Οι Είκοσι Παλαιστίνιοι Μαθητές

Οι Είκοσι Παλαιστίνιοι Μαθητές

ενός σχολείου στη Λάρνακα δεν επέστρεψαν στο σχολείο τους εδώ και αρκετούς μήνες, από τότε δηλαδή που ένας Παλαιστίνιος μαθητής ξυλοκοπήθηκε από Ελληνοκύπριους συμμαθητές του και οι υπόλοιποι απειλήθηκαν.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η δίωξη των Παλαιστινίων από Ελληνοκύπριους μαθητές του σχολείου έγινε μια βδομάδα μετά από τα γεγονότα των Φοινικούδων και λίγο πριν από την επίθεση ενάντια στους Παλαιστινίους του Λυκείου Βεργίνας. Στη Βεργίνα υπήρχαν μαθητές από το συγκεκριμένο σχολείο οι οποίοι επιτέθηκαν στους Παλαιστίνιους μέσα στο Λύκειο Βεργίνας ως εξωσχολικοί. Επίσης στα γεγονότα στις Φοινικούδες, μαθητές του συγκεκριμένου σχολείου θεάθηκαν με μέλη του ΕΛΑΜ.

Όταν ξεκίνησε η φετινή σχολική χρονιά στο σχολείο αυτό, τέθηκε ξεκάθαρα στους μαθητές σε σχολική συγκέντρωση το θέμα τι είναι το σχολείο μας και τι είναι η Κυπριακή Δημοκρατία: ‘Το σχολείο μας είναι Ελληνοχριστιανικό και η Κυπριακή Δημοκρατία είναι Ελληνοχριστιανική Δημοκρατία.’

Η πιο πάνω δήλωση στη συγκέντρωση του σχολείου ξεκαθάρισε ποιοι δικαιούνται να είναι μαθητές του σχολείου και κάτοικοι της Κυπριακής Δημοκρατίας. Το γεγονός ότι ένας σημαντικός αριθμός Ελληνοκυπρίων μαθητών στο συγκεκριμένο σχολείο ανήκει ή σχετίζεται με φασιστική οργάνωση βοηθά στο να παίρνονται τα μηνύματα του σχολείου με τον τρόπο που τα κατανόησαν οι συγκεκριμένοι μαθητές. Ένας είδος καμουφλαρισμένου ρατσισμού και φασισμού στην Κύπρο αυτή τη στιγμή είναι η εκστόμιση δήθεν αθώων κουβέντων οι οποίες αποδικοποιούνται από δέκτες και τελικά μεταφράζονται σε συγκεκριμένη δράση, θυμίζοντας τα ‘υπέρογκα’ επιδόματα και την απόπειρα φόνου ενάντια σε Τουρκοκύπριο στην εκδήλωση της ΚΙΣΑ στις Φοινικούδες.

Η στρατηγική του συντηρητικού στρατοπέδου μέσα στο Ευρωπαϊκό πλέον πλαίσιο είναι η συντήρηση ενός τριτοκοσμικού ρατσισμού ο οποίος θα είναι σε θέση να απαντά ‘α λα Ευρωπαϊκά’ και να μπορεί να δρα με την προαναφερόμενη βαρβαρότητα. Η πολιτική κατεύθυνση που δόθηκε από το συγκεκριμένο σχολείο σε ότι αφορά το φυλετικοθρησκευτικό έμψυχο υλικό του σχολείου και της Δημοκρατίας είναι τόσο ένοχη ίσως και πιο πολύ από το λιντσάρισμα του Παλαιστίνιου μαθητή από συμμαθητές του, είναι τόσο ένοχα όσο και τα ‘υπέρογκα’ επιδόματα στους μετανάστες που όπλισαν τα χέρια φανατικών οι οποίοι μαχαίρωσαν τον Τουρκοκύπριο αντιρατσιστή στις Φοινικούδες.

Είναι όμως και οι υπόλοιποι μαθητές μας θύματα μιας όχι ευκαταφρόνητης ομάδας εκπαιδευτικών οι οποίοι συντηρούν ένα εθνικιστικό και ρατσιστικό σχολικό σύστημα το οποίο θα έπρεπε να είχαμε αφήσει πίσω μας αιώνες πριν. Είναι πολλοί οι μαθητές μας οι οποίοι πληγώνονται όταν βλέπουν τη βαρβαρότητα ορισμένων καθηγητών και μαθητών να ξεδιπλώνεται μπροστά τους χωρίς να μπορούν να κάνουν τίποτε. Γιατί αυτοί οι μαθητές δεν είναι ποτέ προτεραιότητα των μέσων μαζικής ενημέρωσης και της πλειοψηφίας των δεξιών πολιτικών και γιατί οι ‘ευαισθησίες’ ενός Ελαμίτη να αξίζουν περισσότερο;

Αλλά ας μη ξεχνούμε και το κυριότερο: Ένα παιδί από την Παλαιστίνη πρέπει να θεωρείται δικό μας παιδί, όπως επίσης και το ότι όλοι οι μαθητές μας θα πρέπει να έχουν ίση μεταχείριση καθώς το σχολείο πρέπει να είναι φορέας ισότητας. Και βέβαια με κανένα τρόπο δεν θα πρέπει να τους θυμίζουμε την καταπίεση του Ισραηλιτικού κράτους εναντίον τους ούτε θα πρέπει να χρειάζεται στρατιωτική παρέμβαση για να μπορούν κάποιοι κάτοικοι της δημοκρατίας να διασχίζουν ορισμένες περιοχές και να πηγαίνουν σε συγκεκριμένο σχολείο χωρίς να παρενοχλούνται από ομάδες φανατικών όπως γινόταν τη δεκαετία του 60 στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Χρίστος Αχνιώτης