Πολλαπλοί οι στόχοι του παραλογισμού γύρω από το «ένοχο» ερωτηματολόγιο μαθητών

12 Φεβρουαρίου 2009

Πλατφόρμα Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων εκπαιδευτικών

"ΕΝΩΜΕΝΗ ΚΥΠΡΟΣ"

[ Ελληνοκυπριακό τμήμα ]

Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Σ Η

Μέσα στο πλαίσιο της συντονισμένης αντίδρασης των αντισυμφιλιωτικών δυνάμεων, γινόμαστε καθημερινά μάρτυρες και νέων «αποκαλύψεων» για δήθεν «επιθέσεις κατά της εθνικής μας ταυτότητας και της αγωνιστικότητάς μας». Και κάθε φορά, σε λιγότερο από εικοσιτέσσερις ώρες αποκαλύπτεται ότι είτε πρόκειται για μια ακόμη συκοφαντία, ή για συνειδητό ψεύδος.
Θα σταθούμε ιδιαίτερα στην υπόθεση του ερωτηματολογίου που συνέταξαν μαθητές σε λύκειο της Λευκωσίας. Ένα μικρό και ασήμαντο θέμα – και θα ήταν μικρό και ασήμαντο, ακόμη κι αν οι μαθητές έγραφαν τα πιο ανιστόρητα πράγματα. Και μετατράπηκε σε μείζον. Αυτό δε θα συνέβαινε σε μια πραγματικά ευνομούμενη ευρωπαϊκή κοινωνία, το πρότυπο της οποίας επικαλούνται μόνο όταν τους βολεύει, ακριβώς εκείνοι που ξεκίνησαν το κυνήγι μαγισσών.
Θεωρούμε ακόμη άστοχο το χαρακτηρισμό εκ μέρους του υπουργού ότι το ερωτηματολόγιο είναι «ερασιτεχνικό». Εξίσου άστοχη και αντιφατική είναι και η τοποθέτηση του κ. Αναστασιάδη ότι «δεν πρέπει να γίνονται ερασιτεχνισμοί στα σχολεία». Μα πώς είναι δυνατό να μάθουν οι μαθητές αν δε δοκιμάσουν; Πώς είναι δυνατόν να κατηγορούνται καθηγητές που επιτρέπουν στα παιδιά να δημιουργήσουν μόνοι τους, πριν τους καθοδηγήσουν και τους διορθώσουν; Πώς θα ενθαρρυνθούν να μάθουν μέσα από την πρωτοβουλία, αν δε νιώθουν ότι αυτό που κάνουν – μια μικροέρευνα – είναι κάτι δικό τους;
Κατά την άποψή μας, αυτό το κλίμα ομαδικής αλλοφροσύνης το οποίο έχουν δημιουργήσει οι ακραίες και φανατικές αντισυμφιλιωτικές δυνάμεις, εκτός από την υπονόμευση της ίδιας της διαδικασίας των συνομιλιών, στοχεύει και σε τρία άλλα πράγματα:

Στο να ακυρωθεί κάθε προσπάθεια σοβαρού και ήρεμου διαλόγου σχετικά με τα γεγονότα του 1963 – 1974. Γνωρίζουν ότι η παραμικρή ρωγμή στη δογματική άποψη ότι οι Ελληνοκύπριοι είναι αποκλειστικά τα θύματα και οι Τουρκοκύπριοι οι ιστορικοί θύτες, θα οδηγήσει σε κατάρρευση το σύστημα πάνω στο οποίο στηρίζουν για δεκαετίες τον έλεγχο της εξουσίας.

Στο να εκφοβίσουν καθηγητές και μαθητές, ώστε να αποκλείεται οποιοσδήποτε διάλογος μεταξύ τους σε ζωτικής σημασίας θέματα, να αποκλείεται οποιαδήποτε πρωτοβουλία που προωθεί τη δημιουργικότητα, την κριτική σκέψη, την καλλιέργεια της δεξιότητας να κατανοείς τον άλλο. Επιδιώκουν τη συντήρηση της μονολιθικής και δασκαλοκεντρικής διδασκαλίας, όπου ο εκπαιδευτικός υπαγορεύει όσα «επισήμως εντέλλεται» το Υπουργείο, και οι μαθητές αποστηθίζουν. Είναι ο μόνος τρόπος για να διατηρηθεί σώα η «αλήθεια» τους, και να μεταφυτευτεί αλώβητη και στις επόμενες γενιές. Όπως τα παραμύθια της γιαγιάς.

Στο να συντηρηθεί το αίσθημα της συλλογικής ευθύνης για όσα έγιναν από Ελληνοκυπρίους την περίοδο 1963 – 1974. Μόνο με το να μοιραστούμε όλοι τις ενοχές θα αποφευχθεί είτε η αποκάλυψη, είτε η ανάδειξη των ενόχων που διέπραξαν εγκλήματα και στις δύο κοινότητες.

Και όλα αυτά, τη στιγμή που δεν είδαμε κανένα να αντιδρά για τα ακραία εθνικιστικά και ναζιστικά συνθήματα με τα οποία γεμίζουν κάθε βράδυ τα σχολεία, με ανησυχητικά εντεινόμενο ρυθμό. Ούτε οι ξυλοδαρμοί Τουρκοκυπρίων, ούτε οι βανδαλισμοί σε μουσουλμανικά νεκροταφεία τους συνετίζουν. Τη στιγμή που είναι ολοφάνερο: Οι φανατικές κορώνες και τα ψεύδη που καθημερινά εκπορεύονται από την κορυφή των ακραίων, ερμηνεύονται ως σύνθημα για «δράση» από τους φανατικούς μέσα στην κοινωνία. Εκτός κι αν οι ίδιοι τους συντονίζουν.