Έξω η Χούντα από την Κύπρο

Έξω η Χούντα από την Κύπρο

Φαίνεται ότι κάθε μερικά χρόνια η εθνικιστική δεξιά στην Κύπρο θέλει να σφυγμομετρήσει τη μνήμη της κοινής γνώμης και να βγάλει κάποια συμπεράσματα π.χ. αν οι άνθρωποι θυμούνται ακόμα το πραξικόπημα ως ένα αρνητικό γεγονός στην Κυπριακή ιστορία. Και επειδή είναι αυτοί οι οποίοι το οργάνωσαν και το διεκπεραίωσαν, η σφυγμομέτρηση περιστρέφεται και στην δική τους αυτοεικόνα, έτσι, ως ‘μεγάλοι πατριώτες’ που είναι δεν αντέχουν την πραγματική τους εικόνα, δηλαδή αυτήν του προδότη. Είναι όμως και άλλοι, αυτοί δηλαδή που ήταν γύρω από το πραξικόπημα και περίμεναν να δουν την έκβασή του για να δουν που θα έστρεφαν την υποστήριξή τους μεταπραξικοπιματικά, μιλώ δηλαδή γι΄ αυτούς που τα κανονίζουν να είναι πάντα με την εξουσία.

Είναι όμως και αυτοί οι οποίοι διαδήλωναν ενάντια στη Χούντα το 1974 η οποία οργάνωσε το πραξικόπημα στην Κύπρο, χρησιμοποίησε τα εδώ Ελληνικά στρατεύματα (δηλαδή στρατεύματα του ΝΑΤΟ) και τους Ελληνοκύπριους οπαδούς της εδώ, δηλαδή την ΕΟΚΑ β και τον περίγυρό της. Αυτοί λοιπόν, οι τότε διαδηλωτές, κατηγορούν τον πρόεδρο ότι κατηγόρησε την στρατιωτική χούντα της Ελλάδας ως δύναμη εισβολής, κάτι το οποίο γνωρίζουμε όλοι μας, όσοι δηλαδή δεν είμαστε πολιτικά αναλφάβητοι. Γιατί αυτή η πολιτική συμμαχία με την Ελληνική Χούντα την οποία θέλουν να αποενοχοποιήσουν;

Χρόνια πριν, για κόμματα όπως η ΕΔΕΚ και το ΔΗΚΟ ήταν ο ξένος δάκτυλος και οι τοπικοί τους πράκτορες, ΕΟΚΑ Β και σία οι οποίοι ευθύνονταν για τα δεινά της Κύπρου. Σιγά σιγά άρχισαν να παραμερίζουν τους τοπικούς, ντόπιους πράκτορες οι οποίοι προώθησαν την διχοτόμηση γιατί τώρα την στοχεύουν και αυτά τα δυο κόμματα μαζί βέβαια μ’ ένα σημαντικό μέρος του ΔΗΣΥ και ολόκληρο το ΕΥΡΩΚΟ. Και επειδή η διαβίωση στην Κύπρο θα γίνει με Τουρκοκύπριους και όχι μ’ ένα καθαρό Ελληνικό πληθυσμό, ας πούμε εισαγόμενο από την Ελλάδα, με τον ίδιο τρόπο που οι απέναντι εθνικιστές θέλουν να συμβιώσουν μ’ ένα καθαρά Τουρκικό πληθυσμό από τη Μικρά Ασία αντί με τους Ελληνοκύπριους, τα κόμματα αυτά αντιτίθενται στη λύση γιατί θεωρούν ότι θα χάσουν την Ελληνικότητα τους, δηλαδή αυτό που θα επιτυγχάνετο αν τα Τούρκικα πλοία βούλιαζαν ενώ ερχόντουσαν στην Κύπρο το 1974 μετά από πρόσκληση της Ελληνικής Χούντας και της Ελληνοκυπριακής ενωτικής δεξιάς. Ταυτόχρονα μέσα στη μνήμη τους απαλύνουν τις ενοχές των ενόχων γιατί στην καθημερινότητα οργανώνουν τη διχοτόμηση μαζί.

