Οι φανατικοί που χτυπούν Τουρκοκύπριους είναι παράγωγα του μονόπλευρου και διχαστικού σχολείου μας

19 Ιανουαρίου 2008

Πλατφόρμα Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων εκπαιδευτικών
ΕΝΩΜΕΝΗ ΚΥΠΡΟΣ
[ Ελληνοκυπριακό τμήμα ]

Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Σ Η

Η συζήτηση που διεξάγεται αυτές τις μέρες για την αναφορά του υπουργού Παιδείας σε ύπαρξη ελληνοκυπριακών και τουρκοκυπριακών εξτρεμιστικών οργανώσεων την περίοδο 1964 – 1974, δεν είναι κατά την άποψή μας άσχετη με άλλα κοινωνικά φαινόμενα που εντείνονται το τελευταίο διάστημα. Δεν περνά εβδομάδα που να μη δε το φως της δημοσιότητας ένα σοβαρό περιστατικό ρατσιστικής ή εθνικιστικής βίας – σωματικής ή ψυχολογικής.
Τα τελευταία έξι περιστατικά άσκησης βίας εναντίον ανυποψίαστων Τουρκοκυπρίων στο κέντρο της Λευκωσίας, είναι εξαιρετικά σημαντική εκδήλωση εθνικιστικής δράσης και δεν μπορούν και πάλιν να θεωρηθούν μεμονωμένα. Είναι περιττό να υπογραμμίσουμε τις συνδηλώσεις και τις συνέπειες αυτών των περιστατικών, που εκτείνονται μέχρι και το ζήτημα της επίλυσης του Κυπριακού και της ομαλής συμβίωσης των δύο κοινοτήτων.
Είναι σημαντικό το γεγονός ότι πολλά κόμματα καταδίκασαν τα περιστατικά. Είναι όμως επίσης σημαντικό το ότι κάποια κόμματα αντικρίζουν το ζήτημα και πάλιν αποκομμένα από άλλα ζητήματα.
Οι δράστες ήταν νέοι της Κύπρου, που πέρασαν πρόσφατα – ή περνούν ακόμη – από τα θρανία του ελληνοκυπριακού σχολείου, και από τα θρανία της κοινωνίας. Όταν η κοινωνία (μέσω και μερίδας των ΜΜΕ) και το σχολείο διαπαιδαγωγούν καθημερινά τους μαθητές στη βάση ιστορικών αναληθειών, μύθων και αποσιωπήσεων, αυτό που παράγεται είναι φυσιολογικά η ακρότητα, η έλλειψη ανοχής, ο εθνικισμός και ο ρατσισμός.
Όταν σαρανταπέντε χρόνια μετά το 1964, δεν είμαστε έτοιμοι ως κοινωνία ούτε καν να συζητήσουμε για τις ευθύνες και της ελληνοκυπριακής πλευράς στο διχασμό και τις πράξεις βαρβαρότητας ανάμεσα στις δύο κοινότητες, πώς θα διαπαιδαγωγήσουμε ελεύθερους, ανοιχτούς πολίτες που να έχουν τη βούληση και τη φαντασία να μπουν στη θέση του άλλου, να τον ακούσουν και να συνυπάρξουν μαζί του; Πόσο επιστήμονας θα είναι ένας Ιστορικός που αποσιωπά γεγονότα και εγκλήματα, μόνο και μόνο για να φανατίσει τα μυαλά εύπλαστων νέων; Πόσο δάσκαλος είναι ένας εκπαιδευτικός που καλείται, αντί να διδάσκει ελευθερία σκέψης και διάλογο απόψεων, να διδάσκει το μίσος, τη μισαλλοδοξία και το φανατισμό μέσα από μύθους και αποσιωπήσεις;
Η Πλατφόρμα θεωρεί ότι στο μήνυμά του προς τα σχολεία, ο υπουργός Παιδείας περιέλαβε πολύ λιγότερα από τα αυτονόητα. Σήμερα, στην Κύπρο που είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μισό αιώνα μετά τα χρόνια του ασύδοτου εθνικιστικού μίσους, θα έπρεπε με παρρησία, χωρίς πάθη, να ενθαρρύνουμε τους μαθητές μας να αντιμετωπίζουν κριτικά όλα τα γεγονότα, να διερευνούν με ανοιχτό πνεύμα και να μη διστάζουν να κρίνουν επιλογές των πρωταγωνιστών της εποχής. Η ελευθερία σκέψης δεν αναγνωρίζει ούτε αποσιωπήσεις, ούτε ιερά τέρατα που πρέπει εσαεί να παραμένουν στο απυρόβλητο. Κρατικές υπηρεσίες, υπουργοί της εποχής, καπεταναίοι, και ο ίδιος ο Μακάριος, δεν είναι άβατα για τη σωστή και επιστημονική αναζήτηση της αλήθειας, για τη δημιουργία ελεύθερων και ανοιχτόμυαλων νέων, αυριανών πολιτών.
Δυστυχώς, και πάλιν στην πρωτοπορία της συγκάλυψης της αλήθειας, του εκφοβισμού, της αντιδιαλεκτικότητας και της παραχάραξης της Ιστορίας, βρέθηκε για άλλη μια φορά η Οργάνωση των καθηγητών, συνεπικουρούμενη από τον Αρχιεπίσκοπο, επισκόπους, και κάποια κόμματα. Καλούμε τους εκπαιδευτικούς να κρίνουν με ανοιχτό πνεύμα τη στάση αυτή της ηγεσίας τους. Από την πλευρά μας, ως Πλατφόρμα, ανακοινώνουμε την έναρξη διαδικασίας ενημέρωσης σωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Συμβουλίου της Ευρώπης για όσα ανησυχητικά συμβαίνουν με την επιβολή λογοκριτικών πολιτικών στην εκπαίδευση και των ακραίων φαινομένων βίας που αυτές παράγουν.