Κίνδυνος από τη "Χρυσή Αυγή"

Η δεύτερη οργάνωση με καθαρά φασιστικά χαρακτηριστικά που έχει διεισδύσει στον κυπριακό χώρο ακούει στο όνομα «Χρυσή Αυγή». Η οργάνωση αυτή εδρεύει στην Ελλάδα, αλλά διατηρεί, όπως τους ονομάζει, «πυρήνες» σε διάφορα μέρη, μεταξύ των οποίων και η Κύπρος. Σύμβολο της οργάνωσης αυτής είναι μια παραλλαγή της ναζιστικής σημαίας (βλ. φώτο). Η «Χρυσή Αυγή» εκφράζει ακραίες πολιτικές θέσεις, απορρίπτει όλους τους... μη Έλληνες και διακηρύττει την ιδεολογική καθαρότητα του έθνους.

«Πυρήνας Κύπρου»
Όπως μας ενημερώνει η μητρική οργάνωση, «στα τέλη του 2000 δημιουργήθηκε ο Πυρήνας Κύπρου της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ για τις ανάγκες και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει η Μεγαλόνησος αυτή τη στιγμή. Ο σκοπός της ιδρύσεως αυτού του Πυρήνα είναι για την αφυπνίσει της Νεολαίας της Κύπρου και να δείξουμε και για ακόμη μια φορά στο σάπιο κατεστημένο ότι δεν μπορούν να Τουρκοποιήσουν αυτό το νησί». Η φασιστική αυτή οργάνωση αναφέρει ότι η ιδεολογία της είναι «ο λαϊκός και κοινωνικός εθνικισμός» (κάτι δηλαδή όπως τον εθνικοσοσιαλισμό που επαγγέλετο ο Αδόλφος). «Το Έθνος», προσθέτουν, «για μας είναι πάνω από όλα Φυλή, Αίμα, Καταγωγή. Είμαστε κίνημα λαϊκό και κοινωνικό. Η καταπίεση των οικονομικά ασθενεστέρων συμπατριωτών μας από τους μηχανισμούς της οικονομικής ολιγαρχίας -ντόπιας και ξένης- μας βρίσκει πολέμιους και αποφασισμένους να υπερασπιστούμε τα συμφέροντα του λαού και την κοινωνική δικαιοσύνη. Στα ίδια πλαίσια εντάσεται και η αντιπαράθεση του Κινήματός μας στην Παγκοσμιοποίηση και τον Διεθνισμό (Φιλελεύθερο-καπιταλιστικό ή Μαρξιστικό) αναγνωρίζοντας πίσω τους τον ένα και μοναδικό δυνάστη των εθνών: τον παγκόσμιο Εβραϊσμό».

Διαχρονική απάντηση
Απάντηση στις τυχόν αμφιβολίες που δημιουργούνται για το πραγματικό ποιόν της οργάνωσης αυτής, αλλά και για το ποιόν των ομοϊδεατών τους «πειρατών», δίδει η δημοσιογραφική έρευνα της ελληνικής εφημερίδας «Ελευθεροτυπία» στις 19 Μαΐου του 1996. Η περιγραφή της «Ε» στηρίζεται στην έρευνα ομάδας συντακτών, η οποία ασχολήθηκε (και ασχολείται) συστηματικά με τις «δραστηριότητες» της Ακροδεξιάς στην Ελλάδα. Το δημοσίευμά τους, παραμένει μέχρι σήμερα ιδιαίτερα επίκαιρο: «Τα μέλη της Χρυσής Αυγής δέρνουν αριστερούς και μετανάστες, καταστρέφουν γραφεία πολιτικών οργανώσεων, μνημεία και προτομές, και παρότι στα έντυπά τους κοκορεύονται για όλα αυτά (βλέπε π.χ. τα τεύχη του περιοδικού της "Χρυσής Αυγής", τ. 70, Απρ. 1992 και τ. 75 Δεκ.1992), όταν στριμωχτούν, εμφανίζονται ως "ιδεολόγοι πατριώτες". Προτάσσουν δήθεν τα στήθη τους για να "απελευθερώσουν τις χαμένες πατρίδες". Επικαλούνται τη δημοκρατία και την "ελευθερία της έκφρασης", κρύβοντας επιμελώς ότι ο πραγματικός τους στόχος είναι η απόλυτη κατάργηση αυτών των κατακτήσεων. "Καμία ελευθερία στους εχθρούς της ελευθερίας", φωνάζουν χρόνια τώρα -και έχουν δίκιο- οι αντιρατσιστικές οργανώσεις.

Ο κατάλογος των απρόκλητων επιθέσεών τους αυξάνεται επικίνδυνα, αν και περνούν στα ψιλά των ΜΜΕ, που τις περισσότερες φορές θέλουν να τις εμφανίζουν ως "μάχες χουλιγκάνων". Από τα συνθήματα του μίσους περνούν στις δολοφονικές επιθέσεις. Από τον Μάρτιο του 1992 ως σήμερα τουλάχιστον 30 "επιλεγμένοι", με βάση το φρόνημα ή το χρώμα, άνθρωποι κατέληξαν στο νοσοκομείο. Μπορεί να μην μπήκε ο ελληνικός στρατός με ανοιγμένη την επεκτατική του όρεξη στην κόλαση των Βαλκανίων της "νέας εποχής", όπως προπαγανδίζουν οι φασίστες, αλλά η εκστρατεία τους κατά του "εσωτερικού εχθρού" καλά κρατεί. Ως πότε;».

Αντί επιλόγου
Το δυστύχημα είναι ότι η συμπεριφορά που περιγράφηκε πιο πάνω δεν αποτελεί μόνο «προνόμιο» των Χρυσαυγιτών, αλλά σήμα κατατεθέν των νεοφασιστικών και νεοναζιστικών οργανώσεων. Κάθε άλλο παρά τυχαία μπορεί να χαρακτηριστεί η εκκόλαψη τέτοιων πυρήνων και στην Κύπρο, μια εκκόλαψη η οποία πραγματοποιείται τουλάχιστον με την ανοχή αυτών που γνωρίζουν για την ύπαρξή τους.

07/11/2003