Για τους απορριπτικούς, ο ξένος δάκτυλος έμεινε ο μόνος αίτιος για τα βάσανά μας, επομένως δεν θα έπρεπε να παραπονιούνται γιατί ο Χριστόφιας αναφέρθηκε σ’ ένα από αυτούς, δηλαδή την Ελληνική Χούντα. Και όταν ο πρόεδρος της δημοκρατίας κατηγορεί τον ξένο δάκτυλο, αυτοί τον κατηγορούν, πιθανό γιατί θεωρούν ότι τα εγκλήματα πολέμου που οργάνωσε ο συγκεκριμένος ξένος δάκτυλος δεν πρέπει να αναφέρονται μαζί με το όνομά του είτε γιατί αυτοί τυγχάνει να ανήκουν στο ίδιο έθνος με την Χούντα των συνταγματαρχών, ή πιθανό γιατί ο πολιτικός τους στόχος από δω και πέρα συμπίπτει με την χούντα, δηλαδή στην διχοτόμηση της Κύπρου, ή γιατί στρουθοκαμηλίζοντας θ’ αρχίσουν να στρουθοκαμηλίζουν και οι άλλοι π.χ. οι Τούρκοι οι οποίοι θα ξεχάσουν το ρόλο της Ελληνικής Χούντας το 1974, τότε δηλαδή που αυτή συνεργάστηκε με το Γενικό Επιτελείο Στρατού της Τουρκίας για να μοιράσουν την Κύπρο και το λαό της.

Και δεν είναι ότι είναι αντιιμπεριαλιστές και τα βάζουν όποτε λάχει με τους Αμερικάνους. Είναι γιατί κάποια Αμερικάνικα ιδρύματα με προγράμματα στην Κύπρο δεν είναι υπέρ της διχοτόμησης όπως ήταν μερικές δεκαετίες προηγουμένως, όταν οι ίδιοι οι ούτω καλούμενοι αντιιμπεριαλιστές μας ήταν υπέρ της Αμερικάνικης Εξωτερικής πολιτικής και της συνεργασίας της με δικτατορικά καθεστώτα όπως αυτό της Χούντας των Αθηνών. Όταν δηλαδή αυτοί οι ίδιοι υποστήριζαν τα Αμερικάνικα πραξικοπήματα ανά τον κόσμο, δεν έλεγαν π.χ. ότι το τάδε πραξικόπημα ήταν Αμερικάνικο. Έλεγαν ότι είναι Χιλιανό, Νικαραγουανέζικο, Σαλβατοριανό κλπ. ενώ οι λαοί που τα υπέφεραν τα ονόμαζαν Αμερικάνικα και ήταν και αντιιμπεριαλιστές σε σημείο που ο ‘αντιιμπεριαλισμός’ των εθνικιστών μας να είναι μια καρικατούρα.

Η προσπάθεια αλλαγής της ιστορικής αλήθειας δια μέσω του Εθνικιστικού λόγου στην προσπάθειά του, και την επιτυχία του βέβαια, να παραχαράξει πολλά ιστορικά γεγονότα συμβαίνει λόγω του ότι για τους εθνικιστές δεν μετρά καθόλου η ιστορική αλήθεια λόγω του ότι χωρίς την παραχάραξη της δεν θα υπήρχε εθνικισμός αρχής εξ’ αρχής. Φταίει όμως και ο αντιεθνικιστικός λόγος γιατί δεν παίρνει τις ευθύνες του. Η επόμενη κουβέντα για το πραξικόπημα στην Κύπρο θα είναι ότι οργανώθηκε από τον Εζεκία Παπαϊωάννου και τον Ρώσο πρόεδρο της τότε εποχής σε συνεργασία με τον Φιντέλ Κάστρο και την Αλμέϊδα Γκεβάρα. Και ο επόμενος πρόεδρος που θα θέλουν όλοι αυτοί είναι κάποιος ο οποίος θα λέγει συνεχώς ψέματα και θα παραχαράσσει την ιστορία γιατί αυτός είναι ένας τρόπος για να μένει η κοινωνία πίσω, γεγονός το οποίο αποτελεί τον απώτερο στόχο του εθνικισμού.

Χρίστος Αχνιώτης