Η Εκπαιδευτική Μεταρρύθμιση και οι αντίπαλοί της

"Χαραυγή"

Κωνταντίνου Κωνσταντινόπουλου

Κατά τους τελευταίους μήνες η παιδεία και η προσπάθεια μεταρρύθμισης τού εκπαιδευτικού μας συστήματος βρίσκονται στο επίκεντρο του δημόσιου διαλόγου. Στο διάλογο που αναπτύσσεται εύκολα μπορούν να διακριθούν δύο αντιμαχόμενες πλευρές. Η μία που επιδιώκει την άμεση προώθηση των αναγκαίων αλλαγών για τη βελτίωση και τον εκσυγχρονισμό της Παιδείας του τόπου μας μέσα από την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση και η άλλη, η οποία παραχαράσσοντας και διαστρεβλώνοντας την προσπάθεια που γίνεται προσπαθεί να συντηρήσει την υφιστάμενη κατάσταση. Ποια είναι η υφιστάμενη κατάσταση; Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Ενωσης η Κύπρος είναι η χώρα με τις υψηλότερες δημόσιες και ιδιωτικές δαπάνες για την εκπαίδευση, η χώρα με τους πιο καλά καταρτισμένους επιστημονικά εκπαιδευτικούς, η χώρα με τους μαθητές και τις μαθήτριες που δουλεύουν περισσότερο από όλους τους συνομήλικούς τους στην Ευρώπη και η χώρα με τους γονείς που κάνουν τις περισσότερες θυσίες για τη μόρφωση των παιδιών τους. Ολες δηλαδή τις προϋποθέσεις για να συγκαταλέγεται το εκπαιδευτικό μας σύστημα ανάμεσα στα κορυφαία της Ευρώπης. Δυστυχώς, όμως, το τελευταίο δεν συμβαίνει. Αντίθετα, σύμφωνα με διεθνείς έρευνες και αξιολογήσεις που έχουν πραγματοποιηθεί τα τελευταία χρόνια, οι Κύπριοι μαθητές καταλαμβάνουν την τελευταία θέση ανάμεσα στις χώρες-μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης στη γλώσσα, τα μαθηματικά και την επιστήμη. Τη θλιβερή αυτή πραγματικότητα έρχεται να αναστρέψει η Εκπαιδευτική Μεταρρύθμιση, η οποία έχει ως μοναδικό στόχο την αναβάθμιση και τον εκσυγχρονισμό του εκπαιδευτικού μας συστήματος. Αυτή λοιπόν την προσπάθεια που έχει ξεκινήσει πριν από λίγα χρόνια και εντατικοποιείται σήμερα κάποιοι προσπαθούν ενορχηστρωμένα να εμποδίσουν με κάθε τρόπο. Κάποιοι προσπαθούν να αποτρέψουν την πραγματοποίηση τού μεγάλου ποιοτικού άλματος στη δημόσια δωρεάν εκπαίδευση. Εύλογα γεννάται το ερώτημα για τα κίνητρά τους; Ποιο εθνικό συμφέρον υπηρετούν οι δυνάμεις που θέλουν να συντηρήσουν και να καθηλώσουν το εκπαιδευτικό μας σύστημα στις τελευταίες θέσεις της Ευρώπης; Ποια συμφέροντα της ιδιωτικής εκπαίδευσης και της παραπαιδείας εξυπηρετούν με τη στάση τους; Δεν προσδοκώ ότι θα λάβω απαντήσεις στα πιο πάνω ερωτήματα; Απαντήσεις όμως αναμένουν οι χιλιάδες γονείς, μαθητές και εκπαιδευτικοί, οι οποίοι παρακολουθούν την προσπάθεια των φορέων της συντήρησης να θυσιάσουν το μέλλον της Παιδείας και του τόπου μας στο βωμό μικροκομματικών και άλλων σκοπιμοτήτων.