Οι πειρατές της σβάστικας

Τη σβάστικα της 23ης Φεβρουαρίου την ύψωσε μια ομάδα υποστηρικτών του Αθλητικού Ποδοσφαιρικού Ομίλου Ελλήνων Λευκωσίας (ΑΠΟΕΛ), οι αυτοαποκαλούμενοι ως «πειρατές». Τα μέλη της ομάδας αυτής δεν έχουν καμία σχέση με το ιστορικό σωματείο, αλλά θεωρούνται από τους «ενεργούς» πυρήνες της κερκίδας των φανατικών οπαδών του ΑΠΟΕΛ. Κυκλοφορούν φορώντας ομοιόμορφα μαύρα μπλουζάκια, σημαία τους είναι μια νεκροκεφαλή και σύνθημά τους: «Εκεί που ο νόμος καταντά αδικία, τότε η βία καταντά καθήκον».

Στο διαδικτυακό τόπο που διατηρεί η ομάδα αυτή, διαβάζουμε ότι ιδρύθηκε στις αρχές του 2000 από τρία άτομα, αλλά στη συνέχεια φαίνεται να προσηλύτισε και άλλους, δημιουργώντας σήμερα ένα πυρήνα μερικών δεκάδων μελών. Τα αγαπημένα τους σύμβολα (love symbols όπως τα αποκαλούν) είναι οι σβάστικες, ο ναζιστικός σταυρός, ο χιτλερικός αετός, ο «διπλός» κεραυνός και άλλα συναφή. Τα συνθήματά τους συνοδεύονται ενίοτε και από το γνωστό φασιστικό χαιρετισμό με προτεταμένο υπό γωνία το δεξί τους χέρι, ενώ στα ποδοσφαιρικά γήπεδα ακούμε συχνά το σύνθημα για «τους Εβραίους και τα κομμούνια που θα γίνουν σαπούνια». Στην ιστοσελίδα τους υποδεικνύουν ότι... «απαγορεύεται» η Ομόνοια, το αντίπαλο (ιδεολογικό) δέος, και το σφυροδρέπανο. Οι ήρωές τους είναι ο Μέγας Αλέξανδρος, ο Γρίβας, ο... δικτατόρας της 4ης Αυγούστου Ιωάννης Μεταξάς και ο γνωστός Αδόλφος Χίτλερ.

«Χαίρε Φύρερ»
Για τον Αδόλφο μάλιστα αφιερώνουν ξεχωριστή σελίδα, στην οποία επιχειρούν να συνδέσουν τον Ελληνισμό με το Χιτλερισμό ως... δύο αδέρφια δίδυμα. Διαστρεβλώνουν κατά το δοκούν τις ιστορικές αλήθειες, ξεχνούν την πολυετή αντίσταση κατά του φασισμού, τις θυσίες και τις σφαγές των Ελλήνων. Χρησιμοποιούν χαρακτηρισμούς και ρατσιστικούς αφορισμούς, για να κτίσουν τη δική τους ασύνδετη και ασπόνδυλη ιδεολογική γραμμή και για να εκφράσουν το θαυμασμό τους για τον άνθρωπο που τους... έδειξε το δρόμο. Άνευ άλλου σχολίου, παραθέτουμε πιο κάτω εκτενές απόσπασμα των «πειρατών» για τον Αδόλφο Χίτλερ: «Από νέος ήταν συνειδητοποιημένος εθνικιστής, καθώς από μικρός ένιωσε βαθιά μέσα του την αηδία για το κοινοβούλιο,την εβραϊκή "δημοκρατία", το Κατεστημένο, την αγάπη όμως για τη φυλή και το έθνος του, αλλά και ταυτόχρονα το μίσος του για τους βρυκόλακες της φυλής μας (Άρια φυλή) τους Εβραίους. Έφτιαξε και ένα σύγγραμμα (ο Αγών μου) όπου μέσα εκεί εκφράζει τις ιδέες του και τη σταδιοδρομία του, το οποίο το έγραφε όταν ήταν φυλακισμένος στη φυλακή του Λάντμπεργκ. Ποτέ δεν έκρυψε την αγάπη του για την Ελλάδα και τον Αρχαίο Ελληνικό Πολιτισμό και ας λένε πολλοί ότι τάχα ο Χίτλερ ήθελε να μας βλάψει,αυτό είναι μεγάλο ψέμα...». Σημειώνουν μάλιστα (δικά τους τα κεφαλαία γράμματα):
«ΦΥΡΕΡ, ΣΟΥ ΑΝΗΚΟΥΜΕ! ΧΑΡΑΖΟΥΜΕ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΣΟΥ! ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΝΙΚΗ! ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ! ΖΗΤΩ Η ΝΙΚΗ! SIEG HEIL»
Με τέτοιες θέσεις θα ήταν ίσως περιττό να σας αναφέρουμε ότι η κεντρική τους φωτογραφία απεικονίζει ένα κρεματόριο, απότοκο του διωγμού που υπέστησαν οι Εβραίοι προ και κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμιού Πολέμου από το ναζιστικό καθεστώς.

