Η μετατόπιση της κοινής γνώμης προς την υπέρβαση της διακοινοτικής σύγκρουσης προκαλεί απελπισία στους εθνικιστές

Το τελευταίο διάστημα, καθώς η προοπτική της συμφωνημένης λύσης του Κυπριακού και της επανένωσης της χώρας προβάλλει στον ορίζοντα, το στρατόπεδο των Ε/κ εθνικιστών προσπαθεί απεγνωσμένα να δημιουργήσει συνθήκες μαζικής υστερίας και να εμποδίσει τον νηφάλιο διάλογο για τα γεγονότα της περιόδου 1963-74. Απώτερος στόχος των Ε/κ εθνικιστών (όπως και αντίστοιχα των Τ/κ) είναι η διατήρηση του διχοτομικού στάτους κβο μέσα από τη διαιώνιση της διακοινοτικής σύγκρουσης. Η προσπάθεια των Ε/κ εθνικιστών βασίζεται σε μια λογική συγκάλυψης των ευθυνών που υπάρχουν εντός της ε/κ κοινότητας για τη διακοινοτική σύγκρουση και τις βαρβαρότητες που διαπράχτηκαν στα πλαίσια της, και της αποκλειστικής απόδοσης των ευθυνών στην τ/κ κοινότητα, έτσι ώστε να μην αφεθεί καθόλου χώρος για έναν δικοινοτικό πολιτικό συμβιβασμό.
Για αυτό το εθνικιστικό εγχείρημα το πολιτικό πλαίσιο της “τουρκοανταρσίας”, που αποδομείται αργά αλλά σταθερά, πρέπει να διατηρηθεί πάση θυσία. Έτσι αλήθειες που δεν ταιριάζουν στο μύθο της ε/κ αθωότητας όπως τα θύματα της περιόδου 1963-1967 (που είναι σε αναλογία 2 Τ/κ προς 1 Ε/κ και λαμβάνοντας υπόψην τα πληθυσμιακά δεδομένα τότε η αναλογία είναι 8 Τ/κ προς 1 Ε/κ) εξαφανίζονται από την οπτική. Όμως η συλλογική μνήμη του κυπριακού λαού δεν μπορεί να σβήσει έτσι απλά μέσα από την εθνικιστική προπαγάνδα. Υπάρχει και επιστημονική τεκμηρίωση για αυτά τα πολιτικά εγκλήματα που διαπράχτηκαν (Πάτρικ, 1976, Σαντ Κασσία, 2005). Μάλιστα μετά τη συνέντευξη του Ρ. Κατσιαούνη στην “Χαραυγή” (26/1/09) το ζήτημα των θυμάτων της διακοινοτικής σύγκρουσης έχει περάσει στο πολιτικό προσκήνιο προκαλώντας πανικό στο εθνικιστικό στρατόπεδο.
Στην προσπάθεια των Ε/κ εθνικιστών να καθορίσουν το πλαίσιο της συζήτησης και να αναπαράξουν τους όρους της διακοινοτικής σύγκρουσης σήμερα, επικαλούνται μια σειρά από δημοσιεύματα της “Χαραυγής” του τότε στα οποία κατηγορούνται βασικά οι Τ/κ εθνικιστές. Όμως τα δημοσιεύματα της “Χαραυγής” δεν μπορούν να νομιμοποιήσουν τη δράση των ε/κ εθνικιστών, ούτε να αναπαράξουν την κυρίαρχη εθνικιστική οπτική εκείνης της εποχής. Μελετώντας τις αναφορές στον ε/κ τύπο γενικότερα για τη διακοινοτική σύγκρουση μπορούμε να μάθουμε πολλά για το ιδεολογικό πλαίσιο που επέτρεψε τα εθνικιστικά εγκλήματα, για το πολιτικό κλίμα που ανέχτηκε τα εθνικιστικά εγκλήματα, για την εθνικιστική υστερία που αιματόβαψε την πατρίδα μας. Δεν μπορούμε όμως να βασιστούμε μόνο σε δημοσιογραφικά δημοσιεύματα και μάλιστα μόνο σε ε/κ, καθώς έτσι δεν θα κατορθώσουμε να αναλύσουμε ολοκληρωμένα τη διακοινοτική σύγκρουση ως ιστορικό γεγονός.
Τα εγκλήματα της διακοινοτικής σύγκρουσης είναι εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Και ως τέτοια δεν μπορούν να συγκαλύπτονται για χάρην δήθεν της εθνικής ενότητας και ομοψυχίας, όπως απεγνωσμένα προσπαθούν οι κ. Μιχαηλίδης και Μαύρος να υποβάλουν στην κοινή γνώμη. Υπάρχουν οι Τ/κ νεκροί, υπάρχουν οι Τ/κ αγνοούμενοι, υπάρχουν οι Τ/κ εκτοπισμένοι, για την τύχη των οποίων είναι αδύνατο να ευθύνεται μόνο η ΤΜΤ. Και αυτό γίνεται επιτέλους αντιληπτό από την ε/κ κοινή γνώμη και δεν μπορεί να συγκαλυφθεί ή να λογοκριθεί πλέον από κανένα. Τώρα το επόμενο βήμα είναι η απόδοση της πολιτικής ευθύνης. Ας αρχίσουμε επιτέλους να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους. Δεν συμμετείχε ολόκληρη η ε/κ κοινότητα στις συγκρούσεις. Και σίγουρα δεν ευθύνεται ολόκληρη η ε/κ κοινότητα για τα εγκλήματα κατά Τ/κ αμάχων. Όμως κάποιοι ευθύνονται. Και αυτοί οι κάποιοι έχουν όνομα, ιδεολογία και πολιτική παράταξη. Ας βρουν το θάρρος να βγουν να το πουν από μόνοι τους πριν να βγουν να το πουν άλλοι. Η αντίστροφη μέτρηση έχει ήδη αρχίσει.

Γρηγόρης Ιωάννου

Μέλος της Πλατφόρμας "Ενωμένη Κύπρος"