Ενώ υποτιμήθηκε η ατομική ιδιότητα του Κύπριου ως πολίτη, υπερτιμήθηκε η συλλογική του ιδιότητα ως μέλους μιας από τις απαρτίζουσες το κράτος εθνο-θρησκευτικές κοινότητες. Με λίγα λόγια, στην Κύπρο δεν νοείται πολιτική-πολιτειακή ταυτότητα που να μην περνάει δια μέσου της εθνικής-θρησκευτικής. Στο πλαίσιο μιας νοοτροπίας όπου θρησκεία, γλώσσα, εθνική καταγωγή και κρατική υπόσταση θεωρούνται αναπόσπαστο και οργανικό σύνολο, έθνος και κράτος ταυτίζονται απολύτως, εξοβελίζοντας οποιαδήποτε έννοια της ιδιότητας του πολίτη ως ενοποιητικού στοιχείου.
Είναι καιρός νομίζω να τακτοποιήσουμε την ανισόρροπη αυτή σχέση. Να συνειδητοποιήσουμε πως η ταύτισή μας με ένα σύνολο που καθορίζεται ως τέτοιο μόνο από το σύνταγμά του και την ιδιότητα του πολίτη που απορρέει από αυτό, δεν απειλεί διόλου την επιβίωση των εθνοτικών και άλλων πολιτισμικών μας χαρακτηριστικών. Να προχωρήσουμε χωρίς φόβους και καχυποψίες στην οικοδόμηση ενός κράτους που θα βασίζεται, όχι στην έννοια του έθνους, αλλά του πολίτη και της κοινωνίας των πολιτών.
i Η κ. Κωνσταντίνα Ζάνου είναι διδάκτωρ ιστορίας του Πανεπιστημίου της Πίζας και του Ευρωπαϊκού Διδακτορικού Κοινωνικής Ιστορίας της Ευρώπης και της Μεσογείου.

Εγκύκλιος της ΟΕΛΜΕΚ σχετικά με την Ημέρα Μνήμης Μακαρίου

Λευκωσία, 19 Ιανουαρίου 2009

Προς Διευθυντές / Διευθύντριες Μέσης, Γενικής και Τεχνικής Εκπαίδευσης
(με την παράκληση όπως διαβαστεί σε συνεδρία του Καθηγητικού Συλλόγου)

Θέμα: Διευκρινιστική απάντηση στο Μήνυμα του Υπουργού Παιδείας και Πολιτισμού για τη Μνήμη Εθνάρχη Μακαρίου.

Αγαπητοί συνάδελφοι / συναδέλφισσες,

Με αφορμή το Μήνυμα του Υπουργού Παιδείας και Πολιτισμού για τη μνήμη του Εθνάρχη Μακαρίου, η Οργάνωσή μας είχε εκφράσει τη διαμαρτυρία της προς τον Υπουργό Παιδείας για σημεία που υπάρχουν στη δεύτερη παράγραφο του μηνύματος και αναφέρονται στις διακοινοτικές συγκρούσεις και τα οποία επιδέχονται παρερμηνείες. Η ΟΕΛΜΕΚ έκανε έκκληση όπως το επίμαχο σημείο αφαιρεθεί και σταλεί διορθωτική ανακοίνωση.
Δυστυχώς ο Υπουργός Παιδείας δεν προχώρησε στη διόρθωση του Μηνύματος και ως εκ τούτου, προς αποκατάσταση της αλήθειας, θέλουμε να επισημάνουμε τα εξής:

Στην περίοδο από το 1960‐1974 η Κυπριακή Δημοκρατία, υπό την προεδρία του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου, πέτυχε μια σημαντική οικονομική και κοινωνική πρόοδο. Ιδιαίτερα στους τομείς της Εκπαίδευσης, της υγείας και της κοινωνικής πρόνοιας. Την ίδια περίοδο, η Κυπριακή Δημοκρατία, παρά την υπόσκαψή της από ξένες δυνάμεις, υπήρξε ένα από τα πιο δραστήρια μέλη του Κινήματος των Αδεσμεύτων. Παράλληλα, όμως, ο κυπριακός λαός στο σύνολό του βίωσε αιματηρές και βίαιες συγκρούσεις. Στα πρώτα χρόνια της Κυπριακής Δημοκρατίας (1960‐1963) η Τουρκία εξόπλισε την εξτρεμιστική οργάνωση των Τουρκοκυπρίων Τ.Μ.Τ., η οποία έθεσε κάτω από τον πλήρη έλεγχό της την τουρκοκυπριακή κοινότητα. Έτσι, στις 20/12/1963 επιχείρησε να καταλάβει στρατηγικά σημεία σε όλη την Κύπρο για τη μεθόδευση της διχοτόμησης. Με παρέμβαση των Ηνωμένων Εθνών τερματίστηκαν οι διακοινοτικές συγκρούσεις μεταξύ των νομίμων αρχών της κυπριακής δημοκρατίας και της εξτρεμιστικής τουρκοκυπριακής οργάνωσης Τ.Μ.Τ, οι οποίες όμως οδήγησαν στην αποχώρηση των Τουρκοκυπρίων από όλα τα όργανα και τους θεσμούς της Κυπριακής Δημοκρατίας και τον αυτοεγκλωβισμό των τουρκοκυπρίων σε θύλακες. Δυστυχώς, αργότερα, ακραία εθνικιστικά στοιχεία της ελληνοκυπριακής κοινότητας, με την ενθάρρυνση μάλιστα ξένων συμφερόντων, οργάνωσαν τις παράνομες οργανώσεις Εθνικό Μέτωπο και ΕΟΚΑ Β΄, που στόχο είχαν την ανατροπή του Μακαρίου υπό το πρόσχημα του αγώνα για την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Τελική κατάληξη όλων αυτών ήταν το προδοτικό πραξικόπημα της Χούντας των Αθηνών με την στήριξη της ΕΟΚΑ Β΄ και τις μυστικές υπηρεσίες των Αγγλοαμερικάνων στις 15 του Ιούλη του 1974. Δόθηκε έτσι το πρόσχημα στην Τουρκία να εισβάλει στην Κύπρο και να υλοποιήσει σε μεγάλο βαθμό το στρατηγικό της στόχο για πλήρη στρατηγικό έλεγχο της Κύπρου.
Με θλίψη σημειώνουμε ότι τον τελευταίο καιρό συστηματικά επιχειρείται, από Κύπριους και ξένους, να εξισωθούν ως προς τις ευθύνες για τις διακοινοτικές συγκρούσεις οι νόμιμες δυνάμεις του κράτους που αγωνίστηκαν για την προάσπιση της Κυπριακής Δημοκρατίας με τις δυνάμεις της τρομοκρατικής οργάνωσης Τ.Μ.Τ. και της ΤΟΥΡ.ΔΥ.Κ. (Τουρκική Δύναμη Κύπρου), που επιχείρησαν να επιβάλουν με τη δύναμη των όπλων το διαχωρισμό των δύο κοινοτήτων.
Με λύπη μας παρατηρούμε επίσης ότι επιχειρείται με έμμεσο τρόπο η απόδοση ίσων ευθυνών για τα τραγικά γεγονότα του 1974 στην Κυπριακή Δημοκρατία, την ηγεσία και το λαό της όσο και στο βαθύ κράτος της Τουρκίας και τις εξτρεμιστικές τουρκοκυπριακές δυνάμεις.
Γι αυτό η ΟΕΛΜΕΚ θέλει να τονίσει για μια ακόμη φορά ότι δε θα δεχθεί η ιστορική παιδεία να μετατραπεί σε πολιτικό εργαλείο που στόχο θα έχει την εξυπηρέτηση συγκεκριμένων πολιτικών σκοπιμοτήτων.

Η Πρόεδρος Ο Γεν. Γραμματέας
Ελένη Σεμελίδου Κώστας Χατζησάββας


Αρ. πρωτ. 103-77.2009
Τ.Κ. 22159, 1518 ΛΕΥΚΩΣΙΑ
ΤΗΛ. 22- 378480 , 22-379590
ΦΑΞ. 22-379430, 22-379550
E-MAIL: info@oelmek.com.cy

Οι φανατικοί που χτυπούν Τουρκοκύπριους είναι παράγωγα του μονόπλευρου και διχαστικού σχολείου μας

19 Ιανουαρίου 2008

Πλατφόρμα Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων εκπαιδευτικών
ΕΝΩΜΕΝΗ ΚΥΠΡΟΣ
[ Ελληνοκυπριακό τμήμα ]

Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Σ Η

Η συζήτηση που διεξάγεται αυτές τις μέρες για την αναφορά του υπουργού Παιδείας σε ύπαρξη ελληνοκυπριακών και τουρκοκυπριακών εξτρεμιστικών οργανώσεων την περίοδο 1964 – 1974, δεν είναι κατά την άποψή μας άσχετη με άλλα κοινωνικά φαινόμενα που εντείνονται το τελευταίο διάστημα. Δεν περνά εβδομάδα που να μη δε το φως της δημοσιότητας ένα σοβαρό περιστατικό ρατσιστικής ή εθνικιστικής βίας – σωματικής ή ψυχολογικής.
Τα τελευταία έξι περιστατικά άσκησης βίας εναντίον ανυποψίαστων Τουρκοκυπρίων στο κέντρο της Λευκωσίας, είναι εξαιρετικά σημαντική εκδήλωση εθνικιστικής δράσης και δεν μπορούν και πάλιν να θεωρηθούν μεμονωμένα. Είναι περιττό να υπογραμμίσουμε τις συνδηλώσεις και τις συνέπειες αυτών των περιστατικών, που εκτείνονται μέχρι και το ζήτημα της επίλυσης του Κυπριακού και της ομαλής συμβίωσης των δύο κοινοτήτων.
Είναι σημαντικό το γεγονός ότι πολλά κόμματα καταδίκασαν τα περιστατικά. Είναι όμως επίσης σημαντικό το ότι κάποια κόμματα αντικρίζουν το ζήτημα και πάλιν αποκομμένα από άλλα ζητήματα.
Οι δράστες ήταν νέοι της Κύπρου, που πέρασαν πρόσφατα – ή περνούν ακόμη – από τα θρανία του ελληνοκυπριακού σχολείου, και από τα θρανία της κοινωνίας. Όταν η κοινωνία (μέσω και μερίδας των ΜΜΕ) και το σχολείο διαπαιδαγωγούν καθημερινά τους μαθητές στη βάση ιστορικών αναληθειών, μύθων και αποσιωπήσεων, αυτό που παράγεται είναι φυσιολογικά η ακρότητα, η έλλειψη ανοχής, ο εθνικισμός και ο ρατσισμός.
Όταν σαρανταπέντε χρόνια μετά το 1964, δεν είμαστε έτοιμοι ως κοινωνία ούτε καν να συζητήσουμε για τις ευθύνες και της ελληνοκυπριακής πλευράς στο διχασμό και τις πράξεις βαρβαρότητας ανάμεσα στις δύο κοινότητες, πώς θα διαπαιδαγωγήσουμε ελεύθερους, ανοιχτούς πολίτες που να έχουν τη βούληση και τη φαντασία να μπουν στη θέση του άλλου, να τον ακούσουν και να συνυπάρξουν μαζί του; Πόσο επιστήμονας θα είναι ένας Ιστορικός που αποσιωπά γεγονότα και εγκλήματα, μόνο και μόνο για να φανατίσει τα μυαλά εύπλαστων νέων; Πόσο δάσκαλος είναι ένας εκπαιδευτικός που καλείται, αντί να διδάσκει ελευθερία σκέψης και διάλογο απόψεων, να διδάσκει το μίσος, τη μισαλλοδοξία και το φανατισμό μέσα από μύθους και αποσιωπήσεις;
Η Πλατφόρμα θεωρεί ότι στο μήνυμά του προς τα σχολεία, ο υπουργός Παιδείας περιέλαβε πολύ λιγότερα από τα αυτονόητα. Σήμερα, στην Κύπρο που είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μισό αιώνα μετά τα χρόνια του ασύδοτου εθνικιστικού μίσους, θα έπρεπε με παρρησία, χωρίς πάθη, να ενθαρρύνουμε τους μαθητές μας να αντιμετωπίζουν κριτικά όλα τα γεγονότα, να διερευνούν με ανοιχτό πνεύμα και να μη διστάζουν να κρίνουν επιλογές των πρωταγωνιστών της εποχής. Η ελευθερία σκέψης δεν αναγνωρίζει ούτε αποσιωπήσεις, ούτε ιερά τέρατα που πρέπει εσαεί να παραμένουν στο απυρόβλητο. Κρατικές υπηρεσίες, υπουργοί της εποχής, καπεταναίοι, και ο ίδιος ο Μακάριος, δεν είναι άβατα για τη σωστή και επιστημονική αναζήτηση της αλήθειας, για τη δημιουργία ελεύθερων και ανοιχτόμυαλων νέων, αυριανών πολιτών.
Δυστυχώς, και πάλιν στην πρωτοπορία της συγκάλυψης της αλήθειας, του εκφοβισμού, της αντιδιαλεκτικότητας και της παραχάραξης της Ιστορίας, βρέθηκε για άλλη μια φορά η Οργάνωση των καθηγητών, συνεπικουρούμενη από τον Αρχιεπίσκοπο, επισκόπους, και κάποια κόμματα. Καλούμε τους εκπαιδευτικούς να κρίνουν με ανοιχτό πνεύμα τη στάση αυτή της ηγεσίας τους. Από την πλευρά μας, ως Πλατφόρμα, ανακοινώνουμε την έναρξη διαδικασίας ενημέρωσης σωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Συμβουλίου της Ευρώπης για όσα ανησυχητικά συμβαίνουν με την επιβολή λογοκριτικών πολιτικών στην εκπαίδευση και των ακραίων φαινομένων βίας που αυτές παράγουν.

Η εγκύκλιος της ΟΕΛΜΕΚ σχετικά με το μήνυμα του Υπουργού Παιδείας για την Ημέρα Μνήμης ΜΑκαρίου

Οι σκοταδιστές τρομοκρατούν το English School – Προσπαθούν να εκφοβίσουν όλους μας

Λευκωσία, 16 Ιανουαρίου 2009

Πλατφόρμα Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων εκπαιδευτικών
ΕΝΩΜΕΝΗ ΚΥΠΡΟΣ
[ Ελληνοκυπριακό τμήμα ]

Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Σ Η

Πρόσφατα, όταν η Πλατφόρμα καταδίκασε έντονα το ρατσιστικό επεισόδιο εναντίον μαθήτριας με καταγωγή από άλλη χώρα, κάποιοι – με πρώτη-πρώτη δυστυχώς την ΟΕΛΜΕΚ – έσπευσαν να μας διαψεύσουν έμμεσα, χαρακτηρίζοντας το περιστατικό ως «μεμονωμένο», και όχι ρατσιστικό αλλά περιστατικό «μαθητικής παραβατικότητας»! Οι προειδοποιήσεις μας ότι η προώθηση του θρησκευτικού σκοταδισμού και του εθνικισμού μέσα από το ελληνοκυπριακό σχολείο θα φέρνει στην επιφάνεια όλο και περισσότερα τέτοια φαινόμενα, από κάποιους έγινε προσπάθεια να κρυφτούν και πάλιν κάτω από το χαλί.
Ένα νέο περιστατικό όμως – και μάλιστα διαρκείας – έρχεται να επιβεβαιώσει τη θέση ότι, όταν ο εθνικισμός – ιδιαίτερα στο χώρο της παιδείας – αφήνεται να εκδηλώσει όλο του το εύρος, χωρίς απάντηση από τους δημοκρατικούς πολίτες, τότε θα μεταλλάσσεται σταθερά σε ένα πολυπλόκαμο τέρας, με ρατσιστικά, σκοταδιστικά και εκφοβιστικά πλοκάμια:
Μια ομάδα προσώπων, κρυβόμενη πίσω από τίτλους του τύπου «ομάδα γονέων και αποφοίτων της Αγγλικής Σχολής», έχει ξεκινήσει εκστρατεία εναντίον εκπαιδευτικών που υπηρετούν στο σχολείο, επειδή με τις ενέργειές τους απομακρύνουν τάχα το σχολείο από τα ελληνοχριστιανικά ιδεώδη. Χρησιμοποιώντας χαρακτηρισμούς απαράδεκτους, αλλά και μεθόδους μεσαιωνικές, στήνουν μια νέα ιερή εξέταση και αρχίζουν ένα ατέλειωτο κυνήγι μαγισσών. Έχουν φτάσει στο σημείο να ενθαρρύνουν το χαφιεδισμό: Σε μπλογκ που έχουν δημιουργήσει, καλούν τους μαθητές και τους γονείς τους να καταχωρούν καταγγελίες κατά συγκεκριμένων καθηγητών για τυχόν λόγους ή ενέργειές τους που δεν εμπίπτουν στα ελληνοχριστιανικά ιδεώδη. Και ενώ χρησιμοποιούν όλα τα ανέντιμα μέσα για να σπιλώσουν επιστήμονες, να φιμώσουν ανθρώπους και να τρομοκρατήσουν όλους τους υπόλοιπους, επικαλούνται ως προκάλυμμα ένα ψευδοφιλελευθερισμό ασύμβατο με τις τακτικές τους.
Είναι φανερό ότι πρόκειται για τη συνέχεια των ηθικών βανδαλισμών κατά της όποιας σκέψης για εκδημοκρατισμό και μεταρρύθμιση στα σχολεία μας. Κινούμενοι στο ίδιο υστερικό κλίμα, έβαλαν τώρα ως στόχο ένα σχολείο που γι’ αυτούς αποτελεί κίνδυνο: Τα τελευταία χρόνια, με την ένταξη πολλών Τουρκοκυπρίων στο English School, αυτό το σχολείο τείνει να αποδείξει ότι είναι δυνατή η συμβίωση των δύο κοινοτήτων – παρά τις προσπάθειες των εθνικιστών στις δυο κοινότητες – και πως είναι δυνατό να υπάρξει και στον τόπο μας ένα κοσμικό σχολείο. Ένα σχολείο απαλλαγμένο από το μίσος, το φανατισμό, και το φονταμενταλισμό, αφοσιωμένο στον άνθρωπο και στη γνώση.
Η Πλατφόρμα «Ενωμένη Κύπρος» εκφράζει ανεπιφύλακτα την υποστήριξή της προς τους εκπαιδευτικούς που υπηρετούν στο σχολείο, και δηλώνει ότι θα τους συμπαρασταθεί απέναντι στους εκφραστές του μίσους και του εκφοβισμού.
Πρόσθετα, η Πλατφόρμα θεωρεί πως η απλή υποστήριξη στους συναδέλφους δεν είναι αρκετή. Καλεί λοιπόν το ΥΠΠ να αντιμετωπίσει το θέμα όχι κατευνάζοντας το θηρίο του εθνικισμού, αλλά με αποφασιστική θέση κατά του εθνικισμού και του ρατσισμού. Και επειδή οι περισσότερες από τις ελληνοκυπριακές εκπαιδευτικές οργανώσεις δεν πρόκειται να κάνουν τίποτε γι’ αυτό το «νέο μεμονωμένο επεισόδιο», καλούμε τους ίδιους τους εκπαιδευτικούς να δράσουν κατά σχολείο. Να αντισταθούν σε κάθε εθνικιστική και ρατσιστική κίνηση σε όλα τα σχολεία, αλλά και να αναλάβουν πρωτοβουλίες ώστε το ελληνοκυπριακό σχολείο να γίνει πράγματι κοσμικό, ένα σχολείο που να ενώνει και όχι να χωρίζει. Να ζητήσουν την απομάκρυνση όλων των φονταμενταλιστικών συμβόλων, και να παλέψουν κατά σχολείο ώστε το άτυπο – αλλά ισχυρό – εθνικιστικό πρόγραμμα να υποχωρήσει. Μόνο έτσι θα πειστούν οι τρομοκράτες ότι οι μέθοδοί τους δεν μπορούν να έχουν αποτέλεσμα.

Μήνυμα του Υπουργού Παιδείας και Πολιτισμού για τον Εθνάρχη Μακάριο

19 Ιανουαρίου 2009

Αγαπητοί εκπαιδευτικοί, μαθητές και μαθήτριες
σπουδαστές και σπουδάστριες,

Κάθε χρόνο, στις 19 του Γενάρη τιμούμε τον αείμνηστο Αρχιεπίσκοπο και Εθνάρχη Μακάριο, πρώτο Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας. Η μνήμη μας ταξιδεύει σήμεραστη μεγάλη προσφορά του Μακαρίου, ο οποίος γεννήθηκε το 1913, στο χωριό Παναγιά της Πάφου, όπου πέρασε τα πρώτα παιδικά του χρόνια. Το φτωχό παιδί της Πάφου γίνεται στα δεκατρία του χρόνια δόκιμος στο μοναστήρι του Κύκκου (1926). Φοιτά μετά στο Παγκύπριο Γυμνάσιο και σπουδάζει αργότερα στην Αθήνα, Θεολογία και Νομικά, και στη Βοστώνη των ΗΠΑ Κοινωνιολογία της Θρησκείας. Χειροτονείται στα 1948 μητροπολίτης Κιτίου και τον Οκτώβρη του 1950 εκλέγεται Αρχιεπίσκοπος Κύπρου. Στη διάρκεια του Απελευθερωτικού Αγώνα της ΕΟΚΑ 1955-59 εκπροσωπεί τον κυπριακό ελληνισμό στις συνομιλίες που γίνονται με τους Άγγλους κατακτητές και εξορίζεται για την αντιαποικιακή του δράση στις Σεϋχέλλες, όπου παρέμεινε μέχρι το 1957. Στα 1960, με την ανακήρυξη της κυπριακής ανεξαρτησίας, ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος Γ΄ εκλέγεται ως ο πρώτος Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Στα 17 χρόνια της προεδρίας του η Κύπρος κατάφερε να ευημερήσει και να κατακτήσει τη δική της θέση στον κόσμο ως ανεξάρτητο και κυρίαρχο κράτος. Ταυτόχρονα, πέρασε μέσα απόαιματηρές περιπέτειες και διακοινοτικές συγκρούσεις, τις οποίες προκάλεσαν παράνομες και εξτρεμιστικές ελληνοκυπριακές και τουρκοκυπριακές οργανώσεις, με αποτέλεσμα να φτάσουμε στην τραγωδία του 1974, τις συνέπειες της οποίας βιώνουμε μέχρι σήμερα. Ο λαοπρόβλητος ηγέτης της Κύπρου υπήρξε επανειλημμένα στόχος δολοφονικής απόπειρας, με αποκορύφωμα το προδοτικό πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 1974, που οργάνωσαν στην Κύπρο η Χούντα και η ΕΟΚΑ Β΄, με στόχο τη φυσική εξόντωση του Μακαρίου και τη διχοτόμηση της Κύπρου.
Ο αείμνηστος Αρχιεπίσκοπος και Πρόεδρος Μακάριος αγωνιζόταν πάντοτε, ως την ημέρα του θανάτου του στις 3 Αυγούστου 1977, με συνέπεια και αποφασιστικότητα, για την προάσπιση της κυπριακής ανεξαρτησίας και για την αποκατάσταση των καταπατημένων, από τον τουρκικό Αττίλα, δικαιωμάτων ολόκληρου του κυπριακού λαού. Όραμά του ήταν μια ελεύθερη και επανενωμένη Κύπρος, κοινή και ευτυχισμένη πατρίδα για όλους τους κατοίκους της, Ελληνοκύπριους, Τουρκοκύπριους, Αρμένιους, Μαρωνίτες και Λατίνους, χωρίς κατοχικά και άλλα στρατεύματα, έποικους, ξένες εγγυήσεις και συρματοπλέγματα μίσους και διαχωρισμού. Τιμώντας σήμερα τον Εθνάρχη Μακάριο τιμούμε τους αγώνες του, την ιεραποστολική του αφοσίωση στα δίκαια της Κύπρου, τη σταθερή προσήλωσή του σε αρχές, αλλά και την ανυποχώρητη αγωνιστικότητά του. Ας αναλογιστούμε λοιπόν σήμερα για την πορεία ενός μεγάλου ηγέτη, που τη μνήμη του τιμούμε σήμερα, και ας ευχηθούμε το 2009 να είναι χρόνος ελευθερίας και επανένωσης της μαρτυρικής μας πατρίδας.

Ανδρέας Δημητρίου,
Υπουργός Παιδείας και Πολιτισμού

Ανακοίνωση για το νέο έτος

Nicosia, January 2nd , 2009

Platform of Greek-Cypriot and Turkish-Cypriot Teachers
UNITED CYPRUS

Dear fellow teachers,

We are at the beginning of a new difficult year, which we ought to face with fighting spirit, optimism, creativity and efficiency.
Uncertainty and pessimism dominate all around the world after the – expected for years crash of new-liberalism financial policies, and this should mobilize us in order to protect ourselves and our society, but also to keep the spirit of hope for a better future alive among our young people.
International financial crisis creates an atmosphere of instability all around the world; poverty is enlarged, unemployment is escalating, the standard of living of the laborers is falling and the environment is further degraded. Education and Health sectors, which have already been strongly beaten by new-liberalism, are expected to receive further strikes, this time due to the deflation of the international economy.
In several countries the financial and political instability creates waves of social protest, especially among young people; this protesting might deepen and get spread out in the near future, as it happens in Greece. This movement of social resistance is leaded by the students and the teachers.
In our own country – especially in the schools – under the leadership of the two major left parties who convey themselves as leftists, is taking place (in a differing level maybe), a first very serious effort of modernization, democratization and humanization of the school, its catching up the European standards and – the so much absent for decades – cultivation of a culture for co-existence between the two (still fighting each other) communities. Instead of the reactions, the disorientation and neutralization games of the nationalists and the conservatives inside and outside the school in both communities, the schools in Cyprus have in determination started its moving forward; for the future of all the children of the common land Cyprus which will be peaceful, independently of national origin and independently of the faults of their ancestors. We wish for the continuation of these steps.
The negotiations for resolving the Cyprus Problem, are for the time being mainly a based on wait and see tactics; but we want to believe that soon will accelerate, become more fruitful and give us some handy results. Nevertheless, it’s very important to promote the involvement in the procedure of those Cypriots who are standing for the rapprochement of a united Cyprus, in both communities, and their co-ordination. This is needed in order to create a positive atmosphere which will be able to sustain the expected progress in the negotiations and face the fearful reactions of those in the two communities who are standing for the separation, who are hanged on their past, since they have no future. All the walls must be removed from our island which is so small to be divided.

Η Γάζα χρειάζεται τη φωνή μας