Ακροδεξιός διεθνισμός;

Ευρύτερους προβληματισμούς πάντως εγείρει μια φωτογραφία και το σλόγκαν που τη συνοδεύει. Οι «πειρατές» καλούν τους «συναγωνιστές» τους να πάρουν εκδίκηση για το θάνατο του 17χρόνου Σουηδού Ντανιέλ, που, όπως ισχυρίζονται, «δολοφονήθηκε από τις αριστερές οργανώσεις επειδή ήταν πατριώτης». Η άκρη της υπόθεσης «Ντανιέλ» βρίσκεται στη Στοκχόλμη και στην εκεί σουηδική νεοναζιστική οργάνωση. Το πλήρες όνομα του 17χρόνου είναι Daniel Wretstrφm. Δολοφονήθηκε στις 9 Δεκεμβρίου 2000 στο Σάλεμ, ένα προάστιο της σουηδικής πρωτεύουσας, από μια «ομάδα» ατόμων οι οποίοι τον κατηγορούσαν ως ρατσιστή. Κάθε «επέτειο» του θανάτου του Ντανιέλ, η οργάνωση «Salemfonden» που πρόσκειται ιδεολογικά στο χιτλερικό ενθικοσοσιαλισμό καλεί τους «πατριώτες» της χώρας της και όσους «αντιτίθενται με την πολυ – πολιτισμική βία» να συμμετάσχουν στην εκδήλωση μνήμης, χρησιμοποιώντας ως προπαγάνδα το συγκεκριμένο περιστατικό. Να πούμε εδώ ότι στην τελευταία «εκδήλωση μνήμης» ξέσπασαν βίαια επεισόδια μεταξύ των οπαδών του νεοναζισμού, της αστυνομίας και αντι-διαδηλωτών αριστερών οργανώσεων.

Φώτο – ντοκουμέντο
Οι φωτογραφίες που δημοσιεύουμε με τη σβάστικα και το όνομα του ποδοσφαιρικού σωματείου έχουν «τραβηχτεί» έξω από γνωστή υπεραγορά της Λευκωσίας. Φαίνεται πως οι νεοναζί έχουν μεταφέρει πλέον τη δράση τους και εκτός γηπέδων, προσπαθώντας προφανώς να περάσουν τα αντικρουόμενα με την Ιστορία μηνύματά τους μέσω του… τοίχου. Τι να πούμε; Από πρωτοτυπία πάντως μηδέν.

Οι δεσμοί της Ακροδεξιάς

Μεταξύ των νεοναζιστικών οργανώσεων, αλλά και άλλων οργανώσεων της Ακροδεξιάς που δραστηριοποιούνται στην Κύπρο, δεν φαίνεται εκ πρώτης όψεως να υπάρχει οποιαδήποτε οργανική σχέση. Ωστόσο, μια «δεύτερη ανάγνωση» δείχνει ότι αυτές οι οργανώσεις, είτε έχουν αποκτήσει συγγενικούς δεσμούς, είτε έχουν αναπτύξει σχέσεις ανοχής και συγκατάβασης προς τις «ιδιαιτερότητες» της κάθε ομάδας. Τούτο αποτυπώνεται ξεκάθαρα στις σελίδες που διατηρούν στο διαδίκτυο. Λόγου χάρη, αρκετές ανεπίσημες ιστοσελίδες οργανωμένων φίλων του ΑΠΟΕΛ έχουν «σύνδεσμο» (link) με το διαδικτυακό τόπο των ανιστόρητων οπαδών του χιτλερισμού.

Πέραν όμως της «ποδοσφαιρικής πτυχής», υπάρχουν πολλές άλλες οργανώσεις με καθαρά ακροδεξιά χαρακτηριστικά, οι οποίες αποτελούν ουσιαστικά μια «light» έκδοση της Χρυσής Αυγής και κινούνται στη γραμμή του... «πας μην Έλλην βάρβαρος». Κοινά χαρακτηριστικά όλων αυτών των οργανώσεων είναι οι ακραίες πολιτικές θέσεις που διατυπώνουν (όχι μόνο στο εθνικό πρόβλημα), η αντιπάθειά τους προς τους Εβραίους και η εχθρική προδιάθεση προς κάθε τι το οποίο προέρχεται από τον ιδεολογικό χώρο της Αριστεράς.

07/11/2003

Κίνδυνος από τη "Χρυσή Αυγή"

Η δεύτερη οργάνωση με καθαρά φασιστικά χαρακτηριστικά που έχει διεισδύσει στον κυπριακό χώρο ακούει στο όνομα «Χρυσή Αυγή». Η οργάνωση αυτή εδρεύει στην Ελλάδα, αλλά διατηρεί, όπως τους ονομάζει, «πυρήνες» σε διάφορα μέρη, μεταξύ των οποίων και η Κύπρος. Σύμβολο της οργάνωσης αυτής είναι μια παραλλαγή της ναζιστικής σημαίας (βλ. φώτο). Η «Χρυσή Αυγή» εκφράζει ακραίες πολιτικές θέσεις, απορρίπτει όλους τους... μη Έλληνες και διακηρύττει την ιδεολογική καθαρότητα του έθνους.

«Πυρήνας Κύπρου»
Όπως μας ενημερώνει η μητρική οργάνωση, «στα τέλη του 2000 δημιουργήθηκε ο Πυρήνας Κύπρου της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ για τις ανάγκες και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει η Μεγαλόνησος αυτή τη στιγμή. Ο σκοπός της ιδρύσεως αυτού του Πυρήνα είναι για την αφυπνίσει της Νεολαίας της Κύπρου και να δείξουμε και για ακόμη μια φορά στο σάπιο κατεστημένο ότι δεν μπορούν να Τουρκοποιήσουν αυτό το νησί». Η φασιστική αυτή οργάνωση αναφέρει ότι η ιδεολογία της είναι «ο λαϊκός και κοινωνικός εθνικισμός» (κάτι δηλαδή όπως τον εθνικοσοσιαλισμό που επαγγέλετο ο Αδόλφος). «Το Έθνος», προσθέτουν, «για μας είναι πάνω από όλα Φυλή, Αίμα, Καταγωγή. Είμαστε κίνημα λαϊκό και κοινωνικό. Η καταπίεση των οικονομικά ασθενεστέρων συμπατριωτών μας από τους μηχανισμούς της οικονομικής ολιγαρχίας -ντόπιας και ξένης- μας βρίσκει πολέμιους και αποφασισμένους να υπερασπιστούμε τα συμφέροντα του λαού και την κοινωνική δικαιοσύνη. Στα ίδια πλαίσια εντάσεται και η αντιπαράθεση του Κινήματός μας στην Παγκοσμιοποίηση και τον Διεθνισμό (Φιλελεύθερο-καπιταλιστικό ή Μαρξιστικό) αναγνωρίζοντας πίσω τους τον ένα και μοναδικό δυνάστη των εθνών: τον παγκόσμιο Εβραϊσμό».

Διαχρονική απάντηση
Απάντηση στις τυχόν αμφιβολίες που δημιουργούνται για το πραγματικό ποιόν της οργάνωσης αυτής, αλλά και για το ποιόν των ομοϊδεατών τους «πειρατών», δίδει η δημοσιογραφική έρευνα της ελληνικής εφημερίδας «Ελευθεροτυπία» στις 19 Μαΐου του 1996. Η περιγραφή της «Ε» στηρίζεται στην έρευνα ομάδας συντακτών, η οποία ασχολήθηκε (και ασχολείται) συστηματικά με τις «δραστηριότητες» της Ακροδεξιάς στην Ελλάδα. Το δημοσίευμά τους, παραμένει μέχρι σήμερα ιδιαίτερα επίκαιρο: «Τα μέλη της Χρυσής Αυγής δέρνουν αριστερούς και μετανάστες, καταστρέφουν γραφεία πολιτικών οργανώσεων, μνημεία και προτομές, και παρότι στα έντυπά τους κοκορεύονται για όλα αυτά (βλέπε π.χ. τα τεύχη του περιοδικού της "Χρυσής Αυγής", τ. 70, Απρ. 1992 και τ. 75 Δεκ.1992), όταν στριμωχτούν, εμφανίζονται ως "ιδεολόγοι πατριώτες". Προτάσσουν δήθεν τα στήθη τους για να "απελευθερώσουν τις χαμένες πατρίδες". Επικαλούνται τη δημοκρατία και την "ελευθερία της έκφρασης", κρύβοντας επιμελώς ότι ο πραγματικός τους στόχος είναι η απόλυτη κατάργηση αυτών των κατακτήσεων. "Καμία ελευθερία στους εχθρούς της ελευθερίας", φωνάζουν χρόνια τώρα -και έχουν δίκιο- οι αντιρατσιστικές οργανώσεις.

Ο κατάλογος των απρόκλητων επιθέσεών τους αυξάνεται επικίνδυνα, αν και περνούν στα ψιλά των ΜΜΕ, που τις περισσότερες φορές θέλουν να τις εμφανίζουν ως "μάχες χουλιγκάνων". Από τα συνθήματα του μίσους περνούν στις δολοφονικές επιθέσεις. Από τον Μάρτιο του 1992 ως σήμερα τουλάχιστον 30 "επιλεγμένοι", με βάση το φρόνημα ή το χρώμα, άνθρωποι κατέληξαν στο νοσοκομείο. Μπορεί να μην μπήκε ο ελληνικός στρατός με ανοιγμένη την επεκτατική του όρεξη στην κόλαση των Βαλκανίων της "νέας εποχής", όπως προπαγανδίζουν οι φασίστες, αλλά η εκστρατεία τους κατά του "εσωτερικού εχθρού" καλά κρατεί. Ως πότε;».

Αντί επιλόγου
Το δυστύχημα είναι ότι η συμπεριφορά που περιγράφηκε πιο πάνω δεν αποτελεί μόνο «προνόμιο» των Χρυσαυγιτών, αλλά σήμα κατατεθέν των νεοφασιστικών και νεοναζιστικών οργανώσεων. Κάθε άλλο παρά τυχαία μπορεί να χαρακτηριστεί η εκκόλαψη τέτοιων πυρήνων και στην Κύπρο, μια εκκόλαψη η οποία πραγματοποιείται τουλάχιστον με την ανοχή αυτών που γνωρίζουν για την ύπαρξή τους.

07/11/